محسن هاشمی (سمت چپ) در کنار محمد باقر قالیباف، گزینه های اصلاح طلبان و اصولگرایان برای شهرداری تهران
در آخرین جلسه اعضای اصلاح طلب شورای شهر تهران چهارشنبه شب درباره نامزد نهایی برای احراز پست شهرداری تهران تصمیم گیری و محسن هاشمی به عنوان گزینه نهایی انتخاب شد.
اعضای اصلاح طلب شورای چهارم شهر تهران پس از استماع برنامه‌های دو نامزد دیگر خود برای شهرداری تهران، با اکثریت قاطع بر روی انتخاب هاشمی به عنوان نامزد نهایی اصلاح طلبان به اجماع رسیدند.
بدین ترتیب روز دوازدهم شهریورماه پس از تشکیل نخستین جلسه اعضای جدید شورای شهر تهران، محسن هاشمی به عنوان تنها گزینه اصلاح طلبان برای شهرداری تهران پیشنهاد می شود.
محمد سالاری، عضو اصلاح‌طلب شورای چهارم در گفت‌وگو با ایسنا گفت: در هفته‌های گذشته محسن هاشمی و جمعی از اعضای اصلاح طلب شورا با شماری از اصولگرایان شورا جلسات مشترکی در مورد انتخاب شهردار داشته‌اند و قرار است از امروز با اظهار تمایل اعضای اصولگرا جلسه مشترکشان با محسن هاشمی ادامه پیدا کند و بدین ترتیب امیدواری برای افزایش رای محسن هاشمی بیشتر شده است.
محسن هاشمی رفسنجانی پسر بزرگ اکبر هاشمی رفسنجانی است و از سال ۱۳۷۶ به مدت سیزده سال رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت متروی تهران بوده است.
وی همچینین نایب رئیس اتحادیه بین‌المللی حمل و نقل عمومی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا است.
به گزارش انتخاب، هاشمی که سال‌ها مدیرعاملی متروی تهران را عهده‌دار بوده است، همواره به دور از درگیری‌ها، حاشیه‌سازی‌های سیاسی و اتخاد مواضع معتدل و به دور از افراطی‌گری فعالیت می‌کرده و همین مسئله باعث شده او تعلقی به هیچ یک از دسته‌بندی‌های سیاسی نداشته باشد.
هاشمی خود در مصاحبه ای با روزنامه ایران درباره اولویت هایش در صورت انتخاب به عنوان شهردار تهران گفت: “یکی از اولویت‌های شورای اسلامی چهارم موضوع تصویب سند چشم‌انداز برای شهر تهران است تا حداقل شهری فراملی و جهانی در منطقه باشد.بدون برنامه و سند چشم‌انداز اداره شهر امکانپذیر نیست زیرا سند چشم‌انداز و برنامه‌ها یکدست نیستند. باید برنامه پنج ساله جامع با محور هزینه‌ها، درآمدها و اولویت‌ها تنظیم و تصویب شود و بر مبنای آن اداره شهر را به دست بگیریم.”
محمد باقر قالیباف دیگر نامزد سمت شهرداری تهران است که مورد حمایت بیشتر اصولگرایان شورای شهر تهران قرار دارد.
شبکه خبر در مقاله ای در وبسایت خود نوشته است: “تهران تنها پایتخت سیاسی کشور نیست، بلکه این شهر مرکز اقتصاد ایران نیز می باشد و بیشتر فعالیت های هنری و فرهنگی و علمی نیز یا فقط در تهران انجام می شود یا به نوعی با تهران در ارتباط است.”
شاید کمتر شهری در جهان یافت شود که مسئلۀ شهرداری و شهردار آن تا این اندازه مستقیم به سیاست های کلان پهلو بزند.
انتخاب شهردار تهران همردیف انتخاب وزیران کابینه، برای مردم تهران و حتی سراسر کشور، مهم است به طوری که این انتخاب اغلب با جنجال های زیاد همراه بوده است.
پس از این که محمد قالیباف برای تصدی پست ریاست جمهوری صندلی شهرداری را رها کرده و پس از اتمام تب و تاب انتخابات و اخبار مربوط به کابینه دولت یازدهم و البته ترکیب جدید شورای شهر، دوباره انتخاب شهردار برای بزرگ ترین و مهم ترین شهر کشور به صدر اخبار آمد.
هشت سال پیش وقتی محمود احمدینژاد رئیس جمهور کشور شد، نشان داد که اهمیت شهردار تهران فراتر از آن است که تصور میشود. در آن زمان رایزنیهای زیاد و طولانی مدتی برای انتخاب شهردار انجام شد و علیرغم طولانی شدن این فرایند، تهران با معرفی قالیباف به عنوان شهردار، دوره ی طولانی ثبات مدیریتی را تجربه کرد.
محسن هاشمی درطول این مدت با شهرداری تهران به خوبی آشنا شده است؛ مسئله ای که می تواند در شرایط کنونی بسیار سودمند تلقی شود.
اگر قالیباف هنوز انگیزۀ لازم را برای شهردار شدن داشته باشد، باید توجه داشت که عملکرد او بیش از پیش زیر ذره بین مردم قرار خواهد گرفت تا مطمئن شوند که تمام طرح ها و کارهای تمام و نیمه تمامش، نه برای تبلیغات ریاست جمهوری، که در راستای ایجاد شهری بهتر برای زندگی شهروندان بوده است و بعد از این هم مصمم است تا شهرداری را با این هدف مدیریت کند.
