با معرفی تعدادی فیلم، هر هفته قصد داریم شما را به دنیای سینما ببریم، مجموعه ما مثل هر هفته شامل تعدادی فیلم ایرانی و چند فیلم از سینمای جهان است، این بار هم مثل هفته های گذشته هفت فیلم را برای شما معرفی کرده ایم، فیلم هایی که برای سلیقه های مختلف انتخاب شده اند، فیلم های ایرانی مثل: «ورود آقایان ممنوع»، که طنز شیرینی ساخته «رامبد جوان» است، «مرهم»، روایت سرگشتگی های دختری جوان در تهران و فیلم های«جاسمین غمگین»، «رنوآر»، «درباره زمان»، «هابیت دو: نابودی اسماگ» و انیمیشن زیبای «آرتور کریسمس» که از بین فیلم های برجسته سینمای جهان انتخاب شده اند.

مرهم

کارگردان و نویسنده: علیرضا داوودنژاد، بازیگران: احترام السادات حبیبیان (احترام)، رضا داوود نژاد(رضا)، طناز طباطبایی (مریم)، کبری حسن زاده (اشرف)، درام، ۹۶ دقیقه، ایران، ۲۰۱۱٫

خلاصه: «مریم» دختر جوانی است که به خاطر سخت گیری پدرش از خانه فرار کرده و به شیشه معتاد شده است، مادر بزرگش، «اشرف سادات» برای پیدا کردن او به شمال مسافرت کرده و بعد سال ها خواهرش، «احترام» را می بیند. احترام، زن ثروتمندی است که همراه نوه اش «رضا» در ویلای بزرگی در شمال زندگی می کند.

«مرهم» بدون اغراق، بهترین فیلم «داوود نژاد» و یکی از بهترین فیلم های سینمای اجتماعی ایران است، فیلمی که تقریبا تمام منتقدین سینمایی در تحسین آن هم رای بودند و توانست جوایز زیادی را در خارج ایران به دست آورد.

کارگردان با پرهیز از هر نوع اغراق و بزرگ نمایی در قالب داستانی ساده، مشکلات اجتماعی را در سطح شهر تهران نشان می دهد، مشکلاتی مثل اعتیاد، زندگی زیر زمینی جوان های رپ خوانی که درپارک ها زندگی می کنند و… داوود نژاد، در نشان دادن این مشکلات هرگز کسی را قضاوت نمی کند.

مرهم فیلم، مادربزرگی است که نوه اش را به رغم همه مشکلات دوست دارد و به جای بارخواست او آرام تلاش می کند با او ارتباط برقرار کرده، با او همراه شود و او را برگرداند.

این اولین بار است که درسینمای ایران با شخصیتی مثل مادربزرگ این فیلم مواجه می شویم. بازی خوب بازیگران فیلم به خصوص مادربزرگ ها، «رضا داوود نژاد» و «طناز طباطبایی» که با این فیلم توانست در سینمای ایران بدرخشد، از نکاتی است که به موفقیت فیلم کمک می کند.

مرهم از همان سکانس آغازین فیلم بدون آنکه زمان زیادی را صرف معرفی تک تک شخصیت ها کند، با ورود به داستان اصلی، به تدریج به معرفی شخصیت ها می پردازد، ریتم مناسب روایت و استفاده از تکنیک دوربین روی دست و حرکات سریع دوربین به خصوص در سکانس های رپ خوانی یا خرید مواد مخدر، به زیبایی تمام تنش موجود در بطن روایت را به تصویر می کشد.

ورود آقایان ممنوع

کارگردان: رامبد جوان، نویسنده پیمان قاسم خانی، بازیگران: ویشکا آسایش (خانم دارابی)، رضا عطاران (آقای جبلی)، پگاه آهنگرانی (پریا)، بهاره رهنما (خانم آغاسی)، کمدی، ۱۰۲ دقیقه، ایران، ۲۰۱۱

خلاصه: در مدرسه خصوصی دخترانه در میانه سال دبیر شیمی به علت زایمان، شش ماه مرخصی می گیرد و مدیر سخت گیر مدرسه که با حضور مردان در مدرسه مخالف است، ناچار می شود دبیر مردی را جایگزین دبیر شیمی کند. حضور دبیر مرد در مدرسه منجر به بروز اتفاقات مختلفی می شود.

«ورود آقایان ممنوع» چندمین فیلم «رامبد جوان» به عنوان کارگردان است. او که اغلب به عنوان بازیگر نقش های کمدی شناخته می شود، با ساخت این فیلم توانست خود را به عنوان کارگردان موفق کارهای طنز معرفی کند.

