جاستین ترودو نخست وزیر جدید کانادا
پیش از آن که کانادا را بشناسم، به خاطر نخست وزیرش، پیر الیوت ترودو، عاشق آن شدم.
برای من نمونه ای از یک حاکم متعالی بود. او برای من نمونه ای از یک فرد فرهیخته از آمریکای شمالی بود، که روشنفکران را انتخاب نمی کند و به آن ها کنار می راند. همانند دوگل، که بر ضد فرانسویان در الجزایر ایستاد، ترودو هم در مقابل جدایی طلبان فرانسه در کبک، علیه قوم خود و برای کشور خود ایستاد.
ترودو کانادا را از حاشیه سیاست های بین المللی به ستاره ای میان رهبران جهانی انتقال داد. در کنگره آمریکا سخنرانی کرد تا اعلام کند که چرا با سیاست های واشنگتن مخالف است. نمایندگان او را تحسین کردند سپس برای او دست زدند و در احترام به عقل و منطق و عزت نفس او ایستادند.
ترودو از کسانی بود که در زندگی مطبوعاتی، مرا تحت تأثیر قرار داد. زمانی که قادر به ملاقات او در اوتاوا شدم، و سپس دو بار در جلسات سازمان ملل متحد او را ملاقات کردم، تحسین من از او بیشتر شد. و تا زمان مرگ غم انگیز او، من مشتاق به پیگیری همه چیز درباره او بودم، و کانادا را از طریق او می دیدم. هنگامی که او از دست رفت، کانادا درخشش و زرق و برق خود را از دست داد.
در نه سال اخیر کانادا زیر سایه نخست وزیر ضعیفی بود که بیش از هر چیزی، به تأیید اسرائیل مشهور بود. سقوط او و پیروزی جاستین ترودو، در روز دوشنبه گذشته، مانند یک مسئله شخصی برای من بود. احساس می کنم که جاستین ترودو درخشندگی را به کشوری که سیاست های رنگ و رو رفته ای داشت باز خواهد گرداند، و ترجیح می دهد که در حاشیه رویدادهای جهان و تنش های همسایه بزرگ او با اکثر کشورها، خوشحال باقی بماند.
ما همیشه منتظر متغیرها در کشورهای مهم بودیم تا بدانیم چگونه بر موضع آن ها در قبال قضیه فلسطین و قضایای عربی منعکس خواهد شد. آیا می دانید اولین مورد در چالش های دولت ترودو چیست؟ «داعش». ممکن است در بیانیه وزارتی چنین چیزی را مشاهده نکنیم، اما روزنامه های کانادایی آن را پنهان نمی کنند.
وظیفه ترودوی پسر در هر حال دشوار خواهد بود. در کانادا، یا خارج از آن، هر گاه مردم او را ببینند به دنبال یافتن ویژگی ها و جلوه های ترودوی پدر در او خواهند گشت. ترودوی پدر یک مرحله تاریخی متفاوت بود. اما پسر نیز ممکن است موفق شود که آن شخصیت جذاب و منحصر به فرد را از یاد دیگران ببرد. بر خلاف کانادا که مانند سوئیس آرام است و مانند سوئیس سرگرم کارخانه ها و مزارع خود است، اما آن مرد تاریخی ساخته کتاب ها بود. همان گونه که به من گفته بود که از اینکه کانادای مادی چیزی به ادبیات نمی دهد غمگین است.
