مبارزه با ابولا در سیرالئون – آسوشیتدپرس

ابولا ویروس خطرناکی است که با ایجاد تب خونریزی دهنده سبب می شود بیمار مبتلا ضمن از دست دادن آب بدن، خون نیز از دست بدهد و این خونریزی ممکن است خونریزی داخلی یا خارج از بدن باشد. دلیل اصلی این امر آن است که این ویروس در مایعات و ترشحات بدن از انسان یا حیوان منتقل می شود.

خفاش میوه خوار و میمون ها از عمده حیوانات ناقل این ویروس به انسان ها هستند. خفاش میوه خوار میزبان سالم این ویروس است که تنها ویروس را منتقل می کند. تماس با خفاش یا میمون آلوده یا مایعات بدن آن ها، مثل خون، ادرار، خلط می تواند ویروس را منتقل کند. در اوج قدرت ویروس، یه قطره عرق هم برای انتقال بیماری میان انسا ها کافی است. برخی قبیله ها در آفریقا که میمون شکار می کنند؛ خوردن گوشت آلوده به این ویروس هم می تواند موجب انتقال ویروس شود.

دکتر عاصم عبدالصمد، پزشک داخلی در لندن، در گفتگویی با شرق پارسی تشریح کرد: «ابولا از طریق تنفس یا تماس با شخص بیمار، منتقل نمی شود. اما تماس با ادرار، خون، اسهال، استفراغ، بزاق، خلط و دیگر مایعات بدن شخص مبتلا، می تواند شخص سالم را بیمار کند. کوچکترین زخم یا خراشی کافی است تا یک قطره از مایعات بدن ویروس ابولا را وارد رگ های خونی کند.»

عبدالصمد این نحوه انتقال ویروس ابولا را با ویروس HIV مقایسه می کند و می گوید: «هر دو ویروس باید راه ورودی به رگ ها خونی پیدا کنند. تفاوت HIV آن است که این ویروس تنها در خون انسان دوام می آورد، اما ابولا در هر گونه مایعات بدن می تواند دوام بیاورد و به نفر بعدی منتقل شود.»

در صورت درمان بیمار هم ویروس ابولا تا دو ماه در بدن بیمار باقی می ماند و در واقع مبتلایان تا دو ماه پس از درمان هم ناقل این ویروس به شمار می روند. همین امر هم باعث شده تا پرستاران و کسانی که از بیماران مبتلا مراقبت می کنند، آسیب پذیرترین قشر در برابر ویروس ابولا باشند.

عبدالصمد تاکید کرد: «استفاده دوباره از دستکش ها، ایجاد کوچکترین سوراخ در دستکش ها یا پوشش محافظ هنگام استفاده یا هنگام درآوردن آن ها، می تواند ویروس را منتقل کند.»

استفاده از دستکش های یک بار مصرف در سیرالئون برای پرستاران از اصولی ترین و اساسی ترین آموزش هایی بود که نیروهای اعزامی بریتانیا به آنان آموزش می دادند. یکی از پرستاران این کشور در مصاحبه ای با بی بی سی گفت: «ما پرستار هستیم و آموزش دیده ایم، اما استفاده از دستکش این جا معمول نیست.»
دفن کشته شدگان از این بیماری یکی دیگر از مراحل کلیدی جلوگیری از انتشار این ویروس است. جنازه بیمار آلوده به این ویروس باید ضدعفونی شود و بعد با رعایت گام های پیشگیری کننده، با استفاده از پوشش و دستکش مخصوص به محل دفن منتقل شود.

کمی سهل انگاری هنگام تمیزکردن ادرار، استفراغ، خون یا مدفوع بیماران، کافی است تا پرستاران این بیماران به ویروس ابولا مبتلا شوند. بسته به امکانات موجود در بیمارستان ها و مقاومت بدن بیمار، ده تا پنجاه درصد بیماران بهبود می یابند.

البته همین امر ترس از بیمارستان رفتن را برای بسیاری ایجاد کرده است. بسیاری از مبتلایان به دلیل آن که می ترستند هیچ گاه از بیمارستان برنگردند، به بیمارستان مراجعه نمی کنند و قرنطینه نشدن آن ها مساوی انتشار بیشتر ویروس است. اگر کسی از اطرافیان مورد مشکوکی را به بیمارستان گزارش کند، پرستاران اجازه دارند حتی به زور متوصل شوند و وی را به بیمارستان منتقل کنند.

لباس های پیشگیری از تماس با ویروس ابولا نقشض حیاتی در مبارزه با ابولا دارند – رویترز

نشانه های ابولا چیست؟

در فاز اول این بیماری، شخص مبتلا تب و احساس خستگی مفرط می کند. سردرد، معده درد، درد مفاصل و گلودرد از نشانه های رایج اولیه است. از آن جایی که این نشانه ها با نشانه های بیماری های دیگر، نظیر حصبه و مالاریا مشترک است ممکن است بیمار درمان مناسب ابولا دریافت نکند. در صورت تشخیص نادرست عواقب خطرناکی در پی خواهد داشت.