چالش بین زن و مرد، تضاد موجود در بطن این رابطه و نگاه طنزآمیز به مقوله فمینیست افراطی، تم محوری فیلم است. مضمونی که اغلب کمدی سازان بزرگ جهان، هنوز هم برای ساختن کمدی های موفق از آن استفاده می کنند.

طنز های کلامی، طنز موقعیت، بازی خوب بازیگران و پرداختن به اتفافات کمدی در مدرسه ای دخترانه سبب شد، این فیلم به پرفروش ترین فیلم سال ۱۳۹۰ شمسی در ایران تبدیل شود. در شرایطی که در سینمای ایران به سختی می توان فیلم کمدی موفقی پیدا کرد، ورود آقایان ممنوع با به کارگیری فیلمنامه قوی «پیمان قاسم خانی» نویسنده همیشه خوب کارهای طنز و استفاده از بازیگران خوبی مثل «رضا عطاران»، «ویشکا آسایش» و«مانی حقیقی»، توانسته فیلم موفقی باشد.

موسیقی فیلم هم در کنار فیلم نامه از نکات دیگری است که سهم زیادی در ایجاد فضای طنز دارد، مثل استفاده از مارش نظامی در حین حرکت « خانم دارابی» یا موزیک گیتار فولکلور آمریکایی، مخصوص حال و هوای فیلم های وسترن در آغاز فیلم، که مخاطب را با فیلمی متفاوت روبرو می کند.

یاسمن آبی Blue Jasmine

کارگردان و نویسنده: وودی آلن، بازیگران: کیت بلانشت (جاسمین)، الک بالدوین (هال)، سالی هاوکینز (جینجر)، کمدی درام ، ۹۸ دقیقه، آمریکا، ۲۰۱۳٫
خلاصه: جاسمین، ثروتمند آمریکایی و اهل منهتن همه زندگی و ثروتش را به دلیل شیادی و خیانت شوهرش از دست داده و حالا بدون زندگی مجلل و شوهر به خواهرش در سانفرانسیسکو پناه برده است تا با او زندگی کند.

او برای فراموش کردن خاطراتش و به دست آوردن پول تصمیم می گیرد برای طراحی داخلی شروع به یادگیری کامپیوتر کند.

فیلم «یاسمن آبی»، اثر اخیر کارگردان نابغه آمریکایی «وودی آلن» است که هم اکنون روی پرده سینماهای دنیا قرار دارد. این فیلم که هنوز در نیمه زمان اکران آن قرار دارد با استقبال بسیاری از سوی منتقدین و تماشاگران روبرو شده و بسیاری «کیت بلانشت» را به خاطر بازی ستودنی اش در این فیلم شایسته دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر زن می دانند. همچنین گفتنی است، او به عنوان نامزد جایزه گلدن گلاب هم مطرح شده است.

به نظر می رسد، وودی آلن با این فیلم پس از فیلم زیبا و نیمه توریستی «نیمه شب در پاریس»، دوباره به سوژه مورد علاقه اش، یعنی رابطه بین زن و مرد برگشته است. چیزی که از ابتدا موضوع طرح سوال های بسیاری در فیلم های او بوده است. خیانت، ازدواج های شکست خورده، عشق ها و.. این بار زنی که باید یک باره با فقدان همه چیز کنار بیاید.

«جاسمین» مدام در حال یادآوری خاطرات گذشته است و وودی آلن با سبک مخصوص خود که سخت ترین مشکلات را با چاشنی کمی طنز به تصویر می کشد این بار نیز، زنی از طبقه مغرور و ثروتمند آمریکایی را در موقعیتی پیچیده قرار داده است. موقعیتی که نیازمند پرداخت روان کاوانه دقیق شخصیت ها است. فیلم پراز روابط چند لایه و پیچیده است که طرح و پرداخت آن ها تنها از وودی آلن با سابقه طولانی اش در پرداخت چنین موضوعاتی برمی آید.

رنوآرRenoir

کارگردان: ژیل بوردو، فیلمنامه نویس: ژیل بوردو، میشل اسپینوزا، ژاک رنوآر، ژروم تونر، بازیگران: میشل بوکت (پیر آگوست رنوآر)، کریستا تره (آندره اوشلنگ)، ونسان روتیر (ژان رنوآر)، درام، ۱۱۱ دقیقه، فرانسه، ۲۰۱۳٫

خلاصه: داستان فیلم در تابستان ۱۹۱۵ در فرانسه می گذرد، «ژان رنوآر» پسر نقاش امپرسیونیست، «پیرآگوست رنوآر» از جنگ جهانی اول خسته و زخمی به خانه و نزد پدر بر می گردد و با «آندره» روبرو می شود. مدل نقاشی که با زیبایی و سرزندگی اش به عنوان مدل، هم الهام بخش پدر است و هم تسلی دهنده و مرهمی برای ژان.

