مردم یمنی پرچم این کشور را به اهتزاز در آوردند – عکس رویترز

آنچه در ماه آگوست (مرداد) سال ۱۹۹۰ و خروج امیر کویت و ولیعهد این کشور، اتفاق افتاد، مهمترین گامی شمرده می شود که به رویای صدام حسین جنگ طلب، برای از بین بردن مشروعیت دولت کویت پایان داد. در آن هنگام رئیس جمهور عراق، پس از اشغال کویت، تمامی راهها، برای تحمیل کردن مشروعیت خود بر کویت، و اعلام این کشور به عنوان یکی از استان های عراق را تجربه کرد ولی شکست خورد. تاریخ دوباره تکرار می شود، ولی این بار در یمن، با فرار عبدربه منصور هادی رئیس جمهور مشروع یمن از دست زندانبانان حوثی، که درهای قصر ریاست جمهوری را بر وی بستند تا او را مجبور کنند که برای آنان کار کند یا بر کناره گیری از ریاست جمهوری، به روشی که آنها می خواهند مهر بزند. اما خروج وی باعث نجات نظام و مشروعیت آن شد.

در همین حال، اعتراف می کنیم که یمن کاملاً مانند کویت نیست و حوثی ها رئیس جمهور عراق نیستند. چرا که حوثی ها از نیروهای یمنی هستند، هر چند که با رژیم ایران ارتباط داشته باشند، و عدن پایتخت دوم یمن است. و فرار رئیس جمهور گروگان گرفته شده، مهمترین شکست برای شورشیان به شمار می آید زیرا با فرار خود بر مشروعیت مهر زد و با خارج شدن وی، آنها بازی مذاکرات را باختند.

همچنین انتقال رئیس جمهور یمن به شهر عدن، یمنی را نشان می دهد که دو حکومت و دو پایتخت بر سر آن منازعه دارند. همه نیروهای سیاسی یمنی، از جمله حوثی ها، به هادی به عنوان رئیس جمهور معترف هستند، و سازمان ملل هم تا همین امروز به او اعتراف دارد. این نزاع ممکن است لا اقل کشور را به دو یمن تقسیم کند، مگر اینکه حوثی ها، و همچنین متحد آنها علی عبدالله صالح، درک کنند که این بازی سخت تر و خطرناک تر شده است و عقب نشینی کنند. در عدن حکومتی وجود دارد که سازمان ملل و جامعه بین المللی به آن اعتراف دارند، و حتی کشورهای بزرگ با بستن سفارت خانه های خود در صنعا در روزهای گذشته برای این گام، یعنی خروج هادی به صورت مخفیانه از چنگال حوثی ها، آماده شده بودند. و انتظار داریم در صنعا شبه حکومتی، به نمایندگی گروههای شبه نظامی حوثی و متحدان آن در کودتا، اعلام شود، که نه در داخل و نه در خارج کسی به آن اعتراف نخواهد کرد. بیشتر احتمال دارد که دو متحد، یعنی حوثی و صالح، با هم دچار اختلاف شوند، چرا که دولتی بدون داشتن منابع کافی خواهد بود که در مقابل آن قیامی مردمی وجود خواهد داشت که با گذشت زمان بزرگ تر می شود.

با اشاره ای به محاصره کودتاگران، جمال بنعمر، نیروی فرستاده سازمان ملل، از موضع خود سعی می کند حوثی ها و شورشیان صالح را قانع کند که بخشی از حکومت مشروع باشند نه در چالش با آن.