در فاز بعدی که بیماری شدت پیدا می کند، خونریزی داخلی و خونریزی سطحی مشاهده می شود. اسهال و استفراغ خونی، خونریزی بینی و دهان از معمول ترین نوع خونریزی های مربوط به ابولا هستند. به دنبال از دست دادن خون، ضربان قلب نامنظم، فشار خون پایین و گردش خون ضعیف از دیگر عوارض این بیماری هستند. در فاز بعدی کلیه یا کبد بیمار دچار نارسایی می شود. پس از پخش ویروس در تمام بدن، بیمار قدرت حرکت ماهیچه ها را از دست می دهد. در صورت نرسیدن به موقع به بیمار، مرگ پرونده بیماری را می بندد.

تا کنون درمانی برای این بیماری کشف نشده و دانشمندان تنها توانستند دوره تست واکسن جدیدی را آغاز کنند. تا کنون جواب دور اول تست مثبت ارزیابی شده است اما تا تولید انبوه این واکسن و نهایی کردن آن به عنوان درمان راه درازی در پیش است.

خوراندن آب و تزریق سرم برای جایگزینی آب از دست رفته بیماران و تنظیم فشار خون آن ها با داروهای مناسب از اساسی ترین بخش های درمان بیماران به شمار می رود.

آیا ابولا بیماری جدیدی است؟

مبارزه با ابولا – آژانس خبری فرانسه

ابولا ویروس جدیدی نیست که از جهش ژنتیکی ویروس دیگری به وجود آمده باشد. هر ساله هر وقت نمونه های از ابتلا به ابولا در روستایی یا قبیله ای دیده می شد، کدخدای روستا یا رهبر قبیله، آن روستا را قرنطینه می کرد تا از انتشار ویروس به بقیه روستاها یا شهرها جلوگیری کنند.

اما امسال این قرنطینه ها کارساز نبودند و به خاطر نبود امکانات ویروس از کنترل خارج شد و به سرعت میان مردم انتقال پیدا کرد. نحوه انتقال بسیار ساده بود، کودکی آلوده می شد، مادر که از کودک نگهداری می کرد آلوده می شد، کودکان دیگر در خانه، فامیل و همسایگان آلوده می شدند.

خطرناک ترین زاویه این بیماری آن است که زمانی که به اوج خود می رسد، بیمار به طور کامل برای همه فعالیت های اولیه خود به اطرافیان نیاز دارد و وابسته آن ها است، بیشترین فاصله را باید از او گرفت چرا که حتی یک قطره عرق هم می تواند ناقل ابولا باشد.

اوج انتشار بیماری تا جایی رسیده است که کوفی عنان، دبیر کل سابق سازمان ملل متحد، در مصاحبه ای با بی بی سی، از اقدام بسیار کند کشورهای ثروتمند در مقابله با شیوع بیماری ابولا در هنگام آغاز آن در آفریقا انتقاد کرد و گفت: «از پاسخ جامعه جهانی به این موضوع ناامید شدم، از اقدام جامعه جهانی ناامید شدم زیرا به کندی اقدام کرد.»

وی بدون نام بردن از کشوری، «همه کشورهایی که قابلیت کنترل این ویروس را داشتند، اما کاری نکردند،» انتقاد کرد.

همیشه تاریک و مرگبار نیست

واکسن ابولا به مرحله تست رسیده است – آژانس خبری فرانسه

اگر به بیماران رسیدگی شود و از انتشار آن جلوگیری شود، ویروس خطرناک ابولا قابل کنترل است. در تازه ترین اخبار مربوط به ابولا، دولت اسپانیا اعلام کرد ترزا رومرو، پرستار اهل این کشور که به ویروس ابولا آلوده شده بود به طور کامل درمان شده است.

این پرستار اولین فردی بود که خارج از آفریقا به بیماری ابولا مبتلا شده بود. کمیته ای دولتی که وضعیت خانم رومرو را رصد می‌کند در بیانیه‌ای اعلام کرد در آزمایش‌های تازه نشانه‌ای از ویروس ابولا در بدن او دیده نمی‌شود.

همزمان رییس جمهوری لیبریا گفته است که جهان باید در قبال این بحران احساس مسئولیت کند و کشورش را تنها نگذارد.

شیوع بیماری ابولا تاکنون بیش از چهارهزار و پانصد کشته برجای گذاشته است که عمده آنها از سه کشور در غرب آفریقا بوده است. سیرالئون، لیبریا، و گینه سه کشوری بودند که بزگترین آسیب انسانی را از این بیماری دیدند.

سازمان بهداشت جهانی ابراز امیدواری کرده که تا نیمه ماه نوامبر درمانی برای این بیماری ارائه شود.