سینما فرهنگ نهاوند

سینمای ایران که سابقه و قدمتی نزدیک به ۱۰۰ سال دارد، در چند سال اخیر با مشکلات متعددی مواجه شده است. صنعت سینما و فیلم سازی برای رشد و توسعه خود، همانند سایر صنایع به رشد و افزایش مخاطبان و مصرف کنندگان این صنعت نیاز دارد. شمار مخاطبان سینمای ایران در چند سال گذشته با رشد معکوس مواجه شده است.

محمود گبرلو منتقد سینما و مجری برنامه سینمایی هفت در این باره به شرق پارسی گفت: سینمای ایران کاهش مخاطب داشته است و این موضوع باید از زوایای مختلف مورد بررسی قرار بگیرد تا دلایل احتمالی آن شناسایی و برای رفع آن ها راهکار ارائه شود.

وی افزود: یکی از دلایل می تواند کاهش جذابیت فیلم نامه ها برای مخاطبان باشد. اما یکی از دلایل اصلی نیز می تواند موقعیت قرار گرفتن سالن های سینمایی در مراکز شهرها باشد که دسترسی به آنها را مشکل کرده است.

گبرلو دسترسی نداشتن بسیاری از ایرانی ها به سالن های سینما را یکی از مشکلات و دغدغه اصلی سینماگران دانست و گفت: دولت جدید باید در زمینه ساخت سالن های سینمایی مناسب اقدام کند.

به گزارش موسسه هنری تبلیغاتی اروپایی فوکوس، ایران با تولید ۹۰ فیلم به طور سالانه در رتبه چهاردهم تولید فیلم جهان اما از نظر تعداد سالن های سینمایی در رده پنجاه و چهارم جهان قرار دارد. این در حالی است که کشور ایسلند با کمترین میزان تولید فیلم توانسته رتبه اول تعداد سینما نسبت به جمعیت کشورش را از آن خود کند.

وجود سینما یکی از شاخص های فرهنگی و هنری شهراست که موجب افزایش نشاط و روحیه جوانان می شود اما در ایران بیش از یک هزار و صد و ۴۰ شهر وجود دارد که در میان آنها تنها ۶۰ شهر دارای سینما هستند و می توان گفت اکثر شهرهای ایران از داشتن سینما و پرده نمایش محروم هستند و ساکنان آن ها با فرهنگ سینما به اجبار غریبه شده اند.

به طور کلی بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، ۳۲ میلیون ایرانی ساکن شهرها در شهر خود به سینما دسترسی دارند و حدود ۲۲ میلیون نفر شهرنشین در ایران دسترسی به سینما ندارند و با جمعیت روستایی این عدد بهبیش از۴۳ میلیون نفر میرسد. این در حالی است که با احتساب جمعیت ۷۵ میلیون نفری ایران می توان گفت اکثر ایرانی ها به سینما و پرده نمایش دسترسی ندارند و از تماشای فیلم در مراکز عمومی و این فعالیت فرهنگی محروم هستند.

این گزارش نشان می دهد که بیشترین تعداد سینما در شهر تهران با ۱۰۶ سالن و استان تهران با ۱۱۰ سالن وجود دارد و این در حالی است که بیشترین جمعیت شهری در استان که به سینما دسترسی ندارد، را هم استان تهران به خود اختصاص داده است.

بزرگی شهر تهران و جمعیت و شلوغی این شهر بر روند کاهش مخاطبان سینما بی تاثیر نبوده است به طوری که یکی از دغدغه های اصلی پایتخت نشین ها پیمودن مسیرهای طولانی با بار ترافیک زیاد برای رسیدن به مقصد است. از اینرو قرارگرفتن سینماها در مناطق شلوغ و اغلب پرترافیک، رفت و وآمد مخاطبان سینما را با مشکل مواجه کرده است. کمبود سالن نسبت به جمعیت تهران و تمرکز سینماها در مناطق مرکزی و پر ازدحام انگیزه مردم را برای تماشای فیلم در سینما کاهش داده است.

استان مازندران با ۷ شهر بالاترین سرانه شهری دارای سینما را به خود اختصاص داده است و استان قم تنها استانی است که تمام جمعیت آن، به سینما دسترسی دارند در حالی که استان های سیستان و بلوچستان، خراسان شمالی و کهکیلویه و بویراحمد فاقد سینما هستند و ساکنان آنها از داشتن سینما به طور کل محروم هستند.

از سوی دیگر سالن‏های شهرستانها نیز چندان پاسخگوی نیاز مخاطبان نیستند زیرا بیشتر این سالن ها بسیار قدیمی، کهنه و فاقد تجهیرات اولیه هستند. به طوری که دیده می شود بسیاری از مخاطبان شهرستانی هنگام خروج از سینما از وضعیت موجود راضی نیستند، چرا که نبود سیستم صوتی مناسب و تصویر خوب به کیفیت فیلم لطمه وارد می کند. همچنین کمبود سالن در شهرهای کوچک مانع اکران همه فیلم‏ ها میشود و فیلم انتخاب شده برای اکران در آن شهر ممکن است با سلیقه مردم هماهنگ نباشد، مسئله ای که موجب بی میلی تماشاگران و فاصله گرفتن آنها از سینما میشود.

همچنین گزارش های سالانه، کاهش مخاطبان سینما را نشان می دهد. بر اساس گزارش جام جم آنلاین، سرانه مخاطب سینما در سال ۹۱ در ایران به پایینترین میزان ۳ دهه اخیر رسید به طوری که در این سال سینمای ایران حدود ۸/۵ میلیون نفر مخاطب داشت.

بر این اساس هر ایرانی به طور میانگین هر ۹ سال یکبار به سینما میرود.