گروه های مسلح در استان ادلب و حومه آن با تیز کردن چاقو و تمیز کردن اسلحه هایشان خود را برای نبرد بزرگ و شاید آخرین نبرد در سوریه آماده می کنند. هشت شناور جنگی موشک انداز روس ها و چندین هزار نیروی وابسته به حکومت سوریه و شبه نظامیان چند ملیتی تابع حکومت ایران مستقر شده اند. «هیات تحریر الشام» متشکل از گروه های «جبهه النصره» و «جیش خالد بن الولید» و «جند الشریعه» و «سرایا الساحل» و «جیش الملاحم» در اردوگاه طرف مقابل قرار دارد. همه این تشکیلات، تروریستی و همفکر گروه «القاعده» هستند. اغلب سران گروه های یاد شده از قبیل ابو ماریا الجبوری القحطانی و ابو الیقظان المصری و الفرغلی اهل سوریه نیستند.
نیروهای حکومتی سوریه و شبه نظامیان ایران از یک سو و «هیات تحریر الشام» با یکدیگر در ادلب می جنگند. همین دو گروه، عامل ویرانگری و کشتار مردم سوریه در هفت سال گذشته هستند. دو گروه از درگیری رو در رو با یکدیگر اجتناب می کردند، چرا که هر دو به هم نیاز داشتند. حکومت سوریه به دلیل عوامل تروریستی مشروعیت کسب کرد. تروریست ها چهره حکومت سوریه را خوب جلوه می دهند. اقدامات جنایتکارانه حکومت سوریه علیه شهروندان غیر نظامی و آواره کردن میلیون ها نفر با انگیزه های عمدتا فرقه ای به گروه های تروریستی انگیزه داد تا با تبلیغات گسترده به عضو گیری نیرو در همه کشورهای جهان بپردازند تا در این جنگ پلید فرقه ای شرکت کنند.
«ارتش آزاد» هدف اغلب حملات گذشته دو گروه بود. «ارتش آزاد» از نیروهای غیر خارجی تشکیل شده بود و با شعارهای غیر مذهبی و غیر جهادی تهدید واقعی برای حکومت سوریه به شمار می رفت. این گروه ملی و مورد حمایت کشورهای منطقه و غربی جایگزین مناسب برای رژیم کنونی بود.
حالا، ادلب پناهگاهی برای عوامل تروریستی شده که از شرق و جنوب سوریه به سمت مرزهای ترکیه گریخته اند. استان ادلب هم در نزدیکی مرزهای ترکیه قرار دارد. دولت ترکیه مرزهایش را به روی این افراد بست و نیروهای ارتش ترکیه برای مقابله با نیروهای فراری که به شکل غیر قانونی به کشور وارد می شوند در آمادگی کامل به سر می برند. حالا با استقرار نیروها و تشکیلات نظامی گسترده سرنوشت بسیار ناگواری در انتظار ادلب است. روس ها نسبت به وقوع حمله های شیمیایی هشدار می دهند که البته عده ای با شک و تردید به آن می نگرند. اما به هر حال، نگرانی به دنبال هشدارهای روس ها افزایش یافته است. گروهی بر این باورند که روسیه و حکومت سوریه قصد انجام حمله شیمیایی دارند چه اینکه این دو سابقه دست زدن به این جنایت را دارند.
جمعیت استان ادلب بیش از سه میلیون نفر است که نیمی از آنها ادلبی نیستند بلکه از ترس حملات شبه نظامیان ایران یا داعش و گروه های امثال آن به این استان گریخته اند. مردم حق خروج از این منطقه را ندارند وگرنه به عنوان سپر انسانی یا گروگان در حملات نظامی گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. به همین دلیل، چنانچه ایرانی ها و سران رژیم سوریه و فرماندهان نظامی روس تهدید می کنند ادلب در چند روز آینده درگیر جنگ شود بزرگ ترین کشتار در تاریخ جنگ سوریه به وقوع خواهد پیوست. و درست به همین دلیل هم بود که استفان دی میستورا نماینده سازمان ملل در سوریه گفت چنانچه جنگ سوریه با کشتار بزرگی مثل آنچه گمان می رود در ادلب انجام شود پایان بگیرد مایه اندوه خواهد بود.
اما اینکه این نماینده سازمان ملل اظهارات تحریک آمیز مطرح کند مایه تاسف و تعجب است. او گفت ده هزار تروریست در ادلب هستند. بله. شمار زیادی از پیکارجویان گروه تروریستی «هیات تحریر الشام» در ادلب مستقر هستند اما عددی که او از آن یاد می کند بسیار اغراق آمیز است. البته، اگر دی میستورا اطلاعات دقیق و جزئیاتی در این باره در اختیار دارد باید این اطلاعات را در اختیار رسانه ها قرار دهد. دی میستورا در جای دیگری از نگرانی درباره استفاده «دو طرف» از سلاح شیمیایی خبر داد. روس ها و حکومت روسیه از اظهارات او استقبال کردند و مدعی شدند که تروریست ها خود را برای انجام حمله های شیمیایی آماده کرده اند. اگر دی میستورا اطلاعاتی در این زمینه دارد باید به جای کلی گویی و بستر سازی برای جنایت های بیشتر در آینده، این اطلاعات را در اختیار عموم قرار دهد.
حکومت سوریه قبلا هم مدعی شده بود که سلاح ممنوعه گاز کلر توسط گروه های تروریستی مورد استفاده قرار گرفته است. اما، همه اسناد و مدارک قاطع نشان می دهد که فقط حکومت سوریه از سلاح های ممنوعه استفاده کرده است. البته این حرف به این معنی توجیه اقدامات جنایتکارانه و وحشیانه گروه «هیات تحریر الشام» علیه غیر نظامیان نیست اما دستکم در حمله های مستند گذشته هنوز مشخص نشده که این گروه اصلا چنین جنگ افزاری در اختیار دارد یا نه.