ایاد علاوی رئیس فراکسیون «فهرست ملی» در کتاب خود «میان آتش» که چندی پیش در بغداد منتشر شد به کرات از عادل عبدالمهدی نخست وزیر جدید عراق میگوید؛ از روزگار انتساب عبدالمهدی در دهه شصت به حزب بعث یاد میکند.
البته علاوی در جای دیگر از کتاب خود می گوید که عادل عبدالمهدی جزو کسانی بود که بر علیه حزب بعث زمانی که از آنان خواسته بود بر علیه رئیس جمهور وقت عبدالسلام عارف ۱۹۶۳ اعتصاب کنند مخالفت کردند. عبدالمهدی همچنین یکچند تحت تاثیر اندیشه های ناسیونالیست قرار گرفته بود و در این راستا مصاحبتی پیدا کرده بود با مرحوم احمد چلبی و ایاد علاوی.
این کتاب در واقع به ذکر دوره ها و مراحل اندیشگی مختلفی می پردازد که عبدالمهدی آنها را گذارنده بود. او در دوره جوانی هنگامی که یک دانشجو بود عضو حزب بعث شده بود و بعدها در آغاز دهه هفتاد دوره کوتاهی وارد جرگه چپ ها شد، قبل از اینکه به طور نهایی در سال ۱۹۸۲عضو «مجلس اعلای اسلامی» شود که در ایران تاسیس شده بود. عادل عبدالمهدی در سال ۲۰۱۷ وقتی یکپارچگی این مجلس پاشید و عمار الحکیم به جای آن به تاسیس «جریان حکمت» پرداخت، او از دایره عمل حزبی کنار کشید و به عنوان سیاستمداری مستقل به فعالیت سیاسی خود ادامه داد.
از این رو همه فراکسیون های مجلس و مرجعیت نجف براساس این مستقل بودگی یا بی طرفی سیاسی با او رفتار کردند و او را منسوب به هیچ جریانی نمی دانند و بدین ترتیب او را برای تصدی نخست وزیری برگزیدند.
البته او تنها سیاستمدار عراقی است که به طور ارادی از دو مقام بلندپایه دولتی استعفا کرده بود. یکبار زمانی که معاون رئیس جمهور وقت جلال طالبانی بود و دیگر زمانی که در سال ۲۰۱۶ وزیر نفت شده بود.
او در دوره نخست وزیری ایاد علاوی سال ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ وزیر دارایی دولت بود و نقش موثری در کاهش حجم بدهی بین المللی عراق در نشست پاریس ایفا کرد.
عادل عبدالمهدی در یک خانواده شیعی اشرافی در سال ۱۹۲۶ زاده شد و علیرغم محل سکونت خانوادهاش در استان ذیقار در بغداد نشو و نما یافت. پدر او عبدالمهدی المنتفجی وزیر معارف دوران تصدی دوم جعفر العسکری به سال ۱۹۲۶ یعنی زمان که نظام حاکم پادشاهی بود. با توجه به ریشه های تبار خود لقب سید هماره بدو اطلاق می شد. نزدیکان او نیز همیشه او را با این لقب صدا می کردند. او با خانمی نجفی عقد زناشویی بسته و دارای دو پسر و دو دختر است.
او دو زبان انگلیسی و فرانسوی را می داند و دارای درجه لیسانس در اقتصاد از دانشگاه بغداد است. البته وی در طول اقامت دراز در پاریس کارشناسی ارشد علوم سیاسی و همچنین اقتصاد سیاسی را از دانشگاه پواتی دریافت کرده است.
وقتی تحولات سیاسی و فکری او انتقاداتی را از طرف رقیبان و دشمنان به وجود آورد او در پاسخ می گفت: «پنجاه سال زمان سپری شده و طبیعی است که آدم دچار تغییراتی گردد».
او هماره خود را یک سیاستمدار واقع بین در عین پایبندی به اصول توصیف می کند. کما اینکه همه می دانند که او روابط حسنه ای با همه جریانات دارد.
به هرحال عادل عبدالمهدی و رئیس جمهور منتخب عراق برهم صالح تنها دو سیاستمدارانی عراقی هستند که بی آنکه وارد کارزار انتخاباتی مجلس عراق شوند بالاترین مناصب دولت را به دست آورده اند. از این رو آنها از بیرون کارزار حزبی به میدان آمده و توانستند حمایت بسیاری از جریانات را به دست آورند و این مساله از سال ۲۰۰۵ بی سابقه بود.