الجزایر: بوعلام غمراسه
وزیر سابق دفاع الجزایر، صدام حسین رئیس جمهور اسبق عراق را متهم به دست داشتن در ترور بن یحیی وزیر امور خارجه اسبق الجزایر و ۱۳ الجزایری دیگر در حادثه انفجار هواپیما کرد.
به گزارش الشرق الاوسط، سرلشکر خالد نزار همچنین شاذلی بن جدید رئیس جمهور اسبق الجزایر را متهم به سرپوش گذاشتن بر این قضیه کرد.
بخش دوم یادداشت‌های خالد نزار که از سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳ عهده دار سمت وزارت دفاع الجزایر بود و ماه آینده منتشر خواهد شد، شامل گواهی جنجال برانگیز وی در خصوص یکی از خطرناک‌ترین جنایات تاریخ سیاسی معاصر الجزایر است که همان کشته شدن محمد الصدیق بن یحیی وزیر امور خارجه الجزایر است به همراه هشت نفر از کارمندان وزارت خارجه و یک خبرنگار و چهار نفری که کادر اصلی پرواز هواپیمای «گرومن گولفستریم» را تشکیل می‌دادند.
لازم به ذکر است که هواپیمای حامل بن یحیی ۳۶ سال پیش هنگام عبور از حریم هوایی عراق و ترکیه منفجر شد.
این هواپیما حامل هیأت الجزایری به ریاست بن یحیی، برای میانجی‌گری با هدف پایان دادن به جنگ بین عراق و ایران بود.
پایگاه اینترنتی «الجزایر الوطنیه» که متعلق به پسر نزار است، بخش‌هایی از خاطرات نزار را منتشر کرده است.
در این خاطرات نزار به شکل قابل توجهی به نقش صدام در ترور بن یحیی اشاره کرده است؛ چرا که صدام مخالف آن بود که یک فرد عرب مسئولیت داوری میان یک کشور عربی و یک کشور غیر عربی را در جنگ به عهده داشته باشد.
در این یادداشت همچنین آمده است که کمیته تحقیق فنی که لاشه هواپیما را پیدا کرد به بقایای یک موشک هوا به هوا که هواپیما را منفجر کرده بود دست یافتند. این موشک جزو مهماتی بود که روسیه به عراق داده بود و الجزایر شماره سریال این موشک را دارد.
نزار اشاره کرده است که بر اساس گفته‌های یک افسر نظامی که در آن زمان فرمانده نیروهای زمینی بوده و یکی از مسئولین مهم حکومتی نیز بوده است، کارشناسان هواپیمایی الجزایر توانسته بودند مشخصات فنی موشک را که متعلق به نیروی هوایی عراق بود، شناسایی کنند.
در این یادداشت نزار سوالات زیادی برای صحه گذاشتن به ادعای خود پرسیده است که از جمله آنها: چه کسی جز صدام دیکتاتور جرأت منفجر کردن هواپیمایی به این مهمی را داشت؟ منطق حکومت بن جدید برای منع انتشار حقایق بر چه پایه‌ای استوار بود؟ آیا اعتراض و محاکمه صدام خارج از قدرت بن جدید بود؟
وی همچنین برای اثبات ادعاهای خود گفت که این میانجی‌گری به رهبری بن یحیی در جنگ ایران و عراق – در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸- تمام شرایط لازم برای موفقیت را داشت ولی صدام به هیچ عنوان قبول نمی‌کرد که یک عرب نقش میانجیگر را در میان یک عرب و غیر عرب داشته باشد؛ چرا که از نظر وی دشمن یک کشور عربی، دشمن تمام کشورهای عربی است. این در حالی است که الجزایری‌ها آمده بودند تا در مساله‌ای که مربوط به آنها نیست دخالت کنند.
وی همچنین اشاره کرد که طارق عزیز وزیر خارجه اسبق عراق در مراسم تشییع بن یحیی شرکت نکرد.
این یادداشت همچنین دلایل عدم کمک الجزایر به عراق در جنگ کویت در تابستان سال ۱۹۹۰ را ذکر کرده است. نزار در این خصوص گفته است که علیرغم همدردی مردم الجزایر با عراق در آن دوره ولی حکومت الجزایر احساس نمی‌کرد که تمام مشکلاتی که صدام مسبب آن است به الجزایر ربط داشته باشد.
شایان ذکر است که علیرغم وجود شبهه‌هایی در خصوص دست داشتن صدام در این حادثه، ولی این اولین بار است که یک مسئول الجزایری، یک کشور و رئیس جمهور آن را متهم به کشتن بن یحیی می کند و این راز سال‌ها سر به مهر مانده بود.
