مردم حمص از بمباران به زیرزمین‌ها و پناهگاه‌ها پناه می‌برند. دولت همچنان به بمباران شهر ادامه می‌دهد.
گزارشگری در منطقه جنگ یکی از مسئولیت‌های حساسی است که سردبیر‌ها آن را به هر کسی واگذار نمی‌کنند. اهمیت خبرنگار جنگ تا آنجایی است که کشته شدن آنان در منطقه‌های جنگی خود تبدیل به خبر می‌شود و همکاران آن خبرنگار حتما آن را پوشش می‌دهند. حساسیت‌ها در انتخاب گزارشگر جنگ هیچ تضمینی برای سلامت آنان نیست.
خبرنگاران هم به همان اندازه شهروندان کشور جنگ‌زده در خطر هستند. اما چرا کشته شدن آنان خبرسازتر از باقی شهروندان آن کشور است؟
دلیل اول آن است که این افراد شهروندان خارجی هستند که در کشوری مورد حمله قرار می‌گیرند. تقریبا در همه موارد دولت میزبان از حضور این گزارشگران با هدف پوشش اخبار آگاه است و حتی در برخی موارد از پیش در مورد خطرهای احتمالی که ممکن است آنان را تهدید کند به آنان اخطار می‌دهد. دولت میزبان به صورت رسمی وظیفه حفظ امنیت جانی آنان است.
دلیل دوم آن که کشوری خبرنگار کشته شده از آن می‌آید نیز واکنش دیپلماتیک نشان می‌دهد که می‌تواند از احضار سفیر کشور میزبان تا فراخواندن سفیر خود از آن کشور میزبان به منظور قطع روابط ادامه یابد.
خبر کشته شدن ماری کالوین خبرنگار جنگ کارکشته ساندی تایمز و رمی اوشلیک عکاس خبری پاریس مَچ تمام توجه رسانه‌های غربی را به سمت بحران سوریه و تلاش دولت سوریه برای سرکوب تظاهرات مخالفان در کشور برگرداند.
چهارشنبه گذشته این دو تن زیر بمباران در حمص کشته شدند. در حالی دولت بشار اسد برخی فعالان حقوق بشر و هم‌چنین وزیر فرهنگ فرانسه انگشت اتهام را به سوی به سمت دولت گرفتند و ادعا می‌کنند که دولت با برنامه از پیش تعیین شده خبرنگاران را هدف قرار داده است. اما اثبات چنین ادعایی سخت‌تر از آن است که بتوان به اعتبار آن تکیه کرد.
در همان حمله دو خبرنگار غربی دیگر زخمی شدند. کشته شدن آن دو خبرنگار آمار کشته‌های سوریه را در آن روز به ۸۰ تن رساند و تیتر یک بسیاری از خبرگزاری‌ها شد. بسیاری از تحلیل‌گران این آمار روزافزون را دلیل محکمی می‌دانند که دولت‌های خارجی در این جنگ داخلی دخالت کنند. نیکولا سارکوزی در واکنش به این حمله گفت: «تا همین جا کافی است. این رژیم باید برود.» بان کی‌مون دبیرکل سازمان ملل متحد بلافاصله والری آموس رییس هیات بشردوستانه سازمان ملل متحد را به سوریه گسیل کرد تا وضعیت جاری را ارزیابی کند.
شورای ملی سوریه، به عنوان بزرگترین چتر سیاسی مخالفان رژیم به نقطه‌ای رسیده که از جامعه جهانی می خواهد در امور داخلی سوریه دخالت کند و به خشونت پایان دهد. سخنگوی شورای ملی سوریه به الجزیره گفت: «ما به جایی رسیده‌ایم که دخالت نظامی را تنها راه حل این مجادله می‌بینیم.»
روسیه، که پیش‌تر از بین‌المللی شدن بحران سوریه انتقاد کرده بود، کمی نرم شده و گفته احتمالا از ارسال کمک‌های بشردوستانه به سوریه حمایت خواهد کرد و به دنبال با صلیب سرخ همکاری خواهد کرد که درباره آتش‌بس به نتیجه برسد. البته در همین بین اعلام کرد در نشست آتی جلسه «دوستان سوریه» در تونس شرکت نخواهد کرد و دلیل آن را حضور نداشتن دولت سوریه در آن نشست اعلام کرد.
با وجود آن که فشارها بر سوریه و هم‌پیمانانش زیاد است، به نظر نمی‌رسد که کشته شدن تعداد انگشت شماری از خبرنگاران تغییر جدی در مسیر این درگیری‌ها و در موضع کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل و جامعه جهانی در مقیاس بالاتر ایجاد کند.
