رسانه
اجلاس داووس و سخنرانی رئیس جمهور در آن و برگزاری کنفرانس ژنو ۲ که ایران در آن حضور نداشت و دیگر تحولات ایران هم چون هفته‌های پیش در بسیاری از رسانه‌های مکتوب بین‌المللی بازتاب داشت.
دیلی تلگراف
این روزنامه مقاله‌ای را به حضور روحانی رییس جمهور در اجلاس داووس اختصاص داده بود که در بخشی از آن آمده بود، پرسش بسیاری از شرکت‌کنندگان در این اجلاس این بود که آیا می‌توان با روحانی تجارت کرد؟
دیلی تلگراف با اشاره به اینکه برای اولین بار پس از ده سال، یک رهبر ایرانی در این رویداد شرکت کرد و با آرامش و با تبسم در زمینه سیاست خارجی کشورش و اهداف اقتصادی سخن می‌گفت و طرح موضوع کوچک شدن اقتصاد ایران، می نویسد: “رییس جمهور ایران می‌خواهد از طریق ارتباط سازنده تمام موانع رشد سیاسی و اقتصادی را از بین ببرد.”
این روزنامه با اشاره به اینکه شماری از حاضران در این اندیشه بودند که شاید روحانی در حال بزرگنمایی وضعیت ایران است، می نویسد: “شاید تعجب‌آور باشد، اما ایران می‌تواند یکی از بزرگترین و موفق ترین اقتصاد های جهان باشد. منابع این کشور فراوان است. ذخایر نفت این کشور ۱۵۷ میلیارد بشکه است. علاوه بر آن ذخایر گاز طبیعی ایران ۳۴ میلیارد متر مکعب است که بعد از روسیه مقام دوم را دارد.”
این روزنامه هم چنین به پیشینه اقتصاد ایران پرداخته و می نویسد: مهم‌تر از همه این که جمعیت ایران شدیدا ماهر و میزان بیسوادی کم است. ایران در گذشته روابط تجاری گسترده ای داشت. و در اواسط دهه ۱۹۷۰ تولید ناخالص سرانه ملی ایران دو برابر و نیم ترکیه بود.
نیویورک تایمز
این روزنامه در مقاله‌ای با اشاره به اینکه به منظور جلوگیری از هسته ای شدن ایران تنها دو راه مذاکره یا اقدام نظامی وجود دارد، خواستار جلوگیری از تضعیف توافق هسته ای با ایران شد.
نیویورک تایمز با یادآوری نبود روابط سیاسی در ۳۴ سال گذشته بین ایران و ایالات متحده، مینویسد: در حال حاضر ما در میانه مذاکراتی قرار داریم که می تواند پتانسیل هسته ای شدن ایران را کاهش دهد.
این روزنامه با عنوان کردن این امر که تحریم های سنگینی که در سه دهه اخیر علیه ایران اعمال شد، تاثیر گذار بوده اند، به طرح این پرسش می‌پردازد که اگر تحریم ها کار کرده اند، آیا وضع تحریم های بیشتر ، نتایج مطلوب خواهد داشت؟، مینویسد: این منطق تنها زمانی صحیح است که اجماع کاملی در مورد مذاکره برای پایان دادن به مساله هسته ای وجود داشته باشد.
این روزنامه می افزاید: تمامی شواهد، از اظهارات علنی گرفته تا اطلاعات جاسوسی، حاکی از آن است که چنین اجماعی وجود ندارد و در واقع محافظه کاران ایده مذاکره را نمی پسندند و در مورد پیامد تحریم های جدید نگران نیستند.
نیویورک تایمز در پایان می نویسد: اعمال تحریم های مضاعف علیه ایران همان شرایطی را ایجاد می کند که محافظه کاران به دنبال آن هستند و این توجیهی برای خروج از مذاکراتی خواهد بود که بهترین شانس برای حل مسالمت آمیز مساله هسته ای ایران بدون درگیری نظامی، محسوب می شود.
نویسندگان این مقاله که خود سناتور هستند می گویند: ما نمی دانیم که آیا ایران برای به طور مسالمت آمیز از برنامه های هسته ای تردید آمیز خود دست می کشد یا نه اما این به نفع ما است که به روند دیپلماتیک شانسی برای موفقیت بدهیم.
لس آنجلس تایمز
این روزنامه آمریکایی گزارش دیوید آلبرایت، رئیس موسسه غیر حزبی علوم و امنیت بین الملل را در مورد ایران به چاپ رسانده است که از نظر وی ممکن است توافقنامه توسعه سانتریفیوژهای جدید در تاسیسات غنی سازی نظنز را به تاخیر بیاندازد، اما این توافق به ایران اجازه می دهد در شش ماه آینده به تحقیقات روی انواع مختلفی از سانتریفیوژهای پیشرفته که هم اکنون در نظنز نصب شده اند، ادامه دهد.
از نظر آلبرایت این توافق به طور جدی برنامه تحقیقات و توسعه سانتریفیوژهای ایران را تحت الشعاع قرار نمی دهد، هم چنین وی بر این باور است که ایران می تواند در شش ماه آینده به تحقیقات روی انواع مختلفی از سانتریفیوژهای پیشرفته که هم اکنون در نظنز نصب شده اند و سانتریفیوژها در دیگر سایت ها، شامل سایت های اعلام نشده هسته ای را ادامه دهد.
