جان کری وزیر خارجه آمریکا و همتای ایرانی وی محمد جواد ظریف طی مذاکرات «هسته ای» ایران در وین – عکس از آژانس عکس خبری اروپا

روایت روزنامه «الشرق الأوسط» که فاش می کرد ایران، سیف العدل دومین رهبر «القاعده»، را به همراه چهار نفر دیگر از رهبران این سازمان که برای سال های طولانی در خاک این کشور بودند، را آزاد کرد، یا به عبارت دقیق تر، آن ها را دور کرد، از اهمیت برخوردار است. بهانه ایران برای دور کردن این پنج نفر در یک معامله، آزاد سازی یک دیپلمات بود که می گوید از دو سال پیش در یمن ربوده شده بود.

اهمیت آن این است که دولت ایران رهایی از اشخاص و مسائلی که بخشی از تنش این کشور با ایالات متحده بود را در نتیجه توافق آشتی، درمورد برنامه هسته ایران برای پایان دادن به تحریم ها، تأکید می کند.

ما اولین نشانه های آن را در ماه گذشته شاهد بودیم، هنگامی که عربستان سعودی احمد المغسل را دستگیر کرد که فرد شماره یک تحت تعقیب در بمب گذاری الخبر بود که ایران او را برای ۱۹ سال در خاک خود پنهان کرده بود، و با وجود اینکه به حضور او اذعان داشت اما او را تحویل نمی داد. پس از آن که فرد تحت تعقیب با پاسپورت ایرانی به فرودگاه بیروت رسید، دستگیر و به عربستان سعودی منتقل شد. المغسل با بمب گذاری در برج های الخبر ۱۹ آمریکایی را کشت و پانصد نفر دیگر را مجروح کرد و نام وی در صدر فهرست افراد تحت تعقیب سازمان «اف. بی. آی» آمریکا قرار گرفت و برای یافتن او جایزه ای پنج میلیون دلاری تعیین کرد.

سیف العدل مصری نیز همانند المغسل عربستانی از سوی آمریکا و عربستان سعودی تحت تعقیب بود، و هر دوی این افراد تروریست تحت حمایت ایران بودند. العدل کسی بود که بمب گذاری ریاض در سال ۲۰۰۸ را برنامه ریزی کرد که از مجموع ۳۵ نفری که در آن انفجار کشته شدند،  ۸ نفر آمریکایی بودند. دولت آمریکا همچنین او را به دست داشتن در حمله به دو سفارت خود در کنیا و تانزانیا متهم کرده بود که نزدیک به دویست نفر در آن ها کشته شدند. او پس از حملات تروریستی یازده سبتامبر در نیویورک و واشنگتن به ایران پناه برد، و گمان می رود که او تعدادی از مهاجمان این حملات را آموزش داده بود.

این بدین معناست که ایران، در یک ماه، از شر سمی ترین زباله های خود خلاص شد؛ المغسل تروریست ارشد «بمب گذاری الخبر»، و سیف العدل تروریست ارشد «القاعده».

اگر درست باشد که ایران به عنوان بخشی از پروژه تغییر سیاسی مبتنی بر منافع خود با دشمن غربی اش حمایت از گروه های تروریستی و گروه های افراطی را به طور کلی متوقف کرده باشد، این می تواند نشانه مثبتی باشد.

این به این معنی است که ایران از شر سازمان های سنی، مانند «حماس» و «جهاد اسلامی»، که بر او محاسبه می شوند، خلاص می شود، و حمایت از جماعت های شیعه افراطی در عربستان سعودی و بحرین و کویت و یمن را متوقف می کند. و البته آزمون بزرگ، «حزب الله» لبنان، خواهد بود، حتی اگر لااقل از حمایت نظامی آن دست بکشد.

در این صورت ایران واقعاً تغییر کرده است و توافق هسته ای، ابعاد زیادی در ثبات منطقه داشته اشت. اما من شک دارم، و امکان این دگرگونی در دولتی که سپاه پاسداران نقش مهمی در آن ایفا می کند، و حمایت از تروریسم منطقه ای تکیه گاه استراتژی آن است را بعید می دانم. به احتمال زیاد ایران تصمیم گرفته است که آمریکایی ها را راضی کند، و خواسته های آن ها را که برای هر سازشی ضروری است، برآورده کند، برای همین در حال حاضر از هر کسی که دستش به طور مستقیم به خون آمریکایی ها آغشته شده است خلاص می شود، و بقیه قاتلان در ضیافت آن باقی خواهند ماند تا در موقع مناسب درباره آن ها چانه بزند.