این رزوها نگرانی‌ها از شبه‌نظامیان «الحشد الشعبی» بالا گرفته و مردم عراق از تبدیل‌شدن این شبه‌نظامیان به یک دولت سایه و قرارگرفتن آن در فراسوی دولت می‌هراسند. این گروه که به فتوای سید علی سیستانی برای جلوگیری از رسیدن داعش به بغداد تشکیل شد، چیزی نگذشت که خود به گروه ترور و مرگ تبدیل شد و در همه‌جا به تعقیب اهل سنت شتافت و آنان را به قتل رساند. هر چند از حیث صوری این سازمان تحت اشراف وزارت کشور است اما حقیقت این است که تنها دستورات خود را از «سپاه قدس»، به فرماندهی قاسم سلیمانی، می‌گیرد. در بازدید سلیمانی، که چندی پیش به صورت علنی از پادگان‌های این سازمان به‌عمل آمد، عکس خمینی و خامنه‌ای بر روی تانک و نفربر و… این شبه‌نظامیان برافراشته بود.
هرچند هنگام یورش آمریکا به عراق ایران تنها بر یک گروه از شبه‌نظامیان نفوذ داشت، یعنی بر سازمان بدر که تحت رهبری ایران بود، به‌طوری که طبق اعتراف هادی العامری، فرمانده این شبه‌نظامیان، آنان در جنگ ایران و عراق بر ضد ارتش و ملت عراق در کنار ایران می‌جنگیدند؛ اما اینک دامنه نفوذ ایران از صرف شبه‌نظامیان فراتر رفته و به بسیاری از دستگاه‌های امنیتی و وزارت‌خانه‌ها و در نتیجه کل کشور سرایت کرد.
ایران نیز از سوی خود پنهان نمی‌کند که سپاه قدس در داخل عراق نفوذ زیادی پیدا کرده و از زمان نخست‌وزیری نوری المالکی نفوذ آن بیش از پیش شده‌است. کوچه و خیابان‌های عراق همه روزه شاهد بروز شبه‌نظامیان زیادی هست که توسط ایران حمایت مالی و نظامی و تسلیحاتی و ایدئولوژیک می‌شوند: سازمان «بدر»، «عصائب اهل الحق»، «حزب‌الله» عراق، «جیش المختار»، و «جیش المهدی» و…. در این بین به شبه‌نظامیان دیگری باید اشاره کرد که سبک‌سری و جنایت آنها در حق مردم عراق در حد جنایت‌های گروه‌های نامبرده است: «کتائب خراسانی»، «شبه‌نظامیان ابوالفضل العباس»، که آوازه قتل و کشتار آن بر ضد مردم سوریه همه‌جا پیچده است.
در دوره نخست‌وزیر المالکی، او درست زمانی که شعار «حکومت قانون» سر می‌داد در خفا از کسانی و شبه‌نظامیانی حمایت می‌کرد که تابع قانون نبودند و از آن فراتر؛ و این همان نکته‌ای است که حیدر العبادی تلاش داشت تا آن را یادآوری کند، زمانی که تأکید می‌کرد هیچ سلاح یا نیروی نظامی نباید از دستگاه‌های امنیتی دولت خارج باشد و سرخود فعالیت کند.
جرم و جنایت این سازمان‌های تروریستی توسط سازمان عفو بین‌الملل به‌ثبت رسیده و حجم کشتارهای آنها به‌روشنی محرز است. در یکی از سخنان رئیس این سازمان، دونا تیلا رویرا، او گفته‌بود که فعالیت این شبه‌نظامیان تحت رصد حکومت عراق انجام می‌گیرد و به‌نظر می‌آید که حکومت عراق با چشم‌پوشی از جنایت‌های هولناک این شبه‌نظامیان نوعی مجوز کشتار و قانون‌شکنی به آنها داده‌است؛ و برای ادامه جنگ مذهبی که از سوی برخی کشورهای مجاور حمایت می‌شود، و کشور عراق را صدپاره کرده‌است، تشویق می‌کند». اشاره رویرا به ایران بود که در لبنان و عراق و سوریه و یمن و بحرین برای انتشار جنگ مذهبی تلاش می‌کند.
سید مقتدی صدر برای توصیف یکی از این شبه‌نظامیان، یعنی «عصائب اهل الحق» که سابقاً عضو جیش المهدی بود، گفته بود که این گروه از مجموعه‌ای قاتلین بی‌دین تشکیل یافته‌است. شاید توصیف دقیق‌تر این باشد که این شبه‌نظامیان «ورجن ایرانی داعش هستند».
همه این شبه‌نظامیان زمان نوری المالکی ریشه گرفتند و با حمایت او ادامه حیات دادند و او حمایت مالی و سیاسی و قانونی زیادی از آنان کرد: حقوق و یونیفورم مشترک و ماشین‌های سازمانی و حقوق بازنشستگی و سلاح‌های خارجی و مقرهای نظامی و اداری و… همه و همه را نوری المالکی در اختیار آنها گذاشت. از این فراتر این است که این شبه‌نظامیان زندان‌های مخصوص به خود دارند که آکنده از کودکان و زنان و جوانان سنی است.
سرزمین بین‌النهرین که با تمدن شکوفا و کهن خود و خط میخی و لوح حمورابی و باغ‌های معلق و شاعران بزرگی مانند الجواهری و السیاب شناخته می‌شد اینک سمبل فساد دولتی و مذهب‌گرایی شده‌است و همه اینها را باید در دخالت‌های شوم ایران در عراق جستجو کرد.