سه روز پیش سالم زهران به کشور کویت و امیرآن حمله کرد. زهران از “عرب‌های مسلخ”(حاشیه فقیرنشین بیروت) است. در محور مقاومت فعالیت می‌کند و مانند جمیل السید و وئام وهاب معروف به گزافه گویی و زدن حرف‌های نسنجیده است. نیروهای امنیتی و قضایی هم به ملاحظه حامیانش کاری با او ندارد. زهران چند هفته پیش گفت، سعد الحریری « با پایی آویخته به گردن» به سوریه می‌رود یا چیزی در همین مایه‌ها. وقتی عده‌ای جوان توی خیابان‌های بیروت ریختند و علیه‌ش شعار دادند، حرفش را پس گرفت و عذرخواهی کرد. اما از کشور کویت تاکنون عذرخواهی نکرده علیرغم اینکه همه سخنانش را محکوم کردند، از جمله رئیس جمهوری و نخست وزیر و رئیس مجلس نمایندگان و افراد دیگری از سیاسیون و کارآفرینان. انگیزه حمله- به گفته خود زهرون- سفرامیرکویت به امریکا و دیدارش با ترامپ بود، کاری که در آن توطئه‌چینی علیه مقاومت بزرگ و ایران دیده می‌شود.
زهرون جایگاه مهم سیاسی یا اجتماعی ندارد. تفکرش درباره کویت و اینکه این کشور مطیع امریکاست از خودش نیست؛ بلکه از الهاماتی است که از روزگار وجود سوری‌ها در لبنان به او تلقین می‌شده. حالا هم علیرغم تفاخرشان به پیروزی‌های عظیم، گرفتار شده‌اند برای همین هم نقشه‌شان را برای شکستن جوامع عربی و تخریب آنها به پیش می‌برند. در این میان فرقی میان و شیعه و سنی نمی‌گذارند.
ناظران در باره عراق می‌گویند، ناآرامی‌های بصره عوامل حقیقی داشت، اما تخریبی که گروهی مشکوک به آن دست زدند اساسا ایرانی بود. تا بهانه‌ای برای مداخله با قدرت مهیا شده باشد و بصره دوباره تحویل سیطره «الحشد الشعبی» شود. پس از آتش زدن مقر الحشد و کنسولگری ایران در بصره، العامری رهبر الحشد خبر از تشکیل ده گردان با نام گردان‌های بسیج برای حفظ امنیت در بصره داد. در حالی که مشکل جوانان معترض سیطره الحشد و ملیشیا برشهر و گرسنگی دادن مردم بود. نگهبان قافله دزد است!
این یعنی چه؟ این بدین معناست که درجوامع سوریه، عراق، لبنان و یمن گروه‌هایی از مزدوران فقیر و به حاشیه رانده شده تشکیل شده اند. کسانی که می‌توان جمع و مدیریت کرد تا تخریب کنند و بکشند تا لقمه نانی به دست بیاورند. این پدیده در عراق پس ازاشغال ظاهر شد وقتی که «مخالفان» اسلحه به دست از ایران وارد شدند و همه به حاشیه رانده شده‌های شهرها و روستاها را دور خودشان جمع کردند و آنها را درگروه‌های مسلحی با نام اهل البیت پخش کردند. زیر سلطه امریکا و به دستور ایرانی، نیروی مقاومت اشغالگران به جنگ مذهبی ویرانگری تبدیل شد که براثر آن صدها هزار نفر کشته و میلیون‌ها نفر دیگر کوچانده شدند. وقتی بعد از سال ۲۰۱۱اعتراضات به مالکی بالاگرفت و «داعش» ظهور کرد، سیستانی فتوای جهاد کفایی داد و پدیده « الحشد الشعبی» رو به افزایش گذاشت. بعد از اینکه امریکایی‌ها و ارتش داعش را بیرون می‌اندختند، نیروهای الحشد در شهرها مستقر می‌شدند و چپاول می‌کردند و به اسارت می‌گرفتند. به این بهانه که همه مردم الانبار و صلاح الدین و دیالی و نینوی همه داعشی‌اند حتی اگر پنهان کنند.
سه سال پیش با ایاد علاوی نخست وزیر اسبق در باره مهاجرت رهبران سنی از عراق به عمّان و ترکیه صحبت می‌کردم. علاوی گفت، این پدیده فاجعه باراست و فشارهای المالکی در کنار غیبت جهان عرب مهم‌ترین علت آن است. اما-چنانکه شنیده‌ام- پدیده‌ای خطرناک‌تر هم وجود دارد. ظهور «سیاستمدارانی» در مناطق سنی است که با المالکی همکاری کردند یا از اردن و ترکیه برگشتند و در کنار برخی شیوخ با ملیشیای شیعه که بر مناطقشان مسلطند، همکاری می‌کنند. وحشت این کار از هراس داعش کمتر نیست. در شامگاه انتخابات اخیر و قبل و بعد ازآن خبر کشته شدن سه تن از شیوخ عشایر توسط ملیشیای الحشد رسید. همچنین گفته می‌شود برخی چهره‌ها با حشدی‌ها مذاکره می‌کنند تا در مقابل عقب نشینی از مناطقشان در جرگه سیاسی آنها قرار گیرند. این مسئله عملا در انتخاب محمد الحلبوسی جوان از استان الانبار به ریاست مجلس نمایندگان عراق عیان شد. الحلبوسی فهرستی دارد به نام «الانبار هویت ماست» و بعد روشن شد هویتش هادی العامری بود و هنوز هست…
در لبنان نیز «حزب الله» از میان تهی‌دستان شهرها، میلیشای سنی تشکیل داد. در طرابلس آن را به خدمت گرفت. با گروه اندکی از علوی‌ها شهر را به آشوب کشیدند و اشغال کردند. همان طور که سال ۲۰۰۸ بیروت را اشغال کردند. اما با این همه نتوانست گروه مسلح وسیعی در میان سنی‌های مناطق شمال لبنان تشکیل دهد. اما کاری را که در طرابلس نتوانست انجام دهد، در صیدا و اطرافش به پیش برد وقتی شیخ احمد الاسیر ظهور کرد. به بهانه انبار کردن سلاح توسط اسیر در مسجدی که امامتش را به عهده داشت، درگیری مشکوکی درگرفت که دهها تن از افراد ارتش لبنان و گروه اسیر کشته شدند. چند ساعتی بعد ملیشیای «گردان‌های مقاومت» به کمک اطلاعات ارتش شهر را در قبضه خود گرفتند و وضع صیدا همانند بیروت شد. این وضعیت نتایج سیاسی هم داشت. به دلیل وجود قانون وحشتناک انتخابات و… جریان المستقبل بسیاری از نمایندگان غیرسنی خودش را از دست داد کما اینکه ده تن از نمایندگان سنی‌اش را که شش نفرشان هماکنون از هواداران حزب الله اند.
اولین اظهار نظر رئیس مجلس جدید عراق حمایت از ایران دربرابر تحریم‌های امریکا بود و دعوتش از لاریجانی برای دیدار از عراق. همین مطلب را هم نبیه بری رئیس پارلمان لبنان گفت: حمایت از ایران در مقابل تحریم‌ها و لبنان را همزاد سیاسی سوریه اسد خواندن.
استراتژی ایران برای مقابله با تحریم‌های امریکا، بر گروه‌های وسیع مسلح پراکنده در عراق و سوریه و لبنان به منظور وحشت آفرینی میان جوامع محلی و به زانو درآوردن افراد بی گناه در برابر خواست ایران… بنا شده است.
