راندا اسماعیل: آرزو میکنم مردم، جزئیات کشورم و روحش را ببینند
لندن: رژینا یوسف
در اولین سفرش به خارج از کشور مصر، نقاش راندا اسماعیل با تابلوهایش در نمایشگاهی جمعی که سالن «آرت هیل گالری» لندن میزبانش بود فرود آمد. در این نمایشگاه هنرمندانی از خاورمیانه، یونان و هند شرکت دارند.
راندا بسیار عاشق نقاشی بود و بهترین سرگرمیاش بود، اما دوست داشت آن را به شکلی حرفهای بیاموزد. شاگردی بهترین استادان نقاشی مصر را کرد تا اصول را بیاموزد.
«آرزو میکنم مردم تکواژهها و روح مردمی مصررا در تابلوهایم ببینند» راندا در گفتوگو با الشرق الاوسط این را گفت.
دو تابلو از نمایشگاهش با عنوان «ساحل امن» که در کنار آثار دیگر هنرمندان جا خوش کرده. راه هنریاش زمانی آغاز شد که سال ۲۰۰۴ تصمیم گرفت در جهان نقاشی وارد شود. او فارغ التحصیل رشته معماری از دانشگاه عین الشمس قاهره است.
قصد داشت کارش با معنا، ارزش و تأثیر یگانهای داشته باشد. اولین نمایشگاهش را سال ۲۰۱۱ در روستاها راه انداخت. پس از آن نمایشگاه دومش را در سال ۲۰۱۴ برپا کرد که در آن زمان روی به هم ریختگیها تمرکز کرد. این نمایشگاه با استقبال زیاد روبه رو شد و انعکاس فراوانی داشت به خصوص که به گفته خودش در کوچه پس کوچههای ساده و بههم ریخته، جایی که جمعیت زیادی از مردم مصر پشت آن نوچی زندگی میکنند، چرخید. روزگاری راندا با مردم ساده زیست زندگی کرد. زندگی روزمرهشان را تصویر کرد تا رنجشان را به شکل تابلو منعکس کند… واز دل همین خیابانهای گرفته تابلوهایش متولد شدند.
این فقر له کننده پشت ساختمانهای عظیم پنهان شده. دو چهره زندگی در یک تکه زمین، میان فقر و ثروت؛ معنای پنهان در نمایشگاهش این بود و توانست دریک سال گامهای بزرگی بردارد و در نمایشگاه دومش دیده شد. روایتگر زندگی عامه مردم مصر با همه تناقضاتش.
نمایشگاه سومش در سال ۲۰۱۵ دایرشد. در این فاصله زمانی «روی خودم کارکردم و تلاش کردم استعدادم را پیشرفت بدهم. برای همین هم در منطقه صعید مصر چرخیدم و روزهایی در نوبه و اسوان گذراندم تا به سبک زندگی مردم آن دو منطقه آشنا بشوم. بعد از آن تابلوهایی کشیدم که خوبی و خشنودی که صفت آنهاست را منعکس میکرد. از تابلوهایی نوبه سه نمایشگاه بیرون آمد». راندا میگوید: « نوبه در روحم جای خاصی باز کرد. اول روی خانهها و خیابانها تمرکز کردم، روی مناظر طبیعی منطقه. بعد نوبت زن نوبهای رسید؛ با همه تصاویر و رسوم و خلقیات به نمایشگاه دومم غنا و اثر بخشیدند».
در نمایشگاه «ساحل امن» راندا به دو روش و براساس نگاه و درکش، امنیت را تجسم بخشیده. همه آنچه ذهنش را مشغول میکرد مردم نوبه بودند پس از اینکه ازخانههایشان کوچانده شدند. جایی نداشتند به آن پناه ببرند. در درونشان هم ترس از آینده نامعلوم خانه کرده بود. او ادامه داد: «داستان آدمهایی ساده که با تمام وجود به زمینشان ارتباط داشتند؛ از سنگ تا خاطراتی که هنوز توی سرشان چسبیده بود».
زنانی بدون خطوط و تفاصیل چهره، چطور راندا ساحل امن را تجسد میبخشید؟ میگوید: «لازم نیست بیننده چهره زن را ببیند، زیبا باشد یا زشت تا از تابلویی خوشش بیایید یا مفهوم آن را درک کند. بلکه اینجا ترکیب و رنگهایی خاص در تابلو وجود دارند که با بیننده حرف میزنند تا نگاه و روحش را جذب کنند و به دلش راه یابند».