ابوودیع سوری با ماشین نوشیدنیهای گرمش در غرب پایتخت مصر میچرخد به این امید که بتواند دور از چشم مأموران گوشه مناسبی برای توقف پیدا کند. نگران است مبادا مأموران ماشینش را توقیف کنند به این دلیل که مجوز کار ندارد.
به گزارش الشرق الاوسط، او میگوید این ماشین «تنها در روزی» برای تأمین قوت خانوادهاش هست. فرانس پرس چنین گزارش میکند.
مرد لاغر اندام ۳۰ ساله نگاهش را به چپ و راست میگرداند و میگوید: «آنجا در آن خیابان فرعی میتوانم توقف کنم وبه محض دیدن ماشین مأموران، در عقب ماشین را میبندم». اشاره او به مأموران محلی است در شهر ۶ اکتبر قاهره.
مانند همه سوریهایی که در سالهای اخیر برای فرار از جنگ در کشورشان به مصر پناهنده شدند، ابوودیع که برای اجتناب از مشکلات حاضرنشد نامش را بگوید، در بخش عرضه نوشیدنیها و خوراکی کار میکند با ماشینی که سوریها به آن «بسطه» میگویند.
اکنون همین آبباریکه روزی به دلیل محدودیتها و جریمهای که مأموران در برخی مناطق اعمال میکنند، به خطرافتاده است.
مرد مو قهوهای و ریش حنایی که پیراهن و شلوار جین پوشیده کنار ماشینش میایستد، سیگاری آتش میزند و شروع میکند به بیرون آوردن بستههای چای و قهوه و دم نوشها تا نوشیدنیهای گرمش را برای رهگذران و مسافران آماده کند.
او میگوید: «حرفه اصلی من خیاطی بود اما یک سال و نیمی است که روی ماشین اسپرسو کار میکنم. نانمان را از همین درمیآورم. همین ماشین جور سه خانواده را میکشد».
برای همین به گفته خودش، چارهای ندارد جز اینکه کارش را ادامه دهد و خودش را از نگاه مأموران پنهان کند.
مأموران محلی شهر ۶ اکتبر محدودیتهایی وضع کرده و به محض مشاهده ماشینهایی که در کنار خیابان توقف کردهاند، جریمههایی به دارندگان آن ماشینها میبندند.
مالکان «بسطهها» بر مشتریان مصری که خود از اوضاع اقتصادی بد رنج میبرند، حساب باز میکنند که نوشیدنیها را با قیمت تقریباً پایین میخرند؛ قهوه ترک با ۵ جنیه (۰٫۲۸دلار) و چای با ۳ جنیه (۰٫۱۷ دلار).
ابوودیع که روزانه ۱۲ ساعت با ماشین کار میکند، میگوید: «گاهی مجبور میشویم بساطمان را جمع کنیم، چون به دستور مقامات این کار در خیابانها ممنوع است». مقامات محلی تابع سازمان مجتمعهای عمرانی وزارت مسکناند.
مردی که هفت سال پیش از جنگ در سوریه گریخته میگوید، اگر مأموران کوی ماشینش را توقیف کنند، جریمهای مینویسند و ماشین را به مدت یک ماه به پارکینگ میفرستند و برای آزادکردن آن بین ۵ تا ۶ هزار جنیه (۳۳۵٫۲۷۸دلار) میپردازیم».
عبدالفتاح السیسی رئیسجمهوری مصر در ماه می (اردیبهشت) قانونی را امضا کرد که حرکت ماشینهای عرضه خوراکی در مصر را سامان میدهد. این قانون شامل ماشینهای نوشیدنیها میشود و الزام میکند مجوزی را در مقابل پرداخت سالانه ۵ هزار جنیه دریافت کنند. اما این قانون شامل سوریها نمیشود چون نص قانون میگوید «درخواست کننده مجوز میتواند حقوقی یا حقیقی مصری باشد».
در شهر ۶ اکتبر بالاترین آمار سوریها در مصر وجود دارد. برخی از آنها مغازههای کوچک و رستوران یا قنادی در منطقه راه انداختهاند.
آمار رسمی از تعداد ماشینهای گردان در مصر وجود ندارد، چون این فعالیت در فهرست کارهای اقتصادی غیررسمی قرار دارد. مصریها نیز از این روش برای کار استفاده میکنند اما آنها ترجیح میدهند غذاهای فوری (فست فود) در آنها عرضه کنند. سوریها عرضه نوشیدنیها و قهوه را ترجیح میدهند. به گفته ابوودیع و البجاری هماکنون ۱۵ ماشین عرضه نوشیدنی در این شهر وجود دارند.
هزینههای راهاندازی «بسطه» بین ۴۵ تا ۵۰ هزار جنیه(۲۵۰۰ تا۲۷۹۰ دلار) است و شامل اجاره ماهیانه ماشین و خرید دستگاه آمادهسازی نوشیدنیها میشود.
تعداد پناهندگانی که توسط امور پناهندگان سازمان ملل متحد در مصر ثبت نام شدهاند، به ۲۳ هزار نفر میرسد و بیش از ۵۵ درصد آنها سوریاند.
حسن البجاری سوری(۴۸ ساله) که او هم کارش «بسطه» است میگوید: من مزاحمتی در راه ایجاد نمیکنم و سبدی برای زبالهها دارم و دائماً دور و برم را تمیز میکنم».
البجاری هزینههای پدر و مادرش را که با آنها در مصر زندگی میکنند، تأمین میکند و بهطور موقتی با ماشین کار میکند تا وقتی که مقدمات پیچیده سفر و ملحق شدنش به همسر و فرزندانش که در آلمان به سرمیبرند، طی شود.
میگوید: «یک ماه است که این کار را شروع کردهام و میتواند کفاف زندگیام را بکند البته چیزی نمیتوانم پسانداز کنم اما با همین میتوانم آبرو داری کنم».
او میافزاید: «اگر ۲۰۰ فنجان قهوه بفروشم… پس از کسر هزینهها حدود ۴۰۰ یا ۵۰۰ جنیه (حدود۳۰ دلار) دستم را میگیرد».
مرد که پس از آماده کردن چند فنجان قهوه برای رانندگان ماشینها آمد و روی یک صندلی جلوی ماشینش نشست میگوید: «امیدوارم به ما اجازه دهند اندک عوارضی بپردازیم و با خیال راحت در جاهایی که خودشان تعیین میکنند و نظارت، بساط کنیم».
مدتی پیش ماشین البجاری توقیف شد و ناچار شد مبلغ ۴هزار جنیه(۲۲۲دلار) بپردازد تا آزادش کند. مسئول مدیریت شهر، علاء منیع میگوید هدف تصمیمات جدید که شامل ماشینها شده «تعیین مکانهایی است برای توقف آنها با فاصله دور از راههای تندرو». اما او یادآور میشود که «قانون به صراحت گفته، متقاضی باید شهروند مصری باشد و در نتیجه کاری نمیتوانیم بکنیم جز اینکه پایبند به متن قانون باشیم تا وقتی که بندی به آن اضافه نشده که به سوریها اجازه درخواست بدهد».
ابوودیع میگوید: «اگر مجوز داشتم، میتوانستم دو یا سه نفر را مشغول به کار بکنم؛ به خصوص که خیلی از سوریها هستند که به کار نیاز دارند».