علیرغم شرایط آب و هوایی سرد در وین، گمان نمیرود وزرای سازمان اوپک که قرار است روز ششم دسامبر در اتریش گردهم آیند، سردی محیط پیرامون خود را احساس کنند. در طی این نشست قرار است موضوعاتی سرنوشتساز بررسی شود که از جمله آنها همکاری بلندمدت اوپک با کشورهای غیرعضو در این سازمان است که با نام «اوپک+» شناخته میشود. شاید یکی از مهمترین موضوعات این نشست، تولید نفت در سال ۲۰۱۹ باشد. در این نشست تلاش میشود مکانیزمی اتخاذ شود که در آن ثبات بازار نفت باتوجه به منافع تولیدکنندگان و واردکنندگان رعایت شود؛ زیرا یکی از نگرانیهای جدی در سطح بینالمللی افزایش عرضه و کاهش تقاضا است که بر قیمتهای نفت تأثیرات زیادی میگذارد. راه حل احتمالی این است که اوپک میزان تولید خود را به مقدار یک الی یک و نیم میلیون بشکه در روز کاهش دهد؛ هر چند رسیدن به چنین راه حلی آسان به نظر نمیآید.
با وجود اینکه شرایط کنونیِ پیش از این نشست، نوید رسیدن به این راه حل را میدهد، به ویژه که تمام تولیدکنندگان در پی رسیدن به راههایی هستند که کاهش مستمر قیمت نفت را کم دهند، اما موانعی وجود دارد که توافق نهایی را مشکل میکند. گفتنی است قیمت نفت در بازارهای جهانی در حال حاضر سی درصد کاهش یافتهاست.
البته در خصوص مسایل فنی مانند حجم کاهش تولید و مدت زمان لازم برای شروع آن مشکلات چندانی وجود ندارد و میتوان به توافقی فنی در این رابطه رسید. اما مشکل اصلی در این است که هر یک از کشورهای اوپک همزمان با اینکه دیگر اعضای سازمان را برای کاهش تولید نفت تشویق میکنند خود به افزایش تولید دست میزند. یک مثال زنده برای این مسئله گفتههای مسئولان اکوادور بود که علیرغم حمایت از کاهش تولید نفت خود به افزایش تولید نفت دست زدند.
اما در خصوص روسیه که موضع این کشور -طبق گزارش رویترز- حمایت از کاهش تولید است، اما همزمان روسیه با هرگونه کاهش ناگهانی و بزرگ مخالف است. از سوی دیگر، شرایط بازارهای جهانی نفت به امور سیاسی ارتباط زیادی دارد و به نظر میآید که نشست ولیعهد سعودی محمد بن سلمان با پرزیدنت پوتین در اتخاذ تصمیمات نهایی در این رابطه تأثیر زیادی داشته باشد.
به هرحال همه میدانند که اوپک در تلاش است قیمت هر بشکه نفت را در سطح ۷۰ دلار حفظ کند و بودجه سال آینده کشورهای خود را با توجه به این مبلغ برنامهریزی کند. این در حالی است که روسیه برای تدوین برنامههای بودجهای خود با قیمت ۴۰ دلار برای هر بشکه نفت نیز مخالفتی ندارد. از سوی دیگر، با کاهش سهمیه ایران در اوپک، در حدود ۵۰۰ میلیون بشکه، همگان در تلاش هستند که این میزان تولید را به خود اختصاص دهند و برای پوشش این کسری، تولید خود را افزایش دهند.
برای پرهیز از هرگونه بیثباتی در بازار اوپک باید یک تصمیم توافقی اتخاذ و بر طبق آن به کاهش میزان تولید خود اقدام شود. البته اوپک ثابت کرده که در شرایط مشابه میتواند تصمیمات توافقی اتخاذ و از بیثباتی بازار جلوگیری کند.