معترضان مخالف دولت در غرب عراق و در شهر «رمادی» در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۳ تظاهرات کردند. هزاران نفر از مسلمانان سنی مذهب به خیابان ها آمدند تا ادعای در اقلیت بودن را رد کنند. پلاکارد ها به زبان عربی (چپ): «زنان بازداشت شده را آزاد کنید» و (وسط) «کافی است». منبع: اظهر شلال/ خبرگزاری فرانسه/ گتی ایمیج
در حالیکه «نوری مالکی» نخست وزیر عراق در موقعیتی قرار ندارد که بتواند از رابطه با ایران دست بکشید اما گویا قدرت او در ادامه رابطه با دمشق ، بیست و یک ماه بعد از قیام سوری ها در این کشور محاسبه می شود. حمایت مالکی از بشار اسد، در حال حاضر تهدیدی برای بی اثر کردن دستورات او در کشورش است.
قبل از قیام های اعراب، مالکی رابطه ای رو به رشد با رئیس جمهوری سوریه داشت؛ روابط تجاری بین دو کشور همسایه بر روی اقتصاد هر دو کشور موثر بود. در همان زمان، تهران تلاش کرد تا عراق، سوریه و شرکای خود در لبنان را با یکدیگر متحد کند. موضوعی که از نظر نمادین و سیاسی باعث به چالش کشیدن اکثریت حاکمیت سیاسی سنی مذهب ها در منطقه شد. این اتحاد به مالکی نقش مهمی را در خاورمیانه بعد از عقب نشینی آمریکا از خاک عراق در سال ۲۰۱۰ اعطا کرد.
از سوی دیگر با وجود اینکه سرنوشت اسد لغزان است، مالکی هم به بخت خود خود لگد زد چرا که او تصمیم نداشت تا از جنبش اکثریت سنی مذهب معترضان سوری حمایت کند. مالکی پیش بینی می کرد که افزایش حساسیت ها و درگیری های فرقه ای سوریه می تواند باعث تشدید تنش بین سنی ها و شیعیان در عراق شود و این موضوع قدرت او را تهدید می کرد. نخست وزیر عراق اجازه ادامه استفاده از خاک و حریم هوایی این کشور را به عنوان راه هایی برای تقویت دولت بشار اشد داد.
اشتباه محاسباتی مالکی: حمایت او از دولت سوریه باعث تضعیف موقعیت از قبل شکننده اش در اداره مملکت شد. نخست وزیر عراق از دیدگاه بسیاری از افراد به عنوان یک دیکتاتور درجه دوم به حساب می آید؛ او نه قدرتی و نه استقلالی از خود دارد چیزی که همسایگان قدرتمندش دارا هستند. در تنش های دائمی علیه مخالفان سنی و وابستگی هایی که در تهران دارد، حمایت مالکی از دولت اسد به عنوان موضوعی شکست خورده مطرح می شود که باعث تشدید مشکلات در خانه شده است.
جبهه النصره، یکی از گروه های شبه نظامی اسلامگرای سوری که گفته می شود شاخه ای از گروه القاعده در عراق است. این جبهه بسیار کوچک است (شامل ۲ درصد مخالفان مسلح) اما به نظر گروه رعب برانگیزی می آید مخصوصا از این لحاظ که در حلب مستقر شده است. این گروه زندگی تازه ای به جریان القاعده بخشیده است و در عراق حمایت می شود مخصوصا به طور محسوسی این حمایت ها در استان سنی مذهب الانبار در مرز سوریه صورت می گیرد. در ۱۶ ژانویه حملات تروریستی در بغداد، کرکوک، باجی و تکریت صورت گرفت و این احتمال تقویت شد که بازیابی دوباره القاعده امکان شروع حملات به دولت تحت تسلط شیعیان در بغداد را زیاد می کند.
افزایش تنش ها در استان الانبر، نتیجه مستقیم استبداد شخصی مالکی در سوءمدیریت در عراق است. و این تصمیم که گذرگاه های مرزی با اردن و سوریه بسته شود چالش های پیش روی مالکی را پیچیده تر کرده است. «مقتدا صدر»، روحانی تندروی شیعی به نظر می رسد تعامل مثبت تری را نسبت به مالکی با مخالفان سنی مذهب عراقی دارد. با افزایش خطر انتقال مسائل سوریه به سیاست های داخلی عراق، مالکی به یک بحران عمیقی ورود پیدا کرده است که هیچ استراتژی روشن رو به جلویی برای آن وجود ندارد.
هم اکنون یک دهه از زمان سقوط صدام حسین می گذرد. با این حال، عراق سال جدید را با پتانسیل احیای خشونت و اعتراض های رو به رشد علیه حکومت مالکی شروع کرد. تعمیق بحران سیاسی باعث شده که نه از حامی مالکی در تهران کاری ساخته باشد و نه دوست او در دمشق بتواند او را نجات دهند.