آلبرایت که خود پیش از این بازرس سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده است با اشاره به اینکه این موضوع باید به طور جدی تری حل و فصل شود، می نویسد: هر چند مقامات آمریکایی به روشنی از تمایل خود در زمینه به عقب راندن برنامه هسته ای ایران سخن می گویند، هنوز روشن نیست که آنها بخواهند به طور جدی در مذاکرات نهایی محدودیت هایی را در زمینه برنامه های تحقیق و توسعه هسته ای ایران اعمال کنند.
هافینگتون پست
برتران دله نویسنده مقاله به نقل قول از یک دیپلمات بازنشسته که در زمان خودش از مذاکره کنندگان اروپایی بود، می نویسد: از دید او، در رابطه با پرونده اتمی هیچ گونه عقب نشینی ای از سوی مقامات ایرانی صورت نگرفته است.
به نظر این دیپلمات، به نظر می‌رسد ایالات متحده تصمیم گرفته از خاورمیانه خارج شود و متحد سنتی خود، عربستان سعودی، را با خارج کردن حکومت ایران از انزوا، رها کند.
نویسنده در ادامه می افزاید: در چنین شرایطی به نظر می رسد که عقب نشینی آشکار آیت الله ها در برنامه هسته ای در ازای به دست آوردن نقش بیشتر در منطقه باشد.
گاردین
این روزنامه در کنار مقالات متعددی که در مورد سیاست و اقتصاد ایران به چاپ رسانده بود، گزارشی را نیز به معلمی اختصاص داده بود که برای همراهی با دانش آموز کلاسش که به دلیل بیماری موهایش را از دست داده بود و توسط دیگر دانش آموزان مورد آذیت و آزار قرار می‌گرفت موهایش را زد و مدت زیادی طول نکشید که همه دانش آموزان کلاس موهایشان را زدند و آذیت و آزار متوقف شد.
این روزنامه مینویسد حالا محمدیان که در مدرسه ابتدایی شیخ شلتوت مریوان تدریس می کند، قهرمان ملی شده است. رئیس جمهور از وی تقدیر کرد و دولت هزینه معالجه دانش آموز را پذیرفت. داستان محمدیان در تمام کشور به طور گسترده منتشر شده است.
وی گفته است از اینکه این اقدام وی بسیاری را تحت تأ‌ثیر قرار داده است و با واکنش مثبت مواجه شده است، خشنود است.
این روزنامه هم چنین در مقاله دیگری به واکنش ایران به سخنرانی اتحادیه باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا می‌پردازد و در این زمینه می نویسد: ایران این سخنان را که تحریم ها، چگونه در فشار به ایران برای نشستن بر میز مذاکره مؤثر بوده است، غیر واقعی و غیر سازنده خواند.
گاردین می افزاید: سخنگوی وزارت امور خارجه ایران این پیش فرض را که کشورش به دنبال سلاح هسته ای است، به طور کلی رد می کند.
الشرق الاوسط
این روزنامه فرا منطقه ای عربی زبان در مقاله‌ای از کاملیا فرد، سخنرانی حسن روحانی رئیس جمهور ایران در اجلاس داووس را به عنوان یکی از بهترین سخنرانی‌های وی از زمان در اختیار گرفتن کرسی ریاست جمهوری ایران خوانده است.
نویسنده هم چنین برگزاری کنفرانس صلح سوریه را مورد اشاره قرار می‌دهد و مینویسد: دولت ایران به خود می‌بالید که در دورۀ اخیر در تمام سطوح بین‌المللی حضور دارد و این را از دستاورد های دیپلماتیک دولت خود می دانست.
نویسنده دعوت بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد از ایران برای شرکت در مذاکرات صلح ژنو ۲ و پس گرفتن آن به این دلیل که مسئولین ایران، پیش شرط‌های شرکت در این کنفرانس را رد می کردند، می نویسد: به نظر می‌رسد دلیل بیانیه ایران شاید این باشد که گذاشتن پیش شرط برای حضور در کنفرانس می‌تواند مذاکرات را با شکست مواجه کند.
نویسنده سپس به موضوع اجلاس داووس باز می‌گردد و در این زمینه مینویسد: در این کنفرانس روحانی مهارت خود را برای حضور در چنین همایش هایی به نمایش گذاشت.
این روزنامه می افزاید: در حال حاضر سیاستمداران ایران بر روی ارایه وجهه‌ای مثبت و سازنده از خود در سطح بین‌المللی و استفاده از فرصت‌های اقتصادی در دوره پس از لغو تحریم ها تمرکز کرده‌اند. این روزنامه مقاله خود را چنین پایان می بخشد، ایرانی‌ها حضور در داووس و سخن گفتن از انرژی و دیدار با سرمایه‌گذاران جدید، هدفی بزرگ‌تر و مهم‌تر از حضور در ژنو ۲ و جنگ با مخالفان سوریه را دنبال می کند.
