گمان نمی کنم که تصمیم عربستان سعودی برای قطع کمک های ارتش و نیروهای امنیتی و دیگر مؤسسات لبنان، تنها به علت خشم از آن چه در رسانه های لبنانی بر ضد عربستان گفته می شود بوده باشد. شرکت برخی از روزنامه ها و ایستگاه های تلوزیونی در کمپین های ترویج سخنرانی های ایرانی ضد عربستان سعودی و دیگر کشورهای معتدل عربی امر جدیدی نیست. به نظر من علت این امر بسیار بزرگ تر و خطرناک تر از این باشد.
هنگامی که عربستان سعودی تصمیم گرفت برای توسعه تجهیزات و آموزش ها مبلغ هنگفتی به ارزش سه میلیارد دلار به ارتش، و یک میلیارد دلار به نیروهای امنیتی بدهد، در مقابل شرطی برای وارد شدن لبنان به جنگ های خارجی و یا پیوستن به ائتلاف های منطقه ای قرار نداد، بلکه هدف تقویت قدرت مرکزی برای حمایت از نهادهای دولتی لبنان در برابر شبه نظامیان قلدر، مبارزه با سازمان های افراطی، و پر کردن خلاء به وجود آمده پس از خروج نیروهای سوریه صورت گرفت که به علت دست داشتن رژیم اسد در عملیات ترور رفیق الحریری و با تصمیم شورای امنیت خاک لبنان را ترک کردند.
در همان زمانی که عربستان سعودی دست خود را برای تقویت دولت دراز کرد، حزب الله دست خود را برای به دست گیری قدرت دراز کرد و به سهم بزرگ خود از قدرت اکتفا نکرد. نهاد های نظامی لبنان را برای خدمت به اهداف خود در جنگ در سوریه به کار گرفت، و آن ها را در داخل لبنان مورد بهره برداری قرار داد. سعی کرد برای حمایت از مواضع ایران در محافل بین المللی وزارت خارجه را به کار گیرد. جرأت کرد سیستم بانکی که به عنوان بهترین سیستم در منطقه شناخته شده بود را برای فعالیت های ممنوع تجاری مانند مواد مخدر و اسلحه در سراسر جهان مورد سوء استفاده قرار دهد.
نه ریاست جمهوری، و نه دو دولت متوالی لبنان موفق شدند حزب الله را مهار کنند. بلکه از آن خطرناک تر، ارتش هم موفق نشد نیروهای خود را دور نگه دارد و برای جنگ ایران در سوریه از سوی حزب مورد استفاده قرار گرفت. ارتش را برای استقرار نیروهایش در مناطقی مانند عرسال کشید، و آن را به تعقیب مخالفان سوری به عنوان تروریست وارد کرد. ارتش را برای بستن گذرگاه هایی که لبنانی ها و سوری ها برای عبور و امور مالی از آن ها استفاده می کردند مسخر کرد. حزب الله همچنین ارتش را از مناطق شمالی که مبارزان حزب برای رفت و آمد به سوریه مورد استفاده قرار می دادند دور کرد. این در مورد مرزها و راه های منتهی به آن؛ اما در داخل، حزب الله ارتش را از وارد شدن به منطقه جنوب، که آن را منطقه ای خارج از اقتدار دولتی می داند، ممنوع کرد. همچنین گفته می شود که حزب می خواهد یک فرودگاه نظامی در شهر ایعات در منطقه بقاع بسازد، تا عملیات مشکوک خود را افزایش دهد. علاوه بر این حزب الله دستگاه امنیتی فرودگاه بیروت را در کنترل دارد، هر کسی را بخواهد می رباید، و هر کس را بخواهد بازرسی می کند. به طوری که شبه نظامیان آن مخالفان صلح طلب ایرانی را ربودند و برخی از رسانه ها را به علت این که رهبر ایران و نماینده اش در لبنان را مورد انتقاد قرار دادند، تهدید کرد.
این قلدری ها در حالی افزایش می یابد که وزارت خزانه داری آمریکا و دستگاه مبارزه با مواد مخدر آمریکا اطلاعات دقیقی در مورد دست داشتن حزب الله در قاچاق مواد مخدر صادر کردند ، و طی چند هفته اندک گذشته، برخی عوامل حزب در لیتوانی، فرانسه، بلژیک، کلمبیا و همچنین در ایالات متحده دستگیر شدند. دولت آمریکا گفت تحقیقات در شبکه حزب الله از ماه فوریه (بهمن ماه) ۲۰۱۵ آغاز شد. و معلوم شد این عملیات به لبنان منتهی می شود که حزب این کشور را برای مدیریت عملیات خود علیه بسیاری از کشورها در اروپا و آمریکا و همچنین پول شویی و تامین مالی خرید سلاح مورد استفاده قرار می دهد. و لبنان را خطرناک ترین مرکز مدیریت عملیات قاچاق مواد مخدر در جهان توصیف کرد که این امر باعث شد تعدای از بانک های لبنان تحت نظارت بین المللی و بررسی سوابق قرار گیرند. حزب الله عمداً دستگاه های امنیتی و ارتش را تضعیف کرد تا هنگامی که حزب الله و سازمان امل به معترضان لبنانی که در اعتراض به «تراکم زباله» تظاهرات کرده بودند حمله ور شدند، کسی جرأت مقابله با آن ها را نداشته باشد.
دیگر منطقی نیست تا عربستان سعودی از دستگاه نظامی و غیر نظامی لبنان، که برخی از آن ها به خدمت حزب الله و سپس ایران در آمده اند، حمایت کند. عربستان می خواست به منظور حمایت از استقلال در تصمیم گیری های سیاسی داخلی و خارجی، نهادهای دولتی و قدرت مرکزی را تقویت کند.
حزب الله عمداً نقش خرابکار و غیرفعال کردن دولت را ایفا کرد. باعث حذف سران دولت، و جلوگیری از نامزدی برای ریاست جمهوری شد. کار پارلمان را به تعلیق در آورد، تا به هدف خود که فلج کردن نهادهای ریاستی و دولت و ارتش است دست یابد، و بانک مرکزی را در دایره سوء ظن بین المللی قرار دهد، و وزارت خارجه آن را وابسته به وزارت خارجه ایران کند. حزب الله می خواهد لبنان را مستعمره ایران کند، و اقدامات پی در پی آن چیزی نیست بجز مهره های پروژه ولایت فقیه برای تسلط بر عراق، سوریه و لبنان.
بعد از این همه، دیگر منطقی نیست به سیاست تقویت ارتش و دستگاه امنیت و آموزش و مسلح کردن آن ادامه داد. حتی با وجود لغو کمک ها، عربستان سعودی به عنوان امیدی برای میانه روهای لبنان در نبرد خود علیه شبه نظامیان ایران و متحدانش باقی خواهد ماند، و گرنه لبنان در جنگ مواج منطقه ای، به عنوان لقمه ای خوش خوراک برای آن ها ترک خواهد شد.