به نظر می رسد اولین کسی که در اظهار موضع گیری سیاسی در برابر مداخله نظامی روسیه در سوریه شتاب کرد، حسن نصر الله بود که به سرعت مداخله روس ها را تأیید کرد و آن را عاملی مثبت دانست که به دور کردن خطرهای بزرگی که سوریه و منطقه را تهدید کی کند، کمک خواهد کرد!
این اظهارات نصر الله، سردرگمی و تناقضات زیادی را نشان داد. چرا که او می گوید، مداخله روسیه در نتیجه شکست آمریکایی ها در مبارزه با «داعش» صورت گرفت، و انکار کرد که روسیه از چند ماه پیش خواستار تشکیل ائتلاف جدیدی برای مبارزه با این سازمان افراطی شده بود، با این شرط که ائتلاف جدید سوریه و عراق و ایران را برای نبرد در کنار آمریکا و متحدان آن در برگیرد. به این معنی که نصرالله منتظر پیوستن واشنگتن به تلاش های ایران در سوریه، و قرار گرفتن در کنار حزب الله بود! آیا این به معنای ناتوانی نصرالله در درک سیاسی است؟ یا خوش بینی بیش از حد در نتیجه توافق هسته ای بین ایران و غرب است؟ کسی چه می داند، شاید نصر الله در حال حاضر به علت حذف ایران از نشست مبارزه با تروریسم که با مشارکت ۱۰۰ کشور در نیویورک برگزار می شود، خشمگین است!
پریشانی و سردرگمی نصرالله به این جا ختم نمی شود، زیرا هنگامی مداخله روسیه در سوریه را تأکید کرد که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه ابتدا به نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، اطمینان خاطر داد، به طوری که پوتین با توضیح دلایل خود برای مداخله، او را به مسکو دعوت کرد و دو طرف توافق کردند که کمیته ای برای هماهنگی نظامی بین دو کشور به ریاست معاونان رؤسای ستادهای ارتش روسیه و اسرائیل، تشکیل دهند و این کمیته اولین نشست خود را هفته آینده در اسرائیل برگزار خواهد کرد. آیا نصرالله همچنان معتقد است که مداخله روسیه مثبت است و از آن استقبال می کند؟ اگر چنین باشد، این بدان معناست که نصرالله و نتانیاهو تقریباً در چیزی شبیه به یک اتاق قرار گرفته اند، و آن هم اتاق عملیات مداخله روسیه در سوریه است. این موقعیت برای کسی که رهبر حزب الله است، و یکی از کسانی است که بیشترین بهره برداری را از شعار دورغین «مقاومت و ممانعت» می کند، موضعی بسیار پیچیده است! آیا این همان ائتلافی است که حزب الله از آن استقبال می کند؟ به خصوص که پس از دیدار پوتین با نتانیاهو، اسرائیل مواضع متعلق به رژیم اسد در جولان را هدف قرار داد؟
عجیب تر از همه این که رئیس جمهور روسیه از هدف قرار دادن مواضع اسد در جولان ابراز نگرانی کرد، اما در همین زمینه بر «ضرورت احترام به منافع اسرائیل» که با سوریه مرتبط است تأکید کرد. آیا نصر الله با این دیدگاه روس ها هم عقیده است؟ به خصوص این که او به هنگام تأیید مداخله روسیه گفت: «از چند سال پیش، و هنگامی که گفتند سوریه سقوط خواهد کرد، گفتیم که متحدان سوریه از آن دست نخواهند کشید». آیا نصر الله هم مانند روس ها، «ضرورت احترام به منافع اسرائیل» در سوریه را می فهمد؟
البته پرسش ها بسیار است، اما مهم ترین آن ها این است: چرا نصرالله آن قدر سردر گم است که به نظر برسد با نتانیاهو در یک اتاق عملیات قرار گرفته است؟ پاسخ ساده است. استقبال نصر الله از مداخله روسیه، یک موضع گیری سیاسی نیست، بلکه تلاشی است برای حفظ آب رو، و توجیه دلایل شکست حزب الله در سوریه؛ آن هم به خصوص برای پیروان خود در نوار جنوبی پس از این همه خون و خرابی و خطرات. برای همین نصرالله به مخمصه افتاد و مخمصه او ادامه دار است.