انتوان آرنو به الشرق الاوسط: کارگاه هایمان به روی همه باز است زیرا شنیدن کی بود مانند دیدن؟!

هر گاه تفریح و مباحث مُد پیش می آید سریعا به ذهن آدمی، گروه LVMH و مالک آن برنار آرنو (تاجر، کارآفرین و کلکسیونر آثار هنری و ثروتمندترین مرد فرانسه) متبادر می شود. گروهی که درون آن عده ای از اتاق های طراحی که دل آدم هنگام شنیدن آنها به وجد می آید قرار می گیرد. مانند جیفنشی و فندی و لویس ویتون و دیور و دونا کاران و گیرلان و دیگر برندهای معروف، که در حدود ۶۰ مجموعه است و شامل هتل شیفان بلان در جزایر مالدیو و غیره می شود.
کسی بر سر این نکته تردید نمی کند که پسر او آنتوان آرنو از پدر حس تجاری را به ارث برد و بر آن یک افزوده جوانانه اضافه کرد. از میان مسئولیت های مختلف او مدیرعامل شرکت کالای لوکس و طراحی مد برلوتی فرانسه است که قدمتی ۱۷ ساله دارد. او در تلاش است که نام خود را جهانی کند و در کنار سربازان گمنام در تلاش است خواب های مردم را به واقعیت تبدیل کنند. چندی پیش آنها در اتاق لویس ویتون کار می کردند که ۳۷ درصد سود دیور را که آقای برنار آرنو بدان مفتخر بود محقق کرده است؛ یعنی یک کلکسیون تمام عیار فرانسوی. در این نکته جای هیچ تردیدی نیست که پسر حس تجاری پدر را به ارث برده است او هماره در کنار پدر بود و گام های مختلف پدر را دنبال می کرد و اسلوب کار او را از نزدیک می دید. او در این زمان ۱۲ سال داشت و از این رو مدیرعاملی برلوتی صرفا به خاطر رابطه نبود و او دارای ضوابط حرفه ای است. او قدرت و نبوغ خود در این طراحی ها را اثبات کرد و بخش طراحی به یُمن نبوغ او از نو جان تازه یافت. البته جهان مُد و طراحی به جنبه های انسانی و استراتژی جدید نیازمند است. در این بین آنچه غیرقابل توقع بود این بود که نبوغ وی جهان طراحی را به روی همگان بگشاید و در دسترس عموم مردم قرار دهد. او برای این کار طرح «روزهای ویژه» را به راه انداخت و در پی آن بود که جشنواره ای باشد جهانی برای کسانی که کارهای دستی ال وی ام اچ را بسیار خوش می دارند. این طرح در سال جاری بسیار پیش رفت و در مقایسه با سال شروع آن در سال ۲۰۱۱ بسیار پرجمعیت تر بود.
آیا آنتوان می ترسد که با کشف ابهامِ موجود در مُد و طرح های خود سحر و جادوی جهان طراحی را بکاهد؟ او در پاسخ به الشرق الاوسط می گوید: “هیچ گاه به فکرم خطور نکرده که با گشودن درهای عالم طراحی و بازگویی آنچه در آن می گذرد از سحر و گیرایی آن کاسته خواهد شد بلکه عقیده دارم که این کار باعث افزایش دقت و ظرافت می شود. وقتی اقدام به این کار کردیم هدف ما این بود که دین خود را به کارمندان حرفه ای خودمان اعلام داریم و کار سبابه های جادویی بسیاری از کسان فعال در مجموعه خودمان را گرامی بداریم که برای طراحی هر قطعه ای تلاش های فراوانی در کار می کنند.”
روشن بود که آنتوان در اینجا این ضرب المثل را مد نظر دارد که شنیدن مانند دیدن نیست یا مانند لمس کردن. و ایجاد امکان دیدن و لمس کردن هدف این طرح است. طرحی که امکان می دهد با حرفه ای ها نشست و برخاست کنی و کار آنها را از نزدیک مشاهده کرد.