فیلم «رنوآر» که بر اساس زندگی واقعی «پیرآگوست رنوآر» ساخته شده است، زیباترین فیلم بخش «نوعی نگاه» در فستیوال کن ۲۰۱۲ بود که امسال برای رقابت در بخش فیلم های خارجی زبان در آکادمی اسکار، از طرف فرانسه انتخاب شد.

فیلم پرتره زیبایی از زندگی نقاش بزرگ فرانسوی، «پیر آگوست رنوآر» است. چیدمان هر قاب فیلم، ترکیب بندی، میزانسن، طراحی صحنه، رنگ بندی ها، و زاویه دوربین در هر قاب، یادآور نقاشی های با شکوه دوران امپرسیونیسم و آثار رنوآر است.

نورپردازی رنگ های گرم و روشن، انعکاس نور خورشید، پرسپکتیوهای (ژرفانمایی) غیر کلاسیک، و ترکیبی از طیف رنگ های سبز و نارنجی به طرزی بسیار هنرمندانه و شبیه به تابلوهای رنوآر در سراسر تصویرهای فیلم دیده می شوند.

فیلم آمیزه ای استادانه از نقاشی و سینما است که علاوه بر بازنمایی تصویرها، روایت بخشی از زندگی رنوآر پدر(نقاش) را به داستان عاشقانه رنوآر پسر(فیلم ساز)، پیوند زده است.

ریتم تدوین فیلم در همخوانی با روایت، در لحظاتی که تماشاگر رنوآر نقاش هستیم با لحظاتی که فیلم به رابطه عاشقانه رنوآر پسر و «آندره» می پردازد، متفاوت است. «کریستا تره» در نقش آندره با بازی کاملا حساب شده با ریتم کند و آرام فیلم در لحظات نقاشی و ضرب آهنگ متفاوت فیلم در برخورد با «ژان» هماهنگ شده است. این فیلم می تواند انتخاب خوبی برای علاقه مندان به تصویرهای زیبا و هنرمندانه سینمایی باشد.

درباره زمانAbout Time

کارگردان و نویسنده: ریچارد کرتیس، بازیگران: دامهال گلیسون (تیم)، ریچل مک آدامز (مری)، بیل نای (پدر)، لیدیا ویلسون (کیت کت)، درام عاشقانه،فانتزی، ۱۲۳ دقیقه، انگلیس، ۲۰۱۳٫
خلاصه: «تیم» پس از جشن سال نو و گذراندن اتفاقات ناخوشایند، متوجه می شود که می تواند در زمان سفر کند و با سفر در زمان گذشته، اتفاقات را از نو بسازد. او به گذشته بازمی گردد تا با یافتن عشق زندگی اش، اشتباهاتش را تصحیح کند، اما روند اتفاقات به سادگی که تصور می کرد، پیش نمی رود.

ایده فیلم در همان توصیف یک خطی پلات (طرح) فیلمنامه، آن قدر جذابیت دارد که به تماشای فیلم بنشینیم.

سفر در زمان، ایده ای است که فیلم های زیادی در طول تاریخ سینما، با این مضمون ساخته شده اند، اما «ریچارد کورتیس» در فیلم «درباره زمان» قصد ندارد که شاهکاری بزرگ و علمی تخیلی بسازد، بلکه این ایده جذاب و کنجکاوی بر انگیز بهانه ای برای شکل گرفتن روایتی عاشقانه و لطیف شده است و زیبایی فیلم او نه در ایده فانتزی فیلم، بلکه در نحوه روایت ساده و منسجمی است که در آن «تیم»، قهرمان۲۱ ساله فیلم، در جستجوی عشق زندگی اش به گذشته سفر می کند؛ روایتی کمدی رمانتیک که البته گاهی رفت و آمدهای شخصیت تیم در زمان به روند آن لطمه می زند.

ساده گرفتن موضوع سفر در زمان از سویی در نگاه اول شاید کودکانه به نظر برسد، اما وقتی از زبان پدر با بازی خوب «بیل نای» و با لحن قانع کننده اش به عنوان رازی خانوادگی، بیان می شود به همان سادگی هم می توان آن را پذیرفت، هر چند اجرای این ایده و رفتن داخل کمد، وقتی تکرار می شود، بیشتر شبیه شوخی است. در مجموع، درباره زمان، مثل فیلم موفق قبلی کورتیس «چهار عروسی و یک خاکسپاری» فیلم سرگرم کننده ای است که بدون ایجاد چالش ذهنی بسیار می توان به تماشای آن نشست.

