مرد بی‌خانمانی ساختمان بانک ملی یونان را برای پناه گرفتن انتخاب کرده است. نوشته‌های روی دیوار چنین می‌گویند که «بانک‌ها را باید به آتش کشید».

مرد بی‌خانمانی ساختمان بانک ملی یونان را برای پناه گرفتن انتخاب کرده است. نوشته‌های روی دیوار چنین می‌گویند که «بانک‌ها را باید به آتش کشید».

پلیس و آتش‌نشانان در پیاده‌رو جلوی ساختمان دقیقا پایین لبه پنجره‌ای که لامبروسی نشسته آماده باش ایستاده‌اند. هر کدام به نوعی سعی می‌کنند او را راضی کنند که به داخل ساختمان برگردد. لامبروسی چهل سالگی را رد کرده و مادر یک کودک معلول است. شلوار جین و بلوز آستین بلند مشکی پوشیده است. ساختمانی هر آن ممکن او از آن به پایین بپرد ساختمان یک مرکز مشاوره املاک و مستغلات است که در حال حاضر او در آن کار می‌کند. اما این مرکز به دنبال ریاضت اقتصادی که اروپا را در نوردیده در آستانه تعطیلی قرار گرفته است.

این تراژدی با خزیدن لامبروسی به داخل ساختمان پایان یافت. اما تراژدی ریاضت اقتصادی در سراسر یونان و حتی در سراسر اروپا پایان نیافته است.

[inset_right]
۴۳۹ هزار کودک در یونان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این گزارش حاکی از آن است که این کودکان به خاطر سوء تغذیه سر کلاس‌های مدرسه از حال می‌روند.[/inset_right]

پیش از آغاز بحران اقتصادی منطقه اروپا یونان پایین‌ترین نرخ آمار خودکشی در سراسر اروپا را داشت. اما در سال ۲۰۱۱ آمار خودکشی در این کشور به سرعت برق بالا رفت و در عرض یک سال از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ رشدی ۴۰ درصدی را تجربه کرد. و اینک، با وجود تصویب دومین بسته کمک اقتصادی به این کشور به ارزش ۱۳۰ بیلیون یورو همچنان نشانی از بهبود وضع اقتصادی دیده نمی‌شود و آینده بهتر به مثابه رویایی در دور دست بسیار کمرنگ‌تر از آنی است که بتوان به آن امیدوار بود. برخی این کمک‌های مالی را تنها مانند سوپاپ اطمینانی می‌بینند که تنها ظاهر بهتری به این اوضاع وخیم می‌دهند.

وبسایت ریناونس/ریوورب دیوید استاکلر جامعه‌شناس دانشگاه کمبریج پژوهش‌های گسترده‌ای با تمرکز بر یونان و دیگر کشورهایی که از متضرر از بحران اقتصادی شدند انجام داده است تا بتواند عمق این تراژدی ناشی از بحران اقتصادی را بیابد، بحرانی که برای جان آدم‌ها قیمت تعیین می‌کند.

استاکلر در این باره چنین اظهار نظر می‌کند: «نشانه‌هایی حاکی از افزایش نرخ خودکشی در اروپا دیدیم؛ چیزی که دقیقا برعکس کاهش روزافزون نرخ خودکشی در چند دهه گذشته بود. به نظر می‌رسد این افزایش در میان کشورهایی که بیشتر از بحران اقتصادی متضرر شدند – یونان، ایرلند، اسپانیا و پرتغال – سرعت بیشتری دارد.»

[inset_left]ما به قصه‌های دردناک بسیاری برخورده‌ایم و مردم بسیاری را دیده‌ایم که تنها برای دسترسی پیدا کردن به کمک هزینه مالی از روی عمد خود را به ویروس ایدز آلوده می‌کنند.[/inset_left]

اما استاکلر بر این موضوع تاکید دارد که خودکشی‌ها تنها بخشی از مشکل بزرگتری هستند که تنها بخشی از آن نمایان است. وی می‌گوید: «به ازای هر یک خودکشی ۱۰ اقدام خودکشی وجود دارد و تقریبا همه جابین ۱۰۰ تا هزار مورد افسردگی دیده می‌شود.»

«این الگو در یونان وخیم‌تر است. علاوه بر موارد خودکشی و افسردگی آمار قتل هم بالا رفته است. شمار مبتلایان به ایدز از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ رشدی ۵۲ درصدی داشته است. ما هنوز این پژوهش را در کشورهای دیگر انجام ندادیم اما همین آمار خود می‌تواند هشداری باشد برای کشورهای دیگر که با بحران جدی رو برو هستند.»

استاکلر بر این باور است که موارد روزافزون ایدز بسیار نگران‌کننده است و باید در رسانه‌ها بازتاب داشته باشد. وی می‌گوید: «ما به قصه‌های دردناک بسیاری برخورده‌ایم و مردم بسیاری را دیده‌ایم که تنها برای دسترسی پیدا کردن به کمک هزینه مالی از روی عمد خود را به ویروس ایدز آلوده می‌کنند. ما پیشتر شاهد چنین تراژدی دردناکی در کشورهای جنوب صحرای بزرگ آفریقا بودیم. در اروپای شرقی هم زندانیان به عمد خود را به سل مبتلا می‌کردند تا از خدمات درمانی بهتری برخوردار شوند.»

