ابرهای تیره ترسناک هستند. حالا دیگر ما با این ابرها کاملا آشنا هستیم؛ ابرهای بسیار تیره و شرربار و بدون باران و نه حتی سرما. از زمانی که آقای علی اکبر ولایتی به لبنان سر زد و در عرض یک روز با همه مسئولان حکومت دیدار کرد لبنانی ها متوجه شدند که پشت این لبخندها طوفانی نهفته است. مقام های ایران عادت کرده اند که حتی تندترین اظهاراتشان را با یک لبخند سرد و واژه های یکنواخت و بی روح عنوان کنند.
دستگاه رسانه ای حرفه ای مشغول وارونه کردن واقعیت ها شدند…و استعفای سعد حریری از مقام نخست وزیری را این گونه تفسیر کردند که این اقدام نه در اعتراض به شرایط فاجعه بار لبنان صورت گرفته بلکه آنها استعفای حریری را به منزله حبس خانگی وی در عربستان سعودی تفسیر کردند! این رسانه ها مدعی شدند که استعفای حریری به دلیل این که او احساس امنیت جانی نداشته نبوده بلکه حریری در واقع از عربستان سعودی می ترسد و سعد حریری برای ریاض یک متحد اصلی نبوده بلکه یک شهروند سعودی تبار است که در هر لحظه ممکن است مورد بازخواست قرار بگیرد.
اما استعفای سعد حریری باید با توجه به احساس رنج و نارضایتی و نگرانی و احساسات دولتمردی که هدف اول و آخرش خدمت به کشورش و نه جاه و مقام بود مورد بررسی قرار بگیرد. این هجمه حرفه ای رسانه ای در واقع ایستادگی و کرامت حریری را نشانه گرفت و برای تفرقه افکنی میان او و برادرش و حتی بهیه حریری، عمه سعد حریری که نماینده مجلس و یکی از چهره های شاخص ملی گرای لبنان است تلاش کرد.
این اقدام یک مانور کوچک در بحبوحه یک بحران بزرگ و شرایط نگران کننده و هولناک رو به افزایش در لبنان است. حالا کشورهای کوچک یک بار دیگر صحنه یک نبرد بزرگ شده اند. اما این استعفا را نباید با نگاه سطحی و شتابزده مورد بررسی قرار داد. گفتمان عربستان سعودی روشن است. امنیت ملی عربستان سعودی سالیان سال مورد هدف قرار می گیرد اما این کشور با بزرگ منشی از همه توطئه ها علیه امنیت خود چشم پوشی کرده است. عربستان سعودی پی برده است که ویژگی عفو و بخشش دیگر جایی در سیاست های کنونی ندارد و به عنوان نقطه ضعف و تردید و دودلی تفسیر می شود.
تحولات اخیر نشان داده که دودلی چه در سطح داخلی و چه در سطح خارجی کارساز نیست و لذا هر تصمیمی که از ریاض به گوش می رسد برای همه غافلگیر کننده است اما واقعیت این است که اینها در واقع اقدامات به تعویق افتاده بودند و بخشی از نگرش متفاوت به مساله امنیت ملی کشور است.
سیاست های پادشاهی عربستان سعودی را سالیان سال است که دنبال می کنم و در جریان کلیه شرایط بحرانی و جنگ های پیرامونی این کشور و سابقه روابط تیره و تار آن با کشورهای عربی و جهان بودم. بی تردید خون تازه ای در رگ های دیپلماسی عربستان سعودی جاری شده است. البته این تازگی برای کشوری که فرودگاه ریاض در آن به جای ۱۵ میلیون مقیم مورد هدف موشک بالستیک قرار می گیرد اجتناب ناپذیر است.
