مقیاس جنگ های جهانی آن قدر بزرگ بود که حتی یک سال هم کافی بود که دنیا شاهد اوج خسارت های آن باشد. امسال کشورهای درگیر جنگ جهانی در صدمین سالگرد آغاز این درگیری یاد قربانیان آن را گرامی داشتند.
در لندن هنرمندان گل های شقایق را به عنوان نماد یادبود این قربانیان در آثار هنری خود به کار برده بودند و در جای جای شهر به نمایش گذاشته بودند. به عبارت دیگر همه با شقایق شهر را آراسته بودند.
در سال ۱۹۱۵، یک سال پس از آغاز جنگ جهانی اول، سرهنگ دوم، جان مککری، شاعر و پزشک کانادایی در وصف اندوه خود در قبال از دست دادن همرزمانش شعری با عنوان «در باغ فلاندرز» می نویسد و در آن به شقایق هایی که بر مزار سربازان کشته شده اشاره می کند. پس از آن رد شقایق ها در ادبیات و نقاشی های جنگ دیده شد. تا جایی که در سال ۱۹۲۱ شقایق به نماد رسمی سربازان کشته شده در جنگ تبدیل شد.
در خیابان ها و گوشه گوشه های بریتانیا گل های شقایق کاغذی و پلاستیکی از سوی موسسه های خیریه به فروش می رسند. میلیون ها شقایق کاغذی و پلاستیکی یک و دو پوندی در سطح خیابان های لندن و دیگر شهرها به فروش می رسد. برخی برای نشان دادن احترام و مهر خود به خانواده های قربانیان کمی بیشتر از قیمت معمول پرداخت می کنند.
هر موسسه خیریه به مردم توضیح می دهد که پول جمع آوری شده خرج خانواده های سربازانی می شود که جان خود را در راه حفظ این سرزمین از دست دادند.
حال که دیگر صد سالی است که از جنگ جهانی می گذرد، شمار زیادی از سربازان جنگ جهانی و خانواده های آسیب دیدگان این جنگ باقی نمانده اند. با این وجود شقایق ها همچنان نمادی هستند برای بنیادهای خیریه تا به سربازانی که در راه حفظ بریتانیا جان خود را به خطر انداختند کمک کنند یا به خانواده های سربازانی که کشته شدند کمک می کنند.
هری فین، از موسسه خیریه «کمک های شقایق» در تشریح این کمک ها به شرق پارسی گفت: «سربازی که سرپرست خانواده بوده و در جنگ عراق یا افغانستان جان خود را در جنگ از دست داده، خانواده ای از خود به جا گذاشته که احتیاج به سرپرستی دارند. این موسسه های با فراهم آوردن کمک های مالی به آن ها کمک می کنند تا دوباره به زندگی نرمال خود بازگردند.»
او توضیح داد: «این موسسه های خیریه به خانواده سربازهای کشته شده، کمک می کنند تا با به راه انداختن تجارت های کوچک بتوانند روی پای خود بایستند.»
هری در ادامه گفت: «سربازانی که در جنگ یا درگیری های اخیر معلول شدند، اینک احتیاج به کمک های پزشکی و تجهیزات حرکتی دارند. ساختن آسانسورهای کوچک خانگی یا اهدای ویلچر به سرباز معلول در خانه های دوطبقه بریتانیایی یکی از واجبات است. بازگرداندن حس امکان حرکت کردن، اولین قدمی است که باید برای بهبود وضعیت این افراد انجام داد.»
این ها تنها بخش کوچکی از کمک های مردمی به خانواده های سربازان بریتانیایی است. این موسسه ها برای ارائه خدمات بهتر همواره راه های مختلف را امتحان می کنند تا کمک های بیشتری از سوی مردم کسب کنند. پروژه های هنری و فرستادن داوطلبان به سطح شهر نمونه ای از این تلاش ها هستند.
در تابستان سال جاری یک چیدمان هنری عظیم متشکل از ۸۸۸ هزار و ۲۴۶ گل شقایق از جنس سرامیک پای برج لندن به پا شد تا یاد و خاطره سربازان کشتهشده در جنگ جهانی اول را گرامی دارد. این چیدمان که «زمینهای پوشیده از خون و دریاهای سرخ» نام دارد، اثر پل کامینز، هنرمند بریتانیایی است. شهروندان لندنی داوطلبانه در این چیدمان شرکت کردهاند. این چیدمان هفته جاری به پایان رسید.
شهروندان لندنی داوطلبانه در این چیدمان شرکت کردند. پس از پایان چیدمان، قرار است که گلهای سرامیک به قیمت ۲۵ پوند به فروش برسند. این چیدمان ۱۵ میلیون پوند قیمت دارد. این مبلغ به بنگاههای خیریه اهداء میشود.
روز ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ جنگ جهانی اول به پایان رسید و پس از چهار سال، ناقوس کلیساها بار دیگر به صدا درآمد. در سالگرد این روز با به صدا درآمدن ناقوس کلیسای برج لندن، مردم لندن یاد کشته شدگان این جنگ گرامی خواهند داشت.
پل کامینز درباره این چیدمان میگوید ایده آن را از وصیتنامه یکی از سربازان جان باخته در جنگ جهانی اول الهام گرفته است.
سربازانی که به جبهههای جنگ جهانی اول اعزام میشدند، میبایست وصیتنامهشان را مینوشتند. از روی این وصیتنامهها میتوانستند هویت سربازان را شناسایی کنند. این وصیتنامهها یکی از اسناد مهم جنگ جهانی اول بهشمار میآید.