وقتی آنتوان این فعالیت را از سر گرفت هدف این بود که هیچ کس را از ورود به ساحت مُد و طرح منع نکند و درهای گروه های ال وی ام اچ را بر روی همگان بگشاید و این کار را فعالیتی نخبه گرایانه تلقی نکند که عده ای اندک در کار آن هستند. “همگی در این فعالیت سهیم اند و فقط با اقدام به ثبت نام در وقت مناسب می توانند در این کار مشارکت کنند. هر که بخواهد در فعالیت ما مشارکت کند با آغوش باز پذیرفته می شود و می تواند وارد عالم ما شود. حتی کسانی که در گذشته به مُد اهمیتی نمی دادند و فکر نمی کردند وارد دنیا طراحی شوند بدین سبب که آن را دور از دسترس می دانستند.” او همچنین نمی پذیرد که تحت تاثیر بازاریابی قرار گیرد و اینکه این کار را برای جلب سرمایه و فروش انجام داده باشد. او می گوید وقتی هفت سال پیش دست به این کار زدیم هدف بنیادین مان در دسترس قراردادن این فعالیت برای همگان بود. اما به هیچ عنوان این بدان معنا نیست که ما از اهمیت آن بکاهیم. به هرحال این جنبه از فعالیت بشری بخشی از فرهنگ عامه شده و نمی توان آن را نادیده گرفت.
تجربه این فعالیت که در سال ۲۰۱۱ بود و همراه بود با تهیه فیلم های کوتاه و مشارکت عموم مردم موفقیت درخوری کسب کرد و باعث انگیزه هایی شد که کار دنباله پیدا کند. آنچه از نظر آنتوان دلگرم کننده بود صرفا تعداد زیاد مشارکت کنندگان نبود بلکه اشتیاق کارکنان بدین کار بود. آنها از صحبت درباره کاری که می کردند لذت می بردند و مهارت های خود را با افتخار نشان مهمان می دادند. دوره اخیر روزهای ویژه توانست ۱۴۵ هزار نفر را جذب کند. دوره سال جاری نیز بزرگتر خواهد بود، زیرا در آن ۵۶ اتاق طراحی و ۷۷ بخش مختلف از پنج قاره در آن حاضر خواهند شد.
و از آنجایی که مجموعه ال وی ام اچ صرفا تنها برای طراحی نیست و شامل مسافرت و هتل های مجلل و تجربه های متنوع می شود از این رو روزهای ویژه نوع دیگری از تجربه های شادمانه را پیشکش می کند که مسافرت به عنوان یک تجربه مختلف جزیی از آن است. آنتوان بیان می کند که “این طرز نگاه به زیبایی و مسافرت دارای ریشه های قدیمی است و فقط طرز نگاه به گذشته تفاوت پیدا می کند. تاریخ لویس ویتون نمونه ای از این قبیل است. در واقع یک دیدار ساده از منزل «آنییر» اثبات می کند که او در کار زیبایی بسیار ریشه دار است و حرفه کیف دوزی برازنده اوست. وجه جدید روزهای ویژه عنصر هیجان و تجارب نو است. ما قاره های پنج گانه را دور خواهیم زد و از کارگاه ها و مزرعه های مان در آنجا که از تولیدات آنها کارهای خود را می سازیم دیدن خواهیم کرد. بعضی از این جای ها در آمریکا و آمریکای لاتین و چین و استرالیا و اورپا قرار دارند.
از میان ۷۷ شعبه ۳۹ شعبه به طرح ما پیوستند و بسیار به این کار اشتیاق دارند مانند ریموا در کلن آلمان و رویان وان لانت و بسیاری دیگر.” آنچه برای آنتوان دلگرم کننده است اینکه این فعالیت هفت ساله برای عالم تفریح بسیار سودبخش بود. این فعالیت به جای اینکه دنیای حرفه ای گری را مبتذل کند اهیمت آن را برای زیبایی و بی همتایی نشان داده از سوی دیگر این طرح جوانان را جذب و آنها را برای اشتغال در این حرفه تشویق می کند. بزرگترین دلیل این مدعا این است که کانون «نبوغ کارهای متمایز» وارد این فعالیت شد و کارآموزان خود را برای شرکت در این فعالیت ها تشویق می کند. این یک کار بسیار مهم است به ویژه که مجموعه ال وی ام اچ پشتیبان این کانون است و کارآموزان آن را برای یادگیری فعالیت های صنایع دستی تشویق می کند. شاید در کنار بروزدادن ۱۴۵ هزار کارمند این مساله یکی از اهداف این مجموعه باشد. آنان لیاقت جشن گرفتن را دارند زیرا در ساخت زیبایی و شادمانی سهیم هستند.