متصاعد شدن دود در محله رمادی طی نبرد میان نیروهای عراقی و مسلحان داعش (عکس از آسوشیتد پرس)

در پی سقوط شهر رمادی عراق به دست سازمان تروریستی داعش، و پس از درخواست حکومت حیدر العبادی از شبه نظامیان شیعه (بسیج مردمی) برای باز پس گیری رمادی سنی نشین، یک مقام مسؤل آمریکایی که نخواست نامش فاش شود به «رویترز» گفت: « رمادی بشکه ای از باروت است»!

اما در حقیقت تنها رمادی نیست که به علت دخالت شبه نظامیان شیعه برای باز گرداندن آن به بشکه ای از باروت تبدیل شده است، بلکه عراق و تمامی منطقه بشکه ای از باروت هستند. آنچه در رمادی اتفاق می افتد نماد کوچکی از خرابکاری های بزرگی است که در منطقه ما به علت سستی جامعه بین المللی، و تردید در تعامل با موضوعات اضطراری رخ می دهد، که از جمله آنها توقف دخالت های ایران در منطقه، و برخورد جدی برای اصلاح عدم تعادل سیاسی در عراق است که در نتیجه ضعف دولت مرکزی این کشور و فرقه ای بودن آن می باشد و منجر به محرومیت سنی ها و کمک گرفتن از شبه نظامیان شیعه مورد حمایت ایران به جای تحقق منافع ملی، و متوقف کردن محرومیت فرقه ای و سرسختی در قبال مسلح کردن عشایر سنی می شود.

همه این مسائل نشان دهنده بی میلی بین المللی، به ویژه آمریکا است. علت آن هم مشغول بودن واشنگتن به مذاکره کردن با تهران است که دست آن را در منطقه از عراق گرفته تا یمن و از سوریه تا لبنان، باز گذاشته است و نتیجه روشن آن در این کشورهای عربی، بدون دستیابی هر گونه پیشرفت قابل توجه یا ثباتی منعکس شده است.

سقوط رمادی به دست «داعش» امری طبیعی است؛ مادامی که دولت عراق به جای استفاده از ارتش فرسوده خود که به سرعت از همه پایگاهها فرار می کند، از شبه نظامیان کمک می گیرد.

البته توقع زیاد از ارتش عراق هم تا زمانی که از او خواسته می شود به دلایل فرقه ای نبرد کند، امری دشوار است. آنچه که آمریکایی ها و دولت عبادی آن را فراموش کرده اند این موضوع است که، کسی که پیش از این «القاعده» را از انبار بیرون راند، نه ارتش بود و نه شبه نظامیان ایرانی، بلکه عشایر سنی بودند که در آن زمان شوراهای بیداری تشکیل دادند. بنابراین جالب است که در حال حاضر می شنویم که علی اکبر ولایتی، مشاور رهبر ایران، می گوید: «اگر دولت عراق به صورت رسمی از جمهوری اسلامی ایران درخواست کند که به عنوان کشوری دوست برای مقابله با داعش طرحی را به اجرا بگذارد… ایران خواهد پذیرفت»، یعنی کمک برای باز پس گیری رمادی. آنچه به خوبی برای همه شناخته شده است، حضور ایرانی ها در عراق است و عکس های قاسم سلیمانی که همه رسانه های عراقی را پر کرده بود، پس چگونه ایران در بازگرداندن رمادی کمک خواهد کرد در حالی که تا کنون در مقابله با «داعش» در عراق شکست خورده است؟

برای اینکه حجم تردید و خرابکاری آمریکا در عراق و منطقه را بدانیم، کافی است که به گفته های یکی از دیگر مقامات مسؤل آمریکایی بیندیشیم، که پس از سقوط رمادی به «رویترز» گفته بود: «در دولت ما برخی ها بر این باور هستند که هر نقشی به ایران داده شود، نشان دهنده نفرین است… و برخی دیگر می گویند که مشارکت شیعه ها خشونت های فرقه ای را گسترش خواهد داد. و برخی دیگر هم می گویند که چنین چیزی درست نیست».

واقعیت این است که تمام این شواهد دلیلی بر بیهودگی دولت آمریکا است. عراق نه به نیروهای عربی نیاز دارد و نه به نیروهای ایرانی، و نه نیروهای فرقه ای. آنچه عراق بدان نیاز دارد آشتی سیاسی است که به محرومیت ها و به حاشیه رانده شدن ها پایان دهد، علاوه بر این مسلح کردن سنی ها برای پاکسازی مناطق خود از «داعش» است؛ همان طور که پیش از این هم شوراهای بیداری بر ضد «القاعده» انجام دادند. و اگر این کار صورت نپذیرد، و مسئله به شبه نظامیان شیعه وابسته به ایران واگذار شود، نه تنها شهر رمادی بشکه ای از باروت خواهد بود، بلکه همه عراق، و تمامی منطقه نیز به بشکه ای از باروت تبدیل خواهد شد.