نیروهای آمریکایی مراسم روز دی را گرامی داشتند – عکس از آژانس خبری فرانسه
«داعش» و برادران او مانند سازمان «القاعده» در سوریه ارتشی دارند که بیش از سی هزار نفر تخمین زده می شوند، و ایرانی ها می گویند که آن ها صد هزار مبارز از ملیت های مختلف را مدیریت می کنند. روس ها نیز در حدود سه هزار نیرو دارند، و بلأخره دولت آمریکا نیز شجاعت یافت و تصمیم گرفت، نیرویی متشکل از تنها پنجاه نظامی اعزام کند، که تا کنون نمی دانیم این پنجاه نفر چه کاری می توانند انجام دهند، و هدف سیاسی از فرستادن آن ها چیست.
همگان در معنای این نیروی کوچک یک چیز را می خوانند و آن هم این است که واشنگتن در چیزهایی که درباره سوریه می گوید، چه مقابله با «داعش»، یا مخالفت با نفوذ روسیه، و یا حتی علاقمندی به انتقال قدرت برای پایان دادن به جنگ داخلی، جدی نیست. بهتر بود که هیچ کسی را نمی فرستاد تا این که بخواهد تنها پنجاه نظامی بفرستد.
اگر چه هیچ کس انتظار نداشت که ایالات متحده نیرویی نظامی به منطقه اعزام کند، و کسی از آن نخواست چنین کاری کند، با این حال انتظار می رفت که مهم تر از همه این ها به حمایت مالی ، تسلیحاتی ، اطلاعاتی و دیپلماتیک مخالفان اقدام کند، تا تنها راه حل ممکن را بر نشست تحمیل کند، که آن هم سوریه ای بدون بشار اسد، و برپایی قدرتی انتقالی، متشکل از دولت کنونی و مخالفان است.
روس ها بر خلاف آمریکایی ها با پیامی سیاسی به سوریه آمدند که با حمایت ناوگانی از جنگنده های میگ و سوخو بود و آن ها در حال حاضر به لطف وزیر خارجه خود، به نفوذ بی سابقه ای دست یافتند. شاید هنوز هم برخی ها در واشنگتن معتقدند که هیچ چیزی آن ها را مجبور به افزایش مداخله نظامی در سوریه نمی کند، با این که سوریه در واقع، در تهدید امنیت جهان از افغانستان خطرناک تر شده است، زیرا به بزرگ ترین لانه سازمان های تروریستی تبدیل شده است که مبارزان از نژادهای مختلف را برای مبارزه آموزش داده و آن ها برای بازگشت به کشورهای خود، و شروع یک سفر خشونت بار جدید آماده می کند.
بهتر بود دولت آمریکا، به جای اعزام این نیروهای نمادین، که پیام نادرستی می دهد، قدرت های نظامی مخالفان سوری را تقویت می کرد، تا تنها راه حل سیاسی، با پایان دادن به علت اصلی بحران، یعنی بشار اسد، باشد و یک پروژه از حکومتی جمعی ایجاد می کرد که نشان دهنده تمامی مردم سوریه بود.
چنین پیشنهادی، بدون حمایت نظامی نمی تواند در حال حاضر یا پس از این، بر روی میز مذاکرات کنونی در وین، جایی پیدا کند. و بدون آن جنگ طولانی خواهد شد، و عمر گروه های تروریستی بیشتر خواهد شد. اما روس ها، که خود با نیروی بزرگی آمدند، در حال حاضر باید درک کنند که قدرت هوایی برتر آن ها در آسمان سوریه، نمی تواند محاصره رژیم اسد، که در در دمشق محاصره شده است، را بشکند. زیرا نیروهای او و شبه نظامیان متحدانش، برای بازگرداندن اطراف پایتخت، حومه الغوطه و آن چه در پشت آن است مبارزه می کنند. علاوه بر این تنها چیزی که از بمباران روزانه استان حلب توسط نیروهای روسیه، به دست آمده است، تبدیل شدن دهها هزار نفر از ساکنان آن به آوارگانی است که مهمان گروه های افراطی در حومه این استان خواهند شد.
