نیروهای داعش – عکس از رویترز

بر اساس خبری امیدوار کننده از عربستان سعودی، به نظر می رسد که دولت تصمیم گرفته است که اقدامات جدید اساسی را در جهت مبارزه با مواد مخدر آغاز کند.

جزئیات خبری که در روزنامه الریاض منتشر شده حاکی از آنست که شاهزاده محمد بن نایف وزیر کشور سعودی دستورالعمل هایی را برای ایجاد نهاد نظارتی برای کنترل مواد مخدر، و نیز شبکه الکترونیکی برای کمک به مقابله با این پدیده با کمک ادارات ذیربط مانند اداره گمرک، اداره کل کنترل کنترل مواد مخدر و پلیس مرزی در داخل وزارت کشور و همچنین بیمارستان الامل که به معالجه و بازپروری معتادان به مواد مخدر می پردازد، صادر کرده است.

این خبر که توسط عبدالاله الشریف دبیر کل کمیته ملی کنترل مواد مخدر و معاون اداره کل کنترل مواد مخدر اعلام شد حاکی است که این نهاد نظارتی شامل بانکی تخصصی از داده ها خواهد بود که در مبارزه با قاچاق و سوءاستفاده از مواد مخدر کمک میکند، و تمام گزارش های صادرشده از سوی نهادهای بین المللی ذیربط را شامل می شود.

اهمیت این اقدام در توان بالقوه آن برای هماهنگی تلاش های نهادهای مختلف با اهداف مشابه است، تا از دوباره کاری و تقابل اقدامات جلوگیری شود و تمام داده ها و اطلاعات در اختیار قرار گیرد تا نهادهای مختلف و سیاست پردازان بلندپایه بتوانند با در اختیار داشتن کامل داده های مرتبط اقدام کنند.

اما اگر این تجربه به بخشی دیگر منتقل شود، چه می شود، بخشی که زیاد هم از موضوع مواد مخدر و اثرات مخرب آن برای افراد و جامعه دور نیست.. اگر مرکز نظارتی ملی برای مقابله با تروریسم ایجاد شود چطور؟

تروریسمی که از دین الهام گرفته، همانطور که می دانیم، بیماری واگیرداری است که خانواده ها، جوامع و نیز کشورها را تخریب می کند؛ آشوب و جنایت را گسترش می دهد، قانون و نظم را تضعیف می کند، و جان ها، اموال و آبروی دیگران را به بهانه گسترش دین از میان می برد.

گفتمان گروه هایی مانند داعش، النصره و القاعده – و قبل از آنها سید قطب، ایمن الظواهری و دیگران – این بیماری پنهان را در میان جوانان مسلمانان شایع می کند، در حالی که مبارزه با آن همچنان در رویکردی نظامی – امنیتی ریشه دارد.

تاریخ از این حکایت دارد که ما فقط زمانی به مبارزه جدی با تروریسم پرداخته ایم که این تروریسم، مسلح بوده و یا هنگامی که تروریسم، هواداران خود و جوانان را جمع کرده و علنا، دولت را به کفر و ارتداد متهم کرده است. در همین حال قبل از رسیدن به این مرحله، پاسخی خشن نه لازم است و نه موثر.

همه آنچه در این مرحله وجود دارد نصیحت درباره تهدیدات متعصبین، گمراهان و خارجی ها است، که هیچ اثری ندارد. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما این مشکل نیروهای امنیتی نیست؛ این مشکل همه ملت، و قلب و روح آنست.

اجازه دهید به ایده مرکز نظارتی بازگردیم. عربستان سعودی در راس کشورهایی قرار دارد که صادقانه و بدون هیچ برنامه سیاسی مخفی، با تروریسم می جنگند. اقدامات این کشور برای ایجاد مرکز بین المللی مقابله با تروریسم که ملک عبدالله بن عبدالعزیز خادم حرمین شریفین بارها خواستار آن شده است ممکن است موثر افتد. مشارکت نیروهای امنیتی سعودی در حفاظت از جهان و جامعه سعودی از شر شیاطین تروریسم نیز می تواند موثر باشد. اینها را همگان می دانند.

آنچه همچنان باید انجام شود افزایش تلاش های نهادهایی مانند وزارت امور اسلامی است – که مسئولیت نظارت بر ارشاد مذهبی را بر عهده دارد – و وزارت آموزش، و نیز نهادهای مذهبی در داخل ارتش و بخش های غیرنظامی، دانشگاه ها و جاهای دیگر.

همه باید با دیدگاهی مشترک کار کنند، و آن دیدگاه تعیین شده توسط رهبر زمامدار، ملک عبدالله بن عبدالعزیز، خادم حرمین شریفین است.

مرکز نظارتی مانند این، اگر به گونه ای درست ایجاد شود، مانند بهترین مکانیزم دفاع اولیه برای حفاظت مملکت و جامعه در مقابل ابولای تروریسم بینادگرا عمل خود کرد و مانع از رسیدن این ویروس به سلول های بدن خواهد شد.