هابیت: نابودی اسماگ The Hobbit: The desolation of Smaug

کارگردان: پیتر جکسون، فیلمنامه نویس: پیتر جکسون، فران والش، فیلیپ بویین، بازیگران: یان مک کلن (گندالف)، مارتین فری من (بیلبو)، ریچارد آرمیتاژ (تورین)، ماجراجویانه، فانتزی، ۱۶۱دقیقه، آمریکا، ۲۰۱۳٫

خلاصه: «هابیت دو» یا «نابودی اسماگ»، دنباله ای بر « هابیت ۱» است که در این قسمت، «گاندالف» و دوستانش تصمیم می گیرند تا به تلاششان برای بازپس گرفتن سرزمینشان از «اسماگ» ادامه دهند. برای این کار آن ها باید ابتدا گنج گران قیمتی را به دست آورند، از سویی دیگر در این بخش «بیلبو» شخصیت دیگر فیلم اسیر حلقه های جادویی می شود.

«پیتر جکسون»، پس از چندین سال اینبار با فیلم «هابیت دو: نابودی اسماگ»، اقتباس دیگری از کتابهای «تالکین» آمده تا موفقیتی دوباره در حد و اندازه «ارباب حلقه ها» را تکرار کند.

پس از ساختن «هابیت یک» فیلم پر خرج و باشکوه فانتزی و استقبال تماشاگران از آن، پیتر جکسون تلاش کرد، تا با در نظر گرفتن بازخوردهای منتقدین و واکنش مخاطبان، «هابیت دو» را جذاب تر از از هابیت یک، روانه پرده سینماها کند.

این بار نه تنها با فیلمی با تصویرهای باشکوه و تخیلی روبرو هستیم، بلکه کارگردان دیگر مغلوب زیبایی تصویرها نیست و تنها به نمایش طولانی میزانسن های پر خرج و عظیم اکتفا نکرده است.

در هابیت دو، علاوه بر زیبایی تصاویر، اوج و فرود و گره های فیلم نامه و داستان، جذابیت تصویر را دو چندان می کند، به خصوص لحن کمیک دیالوگ ها که سبب شده فیلم ارتباط بهتری با مخاطبان بر قرار کند. علاوه بر این ها ریتم داستان و روند اتفاقات و شکل تدوین فیلم در هابیت دو به شکلی است که تماشاگر فرصت نمی کند حتی لحظه ای از فیلم را از دست بدهد.

فیلم هابیت دو، با گذشت یک ماه از اکران آن، هم چنان در صدرجدول فروش فیلم ها (باکس آفیس) قرار دارد.

آرتور کریسمس Arthur Christmas

کارگردان: سارا اسمیت، فیلمنامه نویس: سارا اسمیت، پیتر بینهم، صدا پیشگان: جیمز مک آوی (آرتور)، هیو لری (استیو)، بیل نای (پدربزرگ سانتا)، کمدی درام، ۹۷ دقیقه، آمریکا، ۲۰۱۱٫

خلاصه: «بابانوئل» قصد دارد پس از به پایان رسانیدن هفتادمین ماموریت خود در شب عید نوئل، خود را بازنشسته کند و پسرش «استیو» را به جای خود انتخاب کند، اما در این ماموریت که با تجهیزات پیشرفته امروزی انجام می شود، هدیه دادن به یک کودک از قلم می افتد و «آرتور» پسر کوچکتر با کمک بابانوئل قبلی که ۱۳۷ سال سن دارد، مامور رساندن هدیه شب سال نو به بچه جا مانده از فهرست است.

انیمیشن سه بعدی «آرتور کریسمس» نامزد جایزه گلدن گلاب در سال ۲۰۱۲، یکی از موفق ترین انیمیشن های سال های اخیر، با مضمونی مناسب حال و هوای ماه ژانویه است.

انیمیشنی دیدنی که به دنبال پخش جهانی و فروش بالای آن، اپیزود تلویزیونی مستقلی درباره موفقیت این انیمیشن ساخته شد. اپیزودی کمدی به نام «چرا آرتور کریسمس یک شاهکار است» که به دلیل های جذابیت فیلم برای تمام گروه های سنی پرداخته است. از جمله این جذابیت ها احساس نوستالژیکی است که تماشاگر را وادار می کند با شخصیت اصلی انیمیشن «آرتور» هم ذات پنداری کند. در حالی که بابانوئل اصلی فیلم، با چیزی شبیه سفینه به جای سورتمه و با تجهیزاتی شبیه ارتش نظامی مراسم هدیه دادن به بچه ها را برنامه ریزی می کند و از قلم افتادن یک کودک را مهم نمی داند، آرتور دلبسته همان سورتمه قدمی و سنتی است و نگران صبح روز فردا و بچه ای است که منتظر بابانوئل است.

از سویی فیلم علاوه بر ایده های خلاقانه ای که برای اولین بار در روایت داستان بابانوئل به کار رفته، پر از شوخی های دلنشینی است که می تواند لحظات شاد و یه یاد ماندنی را برای مخاطبین آن فراهم کند.