رسانه ها
هر چند تحولات دیگر ایران از جمله برگزاری جلسه سازمان کشورهای صادر کننده نفت در وین و اظهارات وزیر نفت در مورد صادرات ایران از دید این رسانه‌ها دور نمانده بود.
گاردین
این روزنامه در مقاله‌ای با اشاره به اینکه توافق با ایران تغییری بزرگ در خاورمیانه ایجاد کرده است، می نویسد: توافق هفته گذشته میان ایران و ۱+۵ نمونه ای از پیروزی دیپلماسی است که می تواند برای حل بحران سوریه نیز مورد استفاده قرار گیرد. این روزنامه می افزاید: تعامل با ایران، جدیتی در مذاکرات نشان داد که مدت ها وجود نداشت و این جدیت می تواند برای مذاکرات صلح سوریه سودمند باشد.
این روزنامه با اشاره به سه دهه اختلاف بین ایران و شماری از قدرت های جهانی می‌نویسد: در دوره ای که بهره گیری از قدرت نظامی آمریکا موضوع سخن بوده است، توافق ژنو دستاورد مهمی برای دیپلماسی است.
به باور این روزنامه میراث جنگ هایی که هدفشان به وجود آوردن ثبات است، همواره جنگ بیشتر و بی ثباتی بیشتر بوده است. از نظر این روزنامه بازنده روشن این توافق، نتانیاهو است که موضوع ایران نزد وی بیش از هر موضوع دیگر از جمله رابطه اسراییل با همسایگان و فلسطینی ها در اولویت بوده است.
این روزنامه ضمن پیش بینی این که تاثیر توافق مذکور از مرزهای خاورمیانه نیز فراتر می رود، می نویسد: این حرکت می تواند زمینه ساز همکاری های سازنده میان مسکو و واشنگتن شود. گاردین نتیجه گیری می کند: تحولات هفته گذشته و پیامدهای آن روندی را در روابط بین الملل را برجسته کرد که مذاکره حتی در پیچیده ترین شرایط می تواند پیشرفتی باورنکردنی در مسیر حل و فصل مشکلات به ظاهر لاینحل به وجود آورد.
این روزنامه هم چنین در گزارش دیگری به رابطه ایران و انگلیس پرداخته و د ر این زمینه می نویسد: لندن پس از دو سال وقفه، اولین دیدار سیاسی از ایران را آغاز کرد. کاردار غیر مقیم انگلیس گفته است که دیدار های منظمی از تهران خواهد داشت تا زمینه ارتقای روابط دو کشور را به صورت گام به گام تحقق بخشد.
فایننشال تایمز
این روزنامه در گفتگویی با حسن روحانی رییس جمهور ایران، دیدگاه وی را در ارتباط با برنامه هسته ای، رابطه با انگلیس، آمریکا، کشورهای همسایه و اسراییل جویا شده است که وی در پاسخ می گوید: درباره آمریکا، ما در این مرحله باید تنش ها را کاهش دهیم و به صورت گام به گام اعتماد سازی کنیم. مسایلی که در طول ۳۵ سال به وجود آمده، در یک مدت کوتاه قابل حل نیست.
بهترین آزمون برای آنکه ببینیم آیا می توانیم اعتماد سازی کنیم یا نه، همین مساله هسته ای است. اگر گام اول که در ژنو برداشته شد، به دقت و درست اجرا شود، یک گام رو به جلو به سمت اعتماد خواهد بود. وی در مورد رابطه با انگلیس با اشاره به پیشینه روابط و کاهش آن به دلیل شرایط خاص می گوید من در گفتگوی تلفنی با آقای دوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس، این احساس را داشتم که دو طرف این اراده را دارند که به صورت گام به گام به سمت بهبود روابط حرکت کنند.
وی هم چنین نگرانی اصلی در مورد بحران سوریه را حضور گروه های تروریستی در خاک این کشور می‌داند و با اشاره به آنکه ادامه خونریزی و جنگ داخلی در سوریه به ضرر ثبات منطقه است، می گوید: من در حال رایزنی با کشورهای منطقه و غرب درباره آینده سوریه هستم.
وی در این گفتگو با اشاره به اینکه برچیدن تاسیسات هسته‌ای ایران خط قرمز ما در مذاکره با قدرت های جهانی خواهد بود و کشورش به غنی سازی اورانیوم ادامه خواهد داد. وی در پاسخ به این پرسش که “آیا ایران به خواست آمریکا و اسراییل تاسیسات اتمی خود را خواهد برچید؟” گفته است: “صد در صد خیر”
فاینشنال تایمز می‌نویسد، پافشاری حسن روحانی بر ادامه برنامه های اتمی و غنی سازی اورانیوم در خاک ایران، موجب نگرانی و عصبانیت شماری از سناتورها و نمایندگان کنگره آمریکا خواهد شد و موجبات بی اعتمادی آمریکا و اسراییل به دورنمای برنامه های اتمی ایران را فراهم خواهد کرد.
