برخی از گزارشها که در روزهای گذشته منتشر شده، حکایت از آن دارد که سوریه به سه بخش تقسم شده که بر اساس آن مناطق این کشور ابتدا در قسمت معادن طبیعی به روسیه و از حیث نفت به آمریکا و زیتون به ترکیه اختصاص مییابد. رها از صحت و درستی این گزارشها اما بههرحال اشاره به حال و اوضاع کنونی سوریه دارد و به اینکه این کشور اینک چنان تقسیم گشته که تنها هدف آن منفعت رساندن به کشورهای چپاولگر است که منافع ملی این سرزمین را بهخود اختصاص دهند و به استثمار بشری و طبیعی این کشور اقدام کنند. اینک سوریه تیول مشاعی شده که کشورهایی که همگان را در جلوی امر واقع قرار دادند در حال تقسیم و به یغما بردن آن هستند.
البته در این سالهای جنگ و کشتار تمام مناطق سوریه به کانتونهایی بدل شدند که قدرتهای بیگانه حاضر در این جنگ باتوجه به منافع خود آنرا تقسیم کردهاند و بدین ترتیب سوریه به چهار قسمت تقسم گشت: نخستین و بزرگترین منطقه از آن رژیم اسد و ایران و روسیه است، و از ساحل سوریه و میانه کشور تا حلب در شمال و تا درعا در جنوب و سویداء و جزایر شرق و شمال شرق در حسکه و دیرالزور امتداد می¬یابد. اما ایالات متحده آمریکا در قسمت دوم یعنی بخش اعظم جزیره سوری تا بخشی از دیر الزور در شرق و حلب در شمال گسترش مییابد و توسط همپیمانان خود یعنی کردهای سوری به برخی مناطق دیگر دسترسی دارد. در منطقه احتکاک میان نیروهای کرد با رژیم اسد نیز منطقه سوم قرار دارد و بخشی از دیر الزور و بادیه الشام را تحت سیطره داعش قرارداده است و این به¬روشنی ثابت می¬کند که ماموریت نابودی داعش همچنان بیپایان است. منطقه چهارم و اخیر نیز در ادلب و مناطق همجوار آن قرار دارد و بخشی از حماه و اللاذقیه را در بر میگیرد و این منطقه حوزه نفوذ ترکیه بهشمار میرود هرچند که در خود این منطقه نیروهای مسلح داخلی و محلی فعالیت میکنند که برخی طرفدار ترکیه هستند و برخی دیگر مخالف حضور آن.
همانگونه که روشن است این نحوه تقسیم مورد اشاره توسط گزارش نامبرده نشان میدهد که بر اساس چپاول خیرات سوریه انجام گرفته است و این چپاولگری نه تنها منابع سوریه را هدف قرار میدهد بلکه بر همه موجودات و ثروت و دارایی سوریه استیلا دارد. این سیاست دقیقا توسط کشورهایی پیاده شده است که از بدو حضور خود در سوریه چنین اهدافی را در سر داشتند و برای موفقیت این برنامههای شوم گروهکهای مسلح زیاد و متعددی را بهوجود آوردند. این گروهکهای مسلح بر منابع و ثروتهای کشور دسترسی پیدا کرده و با توسل به توجیهات متعدد اقدام به سیطره بر منابع عمومی مردم کردند.
البته اوج این چپاولگری اعمالی است که رژیم اسد و شریکان روسی و ایرانی آن انجام میدهند که بخش اعظم ثروت سوریه را در دست دارند. رژیم اسد صدها توافقنامه و سند اقتصادی با این دو کشور امضا کرده و بخشهای مختلف تولیدی و خدماتی که برخی به تولید نفت مربوط میشوند بدانها محول کرده است. برای مثال در سال ۲۰۱۸ تعداد ۸۰ شرکت روسی وارد فعالیت در سوریه شدند. اضافه بر این یک توافقی میان روسیه و سوریه امضا گشته که بهموجب آن حضور نیروهای نظامی روسیه در این کشور برقرار شود.
البته از سوی دیگر ایران نیز جایگاه ویژهای برای رژیم اسد دارد و در بخشهای کشاورزی و نفت و صنعت و منابع حیوانی و فعالیت گمرگی توافقهای زیادی با اسد اجرا کرده است و صادرات ایران به سوریه افزایش چشمگیری داشته است و از انواع مالیاتها معاف شده است. این توافقات میان دو رژیم توسط ایران پیگیری جدی می¬شود و دامنه فعالیت رژیم ایران به آموزش و پروش و فعالیتهای اجتماعی کشیده شده است و رژیم آخوندی در نظر دارد فرهنگ مذهبی-ملیگرایانه خود را درون سوریه رواج دهد و بسیاری از حسینهها و اماکن سکنی زیادی را برای این کار تعبیه دیده است.
مطالب جدید
