تیتر بالا اتهامی است که ایالات متحده آمریکا از طریق سفارت رسمی خود در دمشق، که عملاً بسته است، به اسد نسبت می دهد و می گوید که نیروهای رژیم بشار اسد جنایت کار به سازمان داعش در پیش روی به سمت شهر حلب با انجام حملات هوایی کمک می کند.
سفارت آمریکا می گوید: «گزارش ها حاکی از آن است که نیروهای رژیم برای حمایت از پیش روی سازمان داعش در حلب حملات هوایی انجام می دهند و به افراط گرایان بر ضد شهروندان سوری کمک می کند»! این اظهارات آمریکایی که اسد را متهم به حمایت از داعش می کند، زمانی صورت می گیرد که حسن روحانی رئیس جمهور ایران اعلام کرد: «دولت و ملت جمهوری اسلامی ایران تا پایان راه در کنار دولت و ملت سوریه می ماند». و در زمانی است که حیدر العبادی نخست وزیر عراق از نقص کمک های بین المللی به عراق برای مبارزه با «داعش» شکایت می کند، و می گوید که سیل مبارزان خارجی به کشورش متوقف نشده است، و برخی «کشورهای همسایه» را متهم می کند که در این امر سهل انگاری می کنند. فراتر از این و آن، اتهام آمریکا به اسد مبنی بر حمایت از «داعش» است که هم زمان با اظهارات مهم وزیر خارجه فرانسه صورت می گیرد که مضمون آن این بود که راه حل عراق در مقابله با «داعش»، باید از طریق حل سیاسی بحران سوریه آغاز شود.
در حقیقت حمایت اسد از «داعش» امر عجیبی نیست، چرا که اسد پیش از این در عراق این کار را کرد هنگامی که پس از جنگ آمریکا بر ضد عراق از مبازران سازمان «القاعده» استفاده کرد. همه ما تهدیدهای چند سال پیش عراق، با شکایت بین المللی از رژیم اسد، در پی انفجارهای زنجیره ای که آن زمان بغداد را به لرزه در آورد را به یاد داریم، بنابراین حمایت اسد از «داعش» قابل پیش بینی است. به خصوص این که رهبران این سازمان تروریستی از زندان های اسد آزاد شدند همان گونه که برخی دیگر از کسانی که وابسته به داعش هستند در دوره نور المالکی، که پس از انقلاب سوریه به دلایل مذهبی تصمیم گرفت از اسد حمایت کند، نیز از زندان های عراق آزاد شدند. بنابراین این امر تازگی ندارد و جای تعجب هم ندارد که آمریکایی ها اسد را متهم به حمایت از «داعش» کنند که در برخی مناطق به اسد خدمت می کند. بنابراین راه حل بهینه برخورد با «داعش» و خطرات آن تنها با انجام حملات نظامی نیست، بلکه نیاز به آغاز عمل سیاسی و نظامی یکپارچه در سوریه و عراق است. در حقیقت باید برای پایان دادن به آشتی سیاسی داخلی به حکومت العبادی فشار هایی بین المللی وارد شود، و هیچ کدام از ساختارهای موجود در عراق حذف نشوند. عشایر سنی باید مسلح شوند تا بتوانند با «داعش» مقابله کنند. همه این ها باید در زمانی باشد که روند سیاسی و نظامی برای حمایت از معارضان در سوریه و سرنگونی اسد با سرعت بخشیدن به انتقال قدرت در سوریه صورت بگیرد.
بجز این، هر چه در مورد مبارزه با «داعش» گفته و شنیده می شود، چیزی جز اقدامات ساختگی نیست که عواقب وخیمی بر تمامی منطقه خواهد داشت. «داعش» و اسد یکی هستند، حذف سنی ها در عراق از سوی دولت، چیزی کمتر از مذهبی بودن رژیم ایران نیست که از سوریه تا لبنان و از عراق تا یمن منازعات فرقه ای ایجاد می کند.