شرایط چنان دردناک است که همه را در برگرفته است. حتی کودکان هم از آن در امان نمانده‌اند. صندوق حمایت از کودکان (یونیسف) گزارشی منتشر کرده است که آمار تکان دهنده‌ای را فاش می‌کند. در این گزارش آمده است ۴۳۹ هزار کودک در یونان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این گزارش حاکی از آن است که این کودکان به خاطر سوء تغذیه سر کلاس‌های مدرسه از حال می‌روند.

[inset_right]پیش از آغاز بحران اقتصادی منطقه اروپا یونان پایین‌ترین نرخ آمار خودکشی در سراسر اروپا را داشت. اما در سال ۲۰۱۱ آمار خودکشی در این کشور به سرعت برق بالا رفت و رشدی ۴۰ درصدی را تجربه کرد.[/inset_right]

استاکلر و تیم تحقیقاتی او دریافتند که برنامه‌های تامین اجتماعی به جد قابلیت جلوگیری از خطرهای این چنینی را دارند. او در این رابطه می‌گوید: «اگر دولتی سرمایه‌گذاری دقیق‌تری در برنامه‌های تامین اجتماعی خود بکند می‌تواند جلوی بسیاری از این مشکلات را بگیرد. برای مثال اوایل دهه ۱۹۹۰ سوئد با بحران اقتصادی مواجه شد و همین امر به افزایش ۱۰ درصدی بیکاری در جامعه انجامید. اما در عرض این دو سال این کشور با افزایش نرخ خودکشی مواجه نشد. از سوی دیگر، اسپانیا را می‌بینیم که با هر افزایش و کاهش نرخ بیکاری، نرخ خودکشی هم همزمان افزایش و کاهش می‌یابد. همان طور که می‌بینید هر کشوری که بیشتر در برنامه‌های تامین اجتماعی خود سرمایه‌گذاری کند در زمان بحران اقتصادی آمار خودکشی در آن کشور پایین‌تر خواهد بود.»

تئاتر ملی یونان مردم را تشویق می‌کند تا با اهدای مواد غذایی به هموطنان خود کمک کنند. این تئاتر در قبال مواد غذایی اهدایی به مردم بلیط تئاتر می‌دهد.

تئاتر ملی یونان مردم را تشویق می‌کند تا با اهدای مواد غذایی به هموطنان خود کمک کنند. این تئاتر در قبال مواد غذایی اهدایی به مردم بلیط تئاتر می‌دهد.

مصرف مشروبات الکلی هم در ارتباط مستقیم با چگونگی واکنش نشان دادن مردم به بحران اقتصادی دارد. استاکلر می‌گوید: «پژوهش‌های ما نشان داده‌اند که شرایط استرس‌زا و نحوه روبرو شدن با آن‌ها ارتباط مستقیم با سلامت مردم دارد. از این جهت نقش الکل بسیار حائز اهمیت است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید زمان افول اقتصادی در آمریکا آمار مرگ و میر کاهش یافته بود. دست کم شاید یکی از دلایل آن این باشد که آن بحران اقتصادی همزمان با منع مصرف الکل در کشور برقرار بود. حتی اگر مردم می‌خواستند که راهی برای دور زدن قانون و مصرف الکل پیدا کنند این کار به قدری برایشان گران تمام می‌شد که ترجیح می‌دادند آن پول بای چیز دیگری خرج کنند.»

به باور استاکلر مصرف مشروبات الکلی به نوعی پاسخ مردم به شوک اقتصادی است و این پاسخ به نوعی در تمام فرهنگ‌ها یکسان است. این الگوی رفتاری از اروپای شرقی تا آمریکا مشاهده شده است. از آن جالب‌تر پاسخ ناخودآگاه گروهی مردم در برابر این شوک‌های اقتصادی است که برخی موارد با کنارگذاشتن الکل همراه است. البته گروه‌های آسیب‌پذیرتر بیشتر از پیش الکل مصرف می‌کنند. استاکلر می‌گوید: «چالش اصلی پیدا کردن راه حلی برای جدا کردن این دو گروه از هم است.»

با این وجود استاکلر تاکید دارد که ریاضت اقتصادی راه حل تقویت وضعیت اقتصادی کشور یا حتی وضعیت اقتصادی افراد نیست.

وی می افزاید: «مردم بهترین سرمایه هر مملکتی هستند. دولت نباید بودجه برنامه‌های تامین اجتماعی کاهش دهد آن هم زمانی که مردم منتظرند دولتشان گامی برای پشتیبانی از آنان بردارد. دولت‌ها نباید در چنین شرایطی کاری کنند که مردمشان بیشتر از پیش در معرض خطر قرار گیرند.»

می‌توانید متن انگلیسی این مقاله را اینجا بخوانید.