تصویر آرشیوی از سربازان داعش در شهر رقه – عکس از آسوشیتد پرس

الرقه (سوریه)، خبرنگار ویژه بیروت، بن هوبارد – پس از بمباران کارگاهش در شهر حلب (جنوب سوریه) قدری بیش از دو گزینه پیش رو نداشت که یکی بدتر از دیگری است. این دو گزینه عبارتند از ماندن در خانه و احتمال کشته شدن در بمباران هوایی بعدی یا پناه بردن به اردوگاه پناهجویان در ترکیه.

اما در عوض قدری، که یک کارفرما در کارگاه کوچکی بود، مال و اموال خود را جمع کرد و به سوی شهر همجوار حلب یعنی رقه راه افتاد. رقه پایتخت واقعی نیروهای جهادی است که دارای پرشتاب ترین رشد در جهان به شمار می رود. قدری پی برد که این شهر از نظم و امنیتی برخوردار است که سایر بخش های سوریه از آن بی بهره اند.

این کارفرما که فقط با اسم کوچک یعنی قدری خود را معرفی کرده است گفت، در حالیکه بر کار ده ها کارگر در کارگاه پوشاک کودکان در رقه نظارت دارد به جنگ در سوریه ادامه خواهد داد. او گفت: «ما باید به زندگی خود ادامه دهیم.»

مدتی پیش از یورش تندرو ها به عراق و کنترل بر مناطق وسیعی در این کشور، گروهی موسوم به «دولت اسلامی» بر بخش های وسیعی از شهر رقه تسلط یافت. مقر رسمی این گروه در این شهر قرار دارد. رقه ۲ میلیون نفر جمعیت دارد. آنها نگاه خود نسبت به حکومت را در این شهر تحمیل کردند و با تفسیرهای افراط گرایانه از اسلام حکمرانی بر آن منطقه را پی گرفتند.

گروه «دولت اسلامی» از احترام ناگهانی برخی شهروندان همانند قدری برخوردار شد. شهروندانی که جنگ آنها را خسته کرده است راضی هستند به هر گونه حکومتی که بتواند زندگی را به روال شبه عادی بازگرداند. ولی یک بخش تاریکی از حکمرانی اسلامی وجود دارد که در اعدام های علنی و قوانین اجتماعی سختگیرانه خلاصه می شود که نگرانی بسیاری را برانگیخته است. شهروندانی که زندگی مسالمت آمیز در جامعه را تجربه کردند و اکنون با نگرانی بسیاری چشم به آینده دوخته اند.

افسران راهنمایی و رانندگی در چهارراه های شهر رقه حضور دارند و جریان عبور و مرور بدون هیچ گونه مشکلی ادامه دارد. جنایت به ندرت اتفاق می افتد. ماموران به جمع آوری مالیات می پردازند. مجسمه های شیرها که یکی از آثار باستانی پارک الرشید به شمار می رود نابود شد. آنها این مجسمه ها را توهین به دین قلمداد کردند. دیوارهای آهنین بر فراز اماکن عمومی همانند میدان العماسی کشیده شده است. میدانی که روزها و عصرها مرکز ملاقات های دختران و پسران بود. پرچم های مشکی حکومت اسلامی بر فراز دیوارها به چشم می خورد. احکام قطع دست و پا به شکل علنی اجرا می شود و دست افراد متهم به سرقت قطع شده است.

یک آموزگار اهل رقه می گوید: از مشاهداتم در رقه به این نتیجه رسیدم که دولت اسلامی از نگاه آشکاری درباره برپایی حکومت برخوردار است.

روش حکومت داری دولت اسلامی در رقه بیانگر نگاه روشنی است از سیاست های این دولت بعد از تسلط بر سرزمین های واقع در مرزهای سوریه و عراق. گزارشگر روزنامه «نیویورک تایمز» شش روز را در رقه گذراند و به مصاحبه با ده ها تن از اهالی منطقه پرداخت. به اسم گزارشگر و مصاحبه شوندگان به علت حفاظت از آنان از انتقام تندروها اشاره نمی شود. افراطیونی که به تعقیب و کشتار کسانی پرداخته اند که از نظر آنان مخالف برنامه هایشان هستند.

در خصوص کسانی که وارد رقه می شود کاملا آشکار است که دولت اسلامی بر امور تسلط دارد.