این روزنامه هم چنین در مقاله دیگری با اشاره به برگزاری نشست اوپک می نویسد:ایران تهدید به جنگ نفتی کرده است.از دید این روزنامه تنش بین تهران و ریاض از آنجا آغاز شد که وزارت نفت ایران از طرح خود برای افزایش تولید نفت خبر داده است.زنگنه وزیر نفت ایران گفته است که ما حقوق خود را در این زمینه نادیده نخواهیم گرفت.
رای الیوم
این روزنامه اینترنتی در مقاله‌ای به قلم “عبد الباری عطوان” با عنوان “آیا نزدیکی به ایران ترکیه را به سوریه می کشاند؟” پیش‌بینی می‌کند که به زودی یکی از مقامات ارشد این کشور به سوریه سفر کند.
نویسنده با اشاره به خشم ایران از ترکیه به دلیل استقرار سامانه موشکی ناتو در حمایت از اسراییل و تهدید به حمله موشکی به آن کشور در صورت حمله خارجی به ایران، می نویسد: در ابتدای بحران سوریه، ترکیه بیشتر از هر طرف دیگری جنجال سازی می کرد و از مخالفان سوری که با رژیم حاکم در این کشور می جنگیدند، حمایت می کرد و علیه دولت های حامی دمشق مانند ایران، عراق و حزب الله لبنان موضع می گرفت.
این روزنامه می نویسد: ترکیه از هفته گذشته تغییراتی در رویکردهایش ایجاد کرد و تلاش کرده تا به تحولات منطقه ای نگاهی داشته باشد و از نظر دیپلماتیک در روند سیاسی خود در مسئله سوریه تغییر بزرگی ایجاد کند.
این نویسنده در ادامه به از بین رفتن پافشاری های ترکیه برای برکناری «بشار اسد» و تاکیدش بر اینکه برکناری اسد یک شرط غیر قابل مذاکره در هر نوع سازشی است، اشاره می کند و می نویسد: اردوغان پیش از این می گفت که برگزاری کنفرانس ژنو نوعی زمان دهی به رژیم سوریه است.
به نوشته عطوان، اردوغان دارای شخصیتی پراگماتیک است که طی ۱۰ سال گذشته حکومتش ثابت کرده که در صورتی که پای منافع کشورش در میان باشد در تغییر مواضعش تردیدی به خود راه نمی دهد. لذا زمانی که در دقیقه ۹۰ متوجه شد که کشورش در نشست ژنو ۲ و در منطقه در حاشیه قرار خواهد گرفت، با تمام وجود خود را به قلب معادله ای جدید انداخت تا نقش یک بازیگر منطقه ای قوی را ایفا کند.
دیلی تلگراف
این روزنامه چاپ انگلیس با اشاره به برگزاری اجلاس سازمان کشورهای صادر کننده نفت، می نویسد: توافق هسته ای ژنو بر سر برنامه هسته ای ایران در برگزاری اجلاس اوپک تنش ایجاد کرده است.
این روزنامه می نویسد: از آنجا که ایران در حال حاضر به دلیل تحریم، پایبند سهمیه ای نیست، ممکن است با هماهنگی با ونزویلا به تجدید نظر در سقف تولید اوپک بر آید تا هم چنان قیمت ها را بالاتر از هفتاد دلار نگهدارد.
این روزنامه در مقاله دیگری با اشاره به صدمین روز دولت روحانی می نویسد: حسن روحانی، پیروزمند از توافق هسته ای با غرب که هفته گذشته انجام شد، این بار با یک ترانه به مناسبت صدمین روز ریاست جمهوری اش، تبلیغ کرد. اما مضمون ترانه نیز با شعار “مرگ بر آمریکا” که سی سال در ایران طنین انداز بود، مطابقتی ندارد.
به نوشته این روزنامه این کلیپ با عنوان “نوسفر” توانست در اولین رو انتشار آنلاینش، نیم میلیون مخاطب را جذب کند که بسیاری از آنان متوجه شباهت این کلیپ به کلیپ “بله، ما می توانیم” باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ شدند. دیلی تلگراف می نویسد: برخلاف محمود احمدی نژاد از جناح راست های تندرو، این روحانی ۶۴ ساله با ریش نقره ای، توانایی شناخته نشده ای دارد که منجر به پیروزی غافلگیر کننده اش در ماه ژوئن شد.
این روزنامه می افزاید: با این حال، توافق تاریخی اتمی و اولین تماس روسای جمهور ایران و آمریکا بعد از ۳۰ سال، نشان داد که این روحانی میانه رو یک فرمانده سیاسی است. این توافق نه تنها باعث برداشته شدن برخی تحریم ها شد بلکه باعث شد که با گشایش اقتصادی بتواند دست به اصلاحات سیاسی بزند.
