پاسخ ترامپ به آمریکایی ها، و به آنهایی که شکست جمهوری خواهان در انتخابات مجلس نمایندگان را آغاز دوره ای جدید در انعطاف پذیری و رفتار سیاسی او تلقی می کردند خیلی سریع اتفاق افتاد. ضربه نخست در انتخابات میان دوره ای رخ داد که منجر به عزل وزیر عدالت جیو شیسنز شد. البته می توان گفت که ترامپ پیشتر تهدید کرده بود که وزیر عدالت را برکنار خواهد کرد و او را بخاطر کناره گیری از تحقیقات روبرت مولر در خصوص دخالت روسیه در انتخابات آمریکایی به خیانت متهم کرده بود. اما با این وجود عزل سیشنز در این اوقات بدین معناست که نمی توان انتظار داشت نتایج این کارزار انتخاباتی منجر به نرمش رئیس با رقبای سیاسی شود یا باعث گردد رئیس کنونی به طور کلاسیک رفتار روسای جمهور آمریکا را، به اعتبار اینکه رئیس همه مردم آمریکا هستند، در پیش گیرد و با حزب معارض وارد تعامل شود. ترامپ همان است که بود.
در این بین نمایش دیگری اتفاق افتاد که می تواند دلیلی بر صحت ادامه شیوه رفتار ترامپ به حساب آید، رئیسی که تا دو سال دیگر و شاید هم تا چهار سال پس از آن بر مسند ریاست خواهد ماند. این نمایش در یک کنفرانس خبری اتفاق افتاد که در آن ترامپ مانند معلمی رفتار کرد که به دانش آموز تنبل خود پندهای اخلاقی می دهد. او در این کنفرانس یک لحظه هم تردید نکرد که روزنامه نگارانی را که سوال های مناسبی نمی پرسند به سکوت وادارد و به کسانی که نظر مناسبی نداده اند توهین کند. او در خصوص جیم اکاستا خبرنگار سی ان ان و این پرسش او که ترامپ برای کسب رای انتخاباتی از قضیه مهاجران کشورهای لاتین بهره برداری انتخاباتی کرده تا نامزدهای جمهوری خواه رای بیشتری کسب کنند پاسخ بی رحمانه ای داد و روزنامه نگار را به بداخلاقی متهم کرد و از سی ان ان خواست او را از کار اخراج کنند و در پایان دستور داد اجازه ندهند از این پس او وارد کاخ سفید شود.
ترامپ کسی نیست که از شکست بهراسد و در تقابل با آن فرار کند. در موفقیت سیاسی که به دست آورد و مهمترین مقام سیاسی جهان را به دست آورد او بر خلاف همه پیش بینی ها ظاهر شد و همگان را شکست داد. اگر یکی از روسای جمهور آمریکا یا غرب مانند ترامپ رو در روی این همه انتقاد و هجمه های رسانه ای و انتخاباتی قرار می گرفت بدون تردید کم می آورد و شکست می خورد اما ترامپ هر شکست و ناکامی را به فرصتی برای شروع یک کارزار جدید تبدیل می کند که در آن به نظر می آید پیروزی از آن او خواهد بود. می توان هر تفسیری از نتایج انتخابات میان دوره ای آمریکا گرفت اما ترامپ آن را یک «پیروزی تاریخی» قلمداد می کند. او همزمان با اینکه دست همکاری به مجلس جدید دراز می کند آنها را در عین حال تهدید می کند که از این به بعد مسولیت هر شکستی را باید تحمل کنند زیرا اکثریت مجلس در اختیار آنهاست.
این انتخابات نه تنها شکاف عمیق میان دو حزب را نشان می دهد بلکه بازتاب دهنده شکاف عمیقی است که در جامعه آمریکا وجود دارد. شکافی که جامعه آمریکا را دوپاره کرد: پاره ای از سفید پوستان و مردان و ساکنان مناطق دور دست و قشرهای طبقات کم درآمد و کم سواد، و پاره ای از سیاه پوستان و اسپانیولی تبار و زنان و شهریان به ویژه لوس انجلس و نیویورک و همجنس خواهان و قشرهای طبقات متوسط و تحصیل کرده.
به هر حال بسیاری از تحلیل گران بر این عقیده اند که انتخابات اخیر که منجر به دوپاره شدن مجلس شد ایاات متحده آمریکا را برای دوسال آینده در برابر یک اختلافات سیاسی مستمر خواهد گذاشت. ترامپ تهدید کرده بود که هر گونه تلاش از سوی نمایندگان دمکرات برای بررسی مساله دخالت روسیه در انتخابات امریکا به مثابه دعوت او به «حالت جنگ»خواهد کرد.
جهان پس از دونالد ترامپ شیوه جدیدی از ریاست جمهوری را به خود دید. رئیسی که از بازگویی افکارش ابایی ندارد بی آنکه به قیود دیپلماتیک یا پیامدهای سیاسی آن توجه کند. می توان درباره این شیوه به سخن پرداخت اما قدر مسلم اینکه این شیوه را تا کنون ترامپ به کار بسته و در بسیاری از احیان موفقیت آمیز بود.