آوارگان سوری – عکس از آژانس عکس خبری اروپا

اعلامیه فاروق جلیک وزیر کار ترکیه مبنی بر اعطای چیزی بیشتر از چادر و پتو به پناهندگان سوری اقدامی مثبت بود. این آوارگان اکنون به عنوان شهروندان موقت ثبت نام می شوند و دولت به آنها کمک می کند که در بخش هایی که از کمبود نیرو رنج می برد سرگرم کار شوند.

این نه تنها اقدامی بشردوستانه است برای ۷/۱ میلیون آواره سوری در ترکیه، بلکه همینطور موضعی سیاسی است که کمک می کند آنها همچنان مخالف رژیم سوریه باقی بمانند در حالی که همزمان به اقتصاد ترکیه هم کمک می کنند.

سیاست رژیم سوریه، وادار کردن مردم به فرار است. هنگامی که نیروهای بشار اسد رییس جمهور سوریه مناطق مسکونی را هدف قرار می دهند، آنها در واقع این مناطق را بمباران می کنند تا مردم عادی را در شهرهایی که به شورشیان پیوسته اند، تنبیه کنند.

دولت اسد همچنین با مجبور کردن کشورهای همسایه به دریافت میلیونها آواره که توسط رژیم سوریه بی خانمان شده اند، آن کشورها را هم تنبیه می کند.

رژیم اسد، مزدوران آن و دیگر گروه های تروریستی، شهرها و روستاها را تخریب کرده، مردم را به وحشت انداخته و آنها را وادار کرده کشور خود را ترک کنند. پس از آنکه شهرهای این شهروندان بیچاره محاصره و کمک های بین المللی به آنها نرسید، آنها هم به خاطر ترس و هم در پی غذا و درمان خانه هایشان را رها کردند.

در وسیع ترین فاجعه انسانی در تاریخ معاصر – که اکنون سه سال از آن گذشته است – بیش از سه میلیون سوری از مرزها عبور کرده اند تا به کشورهای همسایه مانند اردن، ترکیه و لبنان پناهنده شوند.

رژیم اسد امیدوار است این کشورها، و نیز اغلب آوارگان ناراضی، وادار شوند با رژیم آشتی کنند و با شرایط آن کنار بیایند.

این بیانگر استراتژی رژیم در برخورد با میلیونها نفری است که بی خانمان در مناطق مخالفان زندگی کردند.

پس از تنبیه آنهایی که در مناطق شورشی علیه رژیم زندگی می کرده اند، رژیم، اکنون جوانان در مناطق امن تر را وادار می کند به شبه نظامیان تحت رهبری ایران بپیوندند و از مناطقی که همچنان تحت کنترل دولت است دفاع کنند.

این بسیج اجباری ممکن است به رژیم لطمه بزند و موجب شکاف داخلی در خود ارتش شود. علت آنست که اکثر کسانی که از جذب در این شرایط خودداری می کنند، از همان حامیان رژیم هستند، مساله ای که شرایط سخت دولت اسد را بیشتر آشکار می کند.

یک گزارش اخیر واشنگتن پست این ذهنیت را تایید می کند که اردوی اسد باید از خیلی مسائل بیم داشته باشد. این گزارش با سند بر کاهش حمایت از اسد در میان علوی ها را که به عنوان آخرین ستون پشتیبانی اسد در نظر گرفته می شوند، تاکید کرده است.

شاهد دیگر سقوط احتمالی رژیم، ادعای یکی از مقامات آمریکا است مبنی بر اینکه باراک اوباما رییس جمهور آمریکا – که دیگر نمی تواند درباره مساله سوریه مورد اطمینان باشد – نظرش را تغییر داده و از دستیارانش خواسته در پی گزینه هایی به جای اسد باشند، با این باور که اگر قرار باشد او در قدرت باقی بماند، مبارزه با داعش در سوریه غیرممکن خواهد بود.

چه اوباما در این زمینه صادق باشد و چه اینکه تنها بخواهد به دولت های عربی آرامش خاطر بدهد، این مساله به قوت خود باقی است که شکست دادن تروریسم، تا هنگامی که سوریه به ثبات نرسد – یا تحت حاکمیت اسد – غیرممکن است.

در حالی که ما در انتظار راه حلی سیاسی یا نظامی هستیم، اعطای فرصت زندگی با هویتی موقت به آوارگان و دادن شغل به آنها برای ادامه زندگی اقدام زیبای بشردوستانه ای است که به روی این مردم محروم پس از سالها رنج و آشوب، روزنه ای از امید را باز می کند.