رژه شماری از نیروهای حزب الله – عکس از خبرگزاری فرانسه

کلمه «اگر»، ابزار تبلیغاتی حزب الله برای توجیه مداخله در سوریه است که طی ن شیعیان لبنان و حتی تمامی کشور را وارد این مناقشه می کند. این گروه شیعه این کار را با گفتن این توجیه می کند که اگر از رژیم اسد حمایت نمی کرد، «زیارتگاه های مذهبی شیعه نابود می شد»، و یا اینکه «اگر حزب الله به سوریه نمی رفت، تکفیری ها به ضاحیه (حومه جنوبی بیروت) می رسیدند» و یا «اگر حزب الله از مرزهای لبنان دفاع نکرده بود، داعش تمام لبنان را از جنوب تا شمال تصرف کرده بود.»

و اکنون یکی دیگر از این بیانیه های «اگر» به بخارا بوتروس الراهی، اسقف اعظم کلیسای مارونی لبنان نسبت داده می شود. بر اساس گزارش های رسانه ها، یکی از منابع نزدیک به حزب الله مدعی شده است که الراهی پیش از عزیمت به رم به محافل داخلی گفته است که «اگر از مسیحیان لبنان درباره تحولات جاری سوال می شد، همه یک پاسخ می دادند و آن اینکه: اگر به خاطر حزب الله نبود، داعش به جونیه، (شهری ساحلی در ۱۰ مایلی شمال بیروت) می رسید.»

اگر اسقف واقعا این حرف را زده باشد، معلوم می شود که ظاهرا درباره پیشروی داعش و النصره تا محله قطه در دمشق به رغم اقدامات جنگجویان حزب الله در منطقه که برای محافظت از زیارتگاه های شیعه و جلوگیری از پیشروی این گروه ها به سوی مرزهای لبنان اعزام شده اند، چیزی نشده است.

شاید اسقف احساس تهدید نمی کند و هنوز اطمینان دارد که حزب الله می تواند از او در مقابل شیاطین داعش محافظت کند – اما جونیه با خودرو تنها ۲۰ دقیقه از مناطقی که این گروه جهادی اکنون تصرف کرده فاصله دارد.

درباره این اظهارات شرطی فقط با بررسی نتایج آنها می توان نظر داد. حزب الله دیگر از هیچ مقبره ای در سوریه محافظت نمی کند. جنگجویان این گروه اکنون در راه دفاع از رژیم اسد جان خود را می دهند، رژیمی که فرسنگ ها با هر چیز مقدسی فاصله دارد. آنها مجبور می شوند این کار را بکنند چرا که همواره این ایران بوده که جنگ های حزب الله را تعیین می کرده است.

آیا شیعیان پس از آنکه هزاران نفر از فرزندانشان به مناقشه سوریه کشیده شدند، به امنیت دست پیدا کردند؟ البته که نه. به مدت سی سال، شیعیان به اندازه وضعیت کنونی به خاطر انفجار، ترورو محدودیت های امنیتی احساس تهدید نمی کرده اند. همه اینها به خاطر مداخله حزب الله در مناقشه سوریه است.

جا دارد پرسیده شود آیا جونیه و قصبه های کوهستانی و بیابانی مسیحیان واقعا به خاطر «شجاعت های» حزب الله در سوریه امن تر شده است. آنهایی که اخبار را دنبال می کنند خواهند دانست که چگونه ارتش لبنان اکنون تحقیر می شود، به چه صورت بی گناهان دزدیده می شوند، و به چه شکلی ترس در حال گسترش است.

جونیه، به عنوان یکی از امن ترین نقاط لبنان، اکنون به لطف این منطق «اگر» به صورت شاخص نقشه تروریسم جهانی و خشونت درآمده است.

این اعلامیه های مشروط برای فروش افسانه مورد استفاده قرار می گیرد و هیچ ارتباطی با واقعیت ها ندارد. واقعیت اینست که اگر حزب الله برای جنگ به سوریه نرفته بود، لبنان بیطرف باقی می ماند؛ اما اینطور نشد.

وقتی صحبت از منافع کشورها و امنیت ملت ها به میان می آید، با واقعیت ها سروکار داریم و نه فرضیه ها و آمال. حزب الله در باتلاق مناقشه سوریه فرو رفته است زیرا ایرانی ها آنرا دو سال پیش به آنجا فرستادند، با این تصور که حزب الله می تواند متحدشان بشار اسد را نجات دهد.

تهران اکنون رفته رفته متوجه چیزی می شود که همه دنیا از مدت ها پیش می گفتند و آن اینکه: رژیم سوریه با مرگ حافظ اسد، پدر بشار اسد، درگذشت و این دوره، دوره انتقال است. حافظ اسد سیاستمداری عاقل بود. فرزند او فقط حکومت را به ارث برد و نه درایت و تجربه را.

به خاطر همین وی خود را و متحدانش را در این مناقشه غرق کرد و با جنایاتش، از جمله ترور سیاستمداران لبنان، اخراج شخصیت های وفادار به پدرش، و رفتار خودپسندانه اش در برخورد با درعا و به طور کلی انقلاب سوریه، کشور را ویران ساخت.

حزب الله از ۱۴ سال پیش یعنی زمانی که اسرائیلی ها از لبنان عقب نشینی کردند دیگر یک گروه مقاومت محسوب نمی شود. پس از آن حزب الله صرفا به گروهی شبه نظامی وابسته به تهران و اسد مبدل شد.

حزب الله تنها به صورت موقت در جنگ در خدمت اسد بود. حزب الله این کار را با کشاندن سازمان های تروریستی از سوریه به لبنان انجام داد. رییس جمهور سوریه می خواهد جنگ را به همسایگانش، عراق، ترکیه و لبنان صادر کند. اما چگونه کشوری کوچک مانند لبنان می تواند به تنهایی به داعش و جبهه النصره بجنگد وقتی که ائتلافی از چندین کشور از سراسر دنیا برای جنگ با داعش در سوریه و عراق درگیر شده اند؟

با توجه به همه این مسائل، آیا سخن اسقف الراهی مبنی بر اینکه حزب الله جونیه را امن ساخته معنی دارد؟ آن هم در شرایطی که همین گروه، آتش فرقه گرایی در لبنان را شعله ور کرده و داعش و جبهه النصره را به مرزهای خود نزدیک تر کرده است؟