بر سر در ورودی جنوبی شهر یک تابلوی بلندی از رییس جمهور بشار اسد و خلیفه جهان اسلام در قرن نهم هارون الرشید نصب شده بود ولی اکنون این تابلو جای خود را به تابلوی سیاه بلندی داده است که بر دولت اسلامی و آنچه آنها را «شهید» می خواند درود می فرستد. به ادعای آنان این «شهیدان» در راه برپایی دولت اسلامی کشته شده اند.

شورای شهر رقه شامل کمیته خدمات اسلامی است و دفتر سابق وزیر دارایی دادگاه شرع و پلیس جنایی را در بر می گیرد. بانک اعتباری رقه اکنون جای خود را به دفتر مالیات داده است. ماموران مالیات در ازای برق و آب و امنیت هر دو ماه یکبار ۲۰ دلار مالیات از مغازه داران جمع آوری می کنند. بسیاری می گویند که آنها در ازای پرداخت مالیات رسیدهایی دریافت می کنند که بر آن مهر دولت اسلامی نگاشته شده است و مبلغ این مالیات کمتر از مالیات دوران اسد است.

زرگری در شهر رقه می گوید: «من احساس می کنم که با حکومتی روبرو هستم که از احترام برخوردار است و نه گروهی دزد.»

شهر رقه مدل آزمایشی دولت اسلامی است که به عنوان حکومت مطلق خود را بر این شهر تحمیل کرده است. این گروه به راستی مهارت های نظامی خود را نشان دادند. آنها شبه نظامیان دیگر را در سوریه و همچنین ارتش عراق شکست دادند. آنها عقیده و باورهای خود را به یک واقعیت بدل کردند. واقعیتی که به نظر نمی رسد که به زودی پایان پذیرد چرا که قدرت نظامی قادر به شکست آنان در حال حاضر وجود ندارد.

سه کلیسای رقه که روزی پناهگاه اقلیت مسیحی ساکن در این شهر بودند بسته شدند. وپس از تصرف بزرگترین کلیسای کاتولیک ارمنی در رقه از سوی دولت اسلامی صلیب ها از فراز آنها برداشته شد. آنان به جای صلیب پرچم های مشکی آویزان کردند و کلیساها به مراکز اسلامی تبدیل شدند که کلیپ های ویدیویی از میدان های جنگ و عملیات شهادت طلبانه نشان می دهند.

شهروندان مسیحی که در این شهر باقی ماندند مبلغ چند دولاری به عنوان «جزیه» پرداخت می کنند. مسیحیان نیز همانند دیگر مغازه داران به ناچار باید مغازه های خود را هنگام نماز ببندند، افسران پلیس مربوط به امور دینی برای اطمینان از این تدابیر در حال رفت و آمد هستند.

پلیس امور دینی کشیدن سیگار و قلیان را در اماکن عمومی ممنوع اعلام کرده که منجر به کاستن از نشاط زندگی اجتماعی در شهر شده است و کافه ها نیز تعطیل شده است. آنها از پوشش سر و صورت زنان در اماکن عمومی اطمینان حاصل می کنند.

یک استاد دانشگاه در رقه گفت: «نیروهای مسلح دولت اسلامی اتوبوسی را که به سمت دمشق در حرکت بود متوقف کردند چرا که در میان مسافران زنی بود که از پوشش کاملی برخوردار نبود. زن مجبور شد به خانه برود و لباسهای خود را عوض کند واتوبوس با یک ساعت و نیم تاخیر به راه افتاد.»

دولت اسلامی با در پیش گرفتن سیاست های عملگرانه موفق به حفظ مواد غذایی مغازه ها و نانوایی ها و پمپ بنزین ها شد ولی آنها با مشکلات زیادی در خصوص آب آشامیدنی و برق روبرو هستند که قطعی آب و برق روزانه تا ۲۰ ساعت ادامه دارد.

بیشتر نیروهای مسلح در ایست های بازرسی عربستانی یا مصری یا تونسی یا لیبی تبار هستند. امیر اداره برق در رقه سودانی تبار و مدیر یکی از بیمارستان ها اردنی تبار است که ریاست این بیمارستان را یک مصری به عهده دارد.

مدیر اردنی تبار بیمارستانی در رقه پس از تصرف بخش هایی از عراق توسط دولت اسلامی در ماه گذشته به موصل رفت تا به مدیریت یک بیمارستان در آنجا بپردازد و پس از آن به رقه بازگشت. یکی از کارکنان این بیمارستان می گوید: «خلافت اسلامی که در رقه آغاز شده همه منطقه را به زودی در برمی گیرد.»

نیویورک تایمز