از زمانی که سوریه این نقشه صلح شش بندی را پذیرفته است تغییر چندانی در عمل رخ نداد. طبق آمار سازمان ملل متحد از زمان آغاز درگیریها در این کشور تا کنون بیش از ۹ هزار نفر کشته شدند. سرعت آمار کشتهها هیچگاه سیر نزولی تجربه نکرده و حتی در زمان مذاکرات «دوستان سوریه» در ترکیه باز هم کشتار متوقف نشد.
همان طور که پیشتر انتظارش میرفت، رتوریک پرقدرتی در جو حاکم بود و دولت سوریه حاضر به همکاری صد در صدی نشد اما با این وجود گامهای کوچکی برداشته شد. شش بند این نقشه صلح شامل عقب نشینی نیروها، پایان دادن به استفاده از سلاحهای سنگین، صدور مجوز برای برگزاری تظاهرات مسالمتآمیز، اجازه دسترسی مردم به کمکهای بشردوستانه، اجازه به خبرنگاران برای پوشش خبری تازهترین رخدادهای سوریه، و همچنین آغاز اصلاحات سیاسی بودند. اما به نظر نمیرسد دولت اسد تمایلی به پایبندی به این شش بند داشته باشد و جامعه جهانی هم دارد کمکم صبر خود را از دست میدهد.
وزیر امور خارجی ترکیه، احمد داووداغلو، هشدار داد که این برنامه یک برنامه سرگشاده یا حتی بیپایان نیست. پیام او در دل پیام سناتور هیلاریکلینتون، وزیر امور خارجی ایالات متحده آمریکا هم تکرار شد: «بیشتر از این نباید وقتکشی کرد. این لحظه همان هنگامی است که باید حقیقت فاش شود.» البته با وجود این همه اظهارنظرهای پیاپی از سوی مقامات بلند پایه خارجی هم بیتاثیر بودهاند.
این موضوع را میتوان تاحدی به غیبت پرمعنای روسیه و چین و این واقعیت که این دو کشور بارها و بارها به قطعنامههای بین المللی که از اسد میخواستند از مقام خود کنارهگیری کند رای منفی دادند، مرتبط دانست. در همین بین تازهترین اظهار نظرهای مقامات عراقی مبنی بر این که دولت سوریه پیروز این جنگ داخلی خواهد شد چیزی به بار نداشت مگر بیاهمیت جلوه دادن تلاشهای جامعه عرب برای قانع کردن اسد برای بررسی کنارهگیری از قدرت به عنوان بهترین گزینه ممکن.
بسیار جالب است که بدانیم، جامعه بین المللی به جای به کار بردن ادبیات جدی به دنبال پیدا کردن راه حلهای عملی است. برهان غلیون، رییس شورای ملی سوریه به تازگی در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که از این پس شورای ملی سوریه به سربازان، افسران و دیگر اعضای ارتش آزادیبخش حقوق ثابت پرداخت خواهد کرد. آنانی که ارتش ملی سوریه را ترک کنند مبلغی برای جبران قطع حقوق پیشین خود دریافت خواهند کرد.
این بودجه نتیجه مذاکراتی است که با کشورهای ثروتمند حاشیه خلیج فارس که آماده مسلح کردن شورشیان هستند، و همچنین با آمریکا و ترکیه که مخالف عملیات مسلحانه هستند تا خشونت در کشور بالا نگیرد. در همین هنگام آمریکا قول ۱۲ میلیون دلار داده است تا بدین نحو از تلاشهای بشردوستانه پشتیبانی کند و این مبلغ جمع کمکهای این کشور به شورشیان را به ۲۵ میلیون دلار میرساند.
در حالی که این تلاش نشان از تعهد کشورهای خاصی برای پشتیبانی از ناآرامیها دارد، راه پیش روی سوریه بسیار دشوارتر و طولانیتر از آنی است که بتوان به این سادگی آیندهای برای آن پیشبینی کرد.
حمایت روز به روز روسیه و چین از دولت اسد چیزی جر تشویق اسد برای حفظ قدرت در پی نخواهد داشت. راضی کردن این دو قدرت بزرگ جهانی برای پشتیبانی از مخالفان دولت اسد و اتحاد برای سرنگونی اسد مهمترین گامی است که جامعه جهانی میتواند بردارد تا به درگیریها در سوریه پایان بخشد.