این موزه سالانه ۴ میلیون بازدید کننده دارد

مادرید: شوقی الریّس

وقتی درهای موزه «ال پرادو» برای اولین بار در سال ۱۸۱۹ باز شدند، نام آن موزه سلطنتی نقاشی و مجسمه بود و روی دیوارهایش فقط ۳۱۱ تابلو آویخته بود از نقاشان اسپانیایی. امروز اما و در دویستمین سالگرد تأسیس آن، موزه ملی «ال پرادو» مایه مباهات و تفاخر اول فرهنگی اسپانیا شده و میراث جهانی که براساس اعلام یونسکو «نمی‌توان قیمتی نسبت به انسانیت برآن گذاشت». ۸۰۰۰ تابلو از مشهورترین نقاشان جهان در آن وجود دارد که آن را مهم‌ترین موزه تابلوهای نقاشی رنگ و روغن در جهان ساخته است.
برجسته‌ترین شاهکارهای استادان نقاشی جهان در دو قرن شانزده و هفده از گرکو، البوسکو و تزیانو تا تنتوریتو، روبنز، ریبرا، موریّو، رامبراند و کارواگیو و البته گویا همه زیر سقف «ال پرادو» در مرکز پایتخت اسپانیا گردهم آمده‌اند.
موزه وقتی در دوره پادشاه فرناندوی هفتم تأسیس شد، مخصوص تاریخ طبیعی بود و ملک خانواده حاکم که مجموعه‌های هنری‌شان را در آن نگه‌داری می‌کردند. هفته‌ای دوبار دروازه‌هایش را به روی بازدید کنندگان می‌گشود. در اواخر نیمه اول قرن هفدهم به محتویاتش، مجموعه‌های هنری از دارایی‌های کلیسا به آن اضافه شد از جمله برترین آنها تابلوهای گریکو که به دستور کلیسا کشید و بخش بزرگی ازآنها در موزه خاص خودش در شهر طلیطله وجود دارند.
پس از انقلاب لیبرالی که سال ۱۸۶۸ در اسپانیا روی داد و منجر به مصادره تعدادی از املاک کلیسا شد، موزه پادشاهی به موزه ملی تبدیل شد و مجموعه‌هایش منبع الهام بخش بسیاری از نقاشان جهان از جمله مانه، رنوار و پیکاسو شد که از آثار پرشکوهی که بر دیوارهایش آویزان بودند، مایه می‌گرفتند. بعد از اینکه موزه هنرهای معاصر اسپانیا در اواخر قرن نوزدهم تأسیس شد، مقرر گردید که موزه ال پرادو به هنر قدیم اختصاص یابد. همچنین تصمیم گرفته شد دایره آن شامل هنرهای دوره متوسط بشود که پیش از آن جزء میراث محسوب می‌شدند.
در زمان شعله‌ور شدن جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶ و محاصره شدن پایتخت و گلوله باران آن از اطراف مختلف، تصمیم براین شد که محتویات موزه به شهر ژنو در سوئیس منتقل شوند. اندک زمانی پس از پایان جنگ، در موزه هنرو تاریخ آن شهر، نمایشگاهی از برجسته‌ترین تابلوهای «ال پرادو» ترتیب داده شد و تابستان سال ۱۹۳۹ آثار به مادرید بازگردانده شدند.
وجه امتیاز «ال پرادو» در اهمیت آثار هنری نقاشان بزرگی است که در آن جمع شده‌اند و تنوع جغرافیایی گسترده هنرمندان که تعدادشان به ۵ هزار نفر می‌رسد.
عجیب نیست که امروزه ۴ میلیون بازدید کننده این موزه درسال، ایستاده یا نشسته ساعت‌ها در برابر شاهکارهای هنرمندان مشهور جهان توقف می‌کنند و به تماشای زیبایی‌های نقاشی کلاسیک می‌نشینند که روی دیوارها آویخته شده‌اند.