اختلافات اروپایی مانع از رسیدن به نگاه مشترک درباره پرونده‌های انفجاری می‌شود
پاریس: میشل ابونجم
موضوع مهاجرت درصدر مذاکرات نشست اتحادیه اروپا قرار می‌گیرد. این نشست طی دو روز آینده (فردا و پس فردا) درشهر سالزبورگ اتریش به ریاست صدراعظم ۳۲ ساله آن کشور سباستیان کورز برگزار می‌شود. اتریش از نیمه دوم سال‌جاری ریاست این اتحادیه را به عهده گرفت و قصد دارد پرونده مهاجرت(و بریکسیت) را دو اولویت مهم برنامه‌های کاری نشست رهبران کشورهای اروپایی قرار دهد. برخلاف نشست بروکسل در اواخر جولای گذشته و نشستی که ماه آینده پایتخت بلژیک میزبانش خواهد بود، نشست سالزبورگ ” غیررسمی” یعنی ” مشورتی” یا ” مقدماتی” است و در نتیجه نباید انتظار تصمیم‌گیری از آن داشت. صدر اعظم کورز که به دنبال توافق با راست افراطی به قدرت رسید، برای نزدیک کردن دیدگاه‌‌های متناقض کشورهای اروپایی درباره پرونده مهاجرت راه سختی درپیش خواهد داشت. هرچند در نشست سابق بروکسل به شبه توافقی دست یافتند اما دربرابر کشمکش‌های سیاسی و ایدئولوژیک و اختلافات اروپا چندان دوام نیاورد. دلیل آن هم اتفاقی بود در کشتی “انسانی” اکواریوس افتاد. ایتالیا و فرانسه حاضر به پذیرفتنش نشدند و ناچار شد “بارش” را در اسکله‌ای در والنسیای اسپانیا خالی کند و بعد مهاجران و پناهندگانی که آورده بود میان تعدادی از کشورهای اروپایی توزیع شدند.
برخی منابع از دفتر ریاست جمهوری فرانسه درباره اولویت بندی‌هایی که برای این نشست آماده می‌کنند، می‌گویند رهبران کشورها و رؤسای دولت‌ها اصرار دارند توافقات به دست آمده در نشست بروکسل را “تقویت” کنند. این مقررات در تشدید حفاظت از مرزهای خارجی اتحادیه اروپا با افزایش تعداد نیروهای “فرونتکس” متشکل از ۱۵۰۰ به ۱۰هزار نفر طی دوسال با احترام گذاشتن به قاعده پیاده کردن مهاجران و پناهندگان درنزدیک‌ترین بندر و تقسیم آنها براساس داوطلب شدن و تشدید بازگرداندن افرادی که شرایط پناهندگی را ندارند و آخرازهمه تقویت همکاری‌ها با کشورهای ” مبدأ” افریقایی و مسیر(ترانزیت و مخصوصا لیبی و مغرب و ترکیه) به منظور حفاظت از مرزها و افزایش حمایت مالی از آنها، خلاصه می‌شود.
منابع ریاست جمهوری فرانسه برضرورت “اتحاد” میان کشورهای اروپایی تأکید می‌کنند و از کشورهایی که به طور کامل از پذیرش پناهندگان سرباز می‌زنند تشویق می‌کنند به نحوه دیگری دراین قضیه مشارکت کنند و نه فقط از طریق کمک‌های مالی. مجارستان، لهستان و رومانی از جمله این کشورها هستند. اما کشورهای دیگری همچون ایتالیا و اتریش و برخی صداها در آلمان خواستار توقف کامل موج مهاجرتند. همچنین رهبران کشورهای اروپایی به ادامه تماس با کشورهای مغرب، مصر و آلبانی برای دایرکردن مراکزی برای پذیرایی از مهاجران و پناهندگان در خاکشان تاکید می‌کنند. کشورهای اروپایی هزینه‌های نگهداری این مراکز را که زیر نظر سازمان ملل و امور پناهندگان آن سازمان اداره می‌شوند، می‌پردازند. اما علیرغم همه فشارهای کشورهای اروپایی، پنج کشور عرب(تونس، مغرب، الجزایر، لیبی و مصر) نگران تبدیل شدن این مراکز به “زندان‌های روباز” که دیگر نتوان از آنها خلاص شد و باری بر امنیت و اقتصاد و سیاست‌شان بگذارد، تاکنون زیر بار ایجاد چنین مراکزی نرفته‌اند.
براساس منابع دفتر ریاست جمهوری فرانسه، اروپایی‌ها بر ماندن مهاجران افریقایی و غیر افریقایی در کشورهایشان هم‌صدا هستند، اما پاریس براین نظر است که “باید به قواعد و مقررات بین‌المللی” احترام گذاشت.
