عکسی قدیمی از کانال سوئز

افتتاح بخش دوم کانال سوئز، کاری باور نکردنی بود. اعتراف می کنم من از جمله کسانی بودم که شگفت زده شدند. هنگامی که اعلام شد کانال جدید طی یک سال حفر خواهد شد، فکر می کردم که این پروژه تا چند سال تمام نخواهد شد. اما همان گونه که کره جنوبی ها عمل می کنند، مصری ها نیز بیست و چهار ساعته کار کردند و کار را سه سال زودتر به پایان رساندند. بیدار شدیم و دیدم که کشتی های به حجم کوه ها از کانال سوئز به سوی دیگر در حال حرکتند.

همگی باید اعتراف کنیم که در تمامی سال های گذشته به مصریان اعتماد کامل نداشتیم: بی کاری و محله های فقیر نشین، و سکونت در گورستان ها، شب زنده داری و خواب در میادین، و افتی که منجر به انقلاب ۲۵ ژانویه شد، و ۲۵ ژانویه ای که منجر به افتی دیگر شد، و رئیس جمهور مرسی که در پشت میز کارش می نشست و نخست وزیر خود، هشام قندیل را به حضور می پذیرفت تا به او دستوراتی برای تأمین سوخت دیزل بدهد؟

و اینک رئیس جمهوری که به دولت خود دستور داد تا ظرف یک سال کانال جدیدی را در دریای سرخ حفر کنند. از مصریانی که به آن ها بد گمان بودیم، عذر خواهی می کنیم. عذر خواهی می کنیم چون فراموش کرده بودیم که آن ها اهرام را ساختند، و دره پادشاهان را بر پا کردند، و نیل را در صحرا توزیع کردند، و ۱۲۰ هزار کارگر را در هنگام حفر اولین کانال سوئز از دست دادند. به یاد نیاوردیم که آن ها اسکندریه را ساختند و فانوس دریایی و کتابخانه آن را ساختند. قاهره و الازهر را ساختند.

اما کانال جدید مسؤلیت بزرگی بر دوش مصریان می گذارد. آن ها قادرند بدون سستی، به عصر اقتصاد و تولید و شکوفایی وارد شوند. آن ها قادرند اشباح یأس و نا امیدی و خرافات و عقب ماندگی های اجتماعی را بیرون برانند. آن ها قادرند سفسطه و جعل و نفاق و ریاکاری حقیر رسانه ای را به منظور ساخت کانال جدید دیگری برای جهان به بیرون پرتاب کنند. می توانند صنعت ، کشاورزی ، آموزش و پرورش ، اقتصاد و عمران را رونق دهند.

اخبار عقب مانده و دروغین ملت را به خاک سپرده بود. آمار فقر و بیماری و مرگ و میر به نسبت وحشتناکی افزایش یافت. تا جایی که نزدیک بود باور کنیم که ما ملتی هستیم که جز ویرانی و خرابکاری و راه رفتن در جنازه های یکدیگر، کاری بلد نیستیم. اما کانال جدید سوئز در یک سال، رکوردی به شمار می آید که فراتر از تمام بدبینی ها و خوش بینی ها بود. درود به هر مهندی عمران و نقشه بردار دریایی و غواص و کارگر و ناظر و ساندویچ فروش و حسابدار و نگهبانی که در این کار شرکت کرد.

امیدواریم که مصر جدید در صنعت و پیشرفت و برای مبارزه با فقر و بی سوادی پای خود را در جای پای چین و هند قرار دهد. در گذشته در سیاست و بی طرفی مثبت با آن ها شریک بود، اما آن زمان توده ای متشکل از رهبرانی بزرگ و ملت هایی فقیر بود. زمانه تغییر کرد. اینک دوره قدرت های خود کفا است. دوره دانشی که کانال جدیدی را در مدت یک سال به موازات کانال قبلی حفر کند بدون این که یک حادثه رخ دهد.

مصر کانال جدیدی بین کشورهای جهان گشود. به او جایزه صلح نوبل را بدهید.