طبق اخبار رسیده از افغانستان نیروهای ناتو نسخههایی از قرآن و کتابهای دیگر را از زندانیهایی که به بازداشتگاههای پایگاههای هوایی ناتو منتقل شدند ضبط شدهاند. کارگران افغان حاضر در پایگاه که شاهد سوزانده شدن کتابها بودند این اخبار را به بیرون درز دادند.
از سوی دیگر خبرگزاری فرانسه به نقل از دو مقام آمریکایی که خواستند نامشان فاش نشود اعلام کرد نظامیان آمریکایی این چند نسخه قرآن را در زندان بگرام از بین بردند. این دو مقام آمریکایی ادعا کردند گمان میرفت زندانیان از قرآن برای رد و بدل کردن پیام به یکدیگر استفاده میکردند.
ژنرال محمد اکرم بکزاد، رییس پلیس ولایت پروان ادعا میکند این یک روند عادی در پایگاههای نظامی است که مدارک و کاغذهای قدیمی سوزانده شوند و قرآن هم لا به لای کاغذهای دیگر سوزانده شد.
اما مردم افغانستان به راحتی نمیپذیرند که کتابی میان کاغذها سوزانده شود و این حرکت را بیحرمتی به دین، فرهنگ و ارزشهای خود میدادند. بعید است که بگوییم سربازان از اهمیت و ارزش قرآن و مهمتر از آن از پیامدهای چنین بیحرمتی آگاه نبودند. سربازان ناتو در طول آموزشهای نظامی خود دورههای تئوری هم میبینند و با فرهنگ مردم کشور میزبان آشنا میشوند. منع تماس فیزیکی با زنان، احترام به دین و مذهب، زمان مراسم و آیین دینی و فرهنگی، و مواردی از این دست در میان آموزشهای تئوری سربازان گنجانده میشود.
[inset_right]فرماندهان آمریکایی گمان میبردند زندانیان از قرآن برای رد و بدل کردن پیام به یکدیگر استفاده میکردند.[/inset_right]
با توجه به آگاهی سربازان ناتو از اهمیت و حساسیت این موضوع در افغانستان میتوان این حرکت را در فشارهای روحی سربازان ریشهیابی کرد. به خاطر بمب گذاریها و دخالتهای خرابکارانه طالبان، این سربازان فشاری زیادی متحمل میشوند. این موضوع که از سوی روانشناسان نیز تایید شده پیامدهای جبران ناپذیری روی افراد دارد و همین طور که شاهد هستیم حتی به مقیاس بین المللی نیز رسیده است.
این موضوع حامد کرزای رییس جمهور افغانستان را بر آن داشت که علاوه بر محکوم کردن این عمل، از آمریکا بخواهد هر چه سریعتر اداره زندان بگرام را به مقامات افغان تحویل دهند.
این حرکت در جمهوری اسلامی افغانستان به شدت نهی شده و مردم افغانستان نیز هیچ توجیهی برای قرآنسوزی یا اهانت به ارزشهای دینی نمیپذیرد. تظاهرات گسترده اولین واکنش مردمی به این حرکت بود و به سرعت بیش از ۳ هزار نفر در محل پایگاه ناتو جمع شدند و با فریاد زدن شعارهایی علیه نیروهای خارجی، سنگ پرانی و به آتش کشیدن لاستیکهای کهنه اعتراض خود را نشان دادند.
پس از این حادثه جان آلن فرمانده آمریکایی نیروهای ناتو در افغانستان با انتشار بیانیهای تاسف خود نسبت به چنین حادثهای را ابراز کرد و از دولت و مردم افغانستان پوزش خواست. وی پوزش رسمی خود را با ژستی مذهبی و افغان شروع میکند و «سلام العلیکم» را چنان ادا میکند که گویای آن است که به خوبی از بار معنایی این عبارت آگاه است.
وی به مردم افغانستان اطمینان داد و هم چنین قاطعانه قول داد که «چنین عملی دیگر هرگز تکرار نمیشود… از رییس جمهور افغانستان، جمهوری اسلامی افغانستان و مردم فهیم افغانستان پوزش میطلبم.»