ملک عبدالله، پادشاه عربستان سعودی – عکس از خبرگزاری فرانسه
هیچ کشوری به اندازه عربستان سعودی از ناحیه تروریسم متضرر نشده است: از ابتدای شکل گیری این پدیده در دهه ۱۹۹۰ تا حملات شدید صورت گرفته در ابتدای هزاره جدید و تا زمانی که در نهایت ریاض موفق شد گروه های تروریستی فعال در خاک خود را منزوی کرده و آن ها را مجبور کند خاک عربستان سعودی را ترک کنند.
با توجه به توانایی عربستان سعودی برای مبارزه در چنین جنگ هایی – که شدیدترین جنگ های تاریخ آن تلقی شده اند – این کشور همیشه خود را متعهد دانسته تا در مواقع ضروری زنگ خطر را در عرصه بین المللی به صدا در آورد.
عربستان سعودی سال ها هشدارهای لازم را صادر کرده، مشاوره کافی داده و طرح هایی برای ریشه کن کردن تروریسم پیش نهاده است. شک ندارم که ملک عبدالله بن عبدالعزیز، خادم حرمین شریفین، برترین رهبر جهان در راهبری طرح های ضد تروریسم و اعلام هشدار در قبال این پدیده است. اما متاسفانه جهان نتوانسته این هشدارها را درک کند و این باعث شده دامنه تروریسم و تکثیر سازمان های تروریستی بیشتر و بیشتر شود.
ملک عبدالله از این بی تفاوتی ناامید شده و این ناامیدی و آزردگی در بیانیه صادره از سوی او در روز جمعه مشهود بود. ملک عبدالله در این بیانیه ناراحتی خود را از عدم پاسخ جامعه بین المللی به طرحی که او در سال ۲۰۰۵ برای تاسیس مرکزی بین المللی به منظور هدایت جنگ علیه تروریسم مطرح کرده بود، ابراز کرد.
دلیل فرار جامعه بین المللی از مسئولیت های مربوطه [در برابر ریشه کن کردن تروریسم] ممکن است به خاطر «منافع گذرا» و «برنامه های مشکوک» برخی کشورها باشد. دلیل دیگر ممکن است درخواست آن ها برای رسیدن به موفقیت های سیاسی زودگذر نهفته باشد؛ آن گونه که برخی کشورهای منطقه در حال همکاری با گروه های تروریستی هستند.
از سوی دیگر دلیل این مسئله را می توان در استراتژی هایی جستجو کرد که اکنون به بن بست رسیده اند؛ مانند رویکرد «آشوب سازنده» (creative chaos) که نخستین بار از سوی کاندولیزا رایس وزیر امورخارجه اسبق ایالات متحده مطرح شد.
در پایان کار، هرکس در قبال تروریسم ساکت مانده – هر نوع اقدام تروریستی، از سوی گروه ها و سازمان های تروریستی یا به صورت خطرناک تر آن، از سوی دولت ها – دیر یا زود خود را قربانی آن خواهد یافت.
عربستان سعودی تجربه موفقیت آمیزی در جنگ علیه تروریسم و تروریست ها دارد. اما در مورد «کشورهایی» که از تروریسم حمایت می کنند و زمینه رشد و نمو تروریست ها را فراهم می کنند چطور؟ مطمئنا این کشورها هم آن زمان که آتش دامن‌شان را بگیرد، طلب کمک خواهند کرد.
علل ناراحتی پادشاه از جامعه بین المللی در فرار از مسئولیت شان برای مبارزه با تروریسم مشخص است. اگر کشورهای جهان یک دهه پیش مسئولیت خود را انجام داده بودند و برای مقابله دست به اقدام می زدند – اقدام عملی نه فقط در حرف – احتمالا امروز در شرایط سخت موجود قرار نمی گرفتیم، احتمالا دولت اسلامی عراق و شام (داعش) هیچ گاه سر بر نمی آورد و در منطقه پیشروی نمی کرد و در سوریه، عراق، یمن، لیبی و تمام سرزمین های اسلامی برادر در مقابل برادر قرار نمی گرفت.
همه این ها نتیجه بی توجهی جامعه بین المللی و سازمان های حقوق بشری است. آن ها مسئولیت های اصلی خود را فراموش کرده و به جای آن، به دنبال کردن دستورکار سیاسی واهی و خدمت به عده ای خاص مشغول کرده اند.
همه آنچه باقی می ماند نکته ای است که ملک عبدالله به طور مشخص در مورد وقایع غزه گفت: «قتل عام» و «جنایت جنگی علیه بشریت». آنچه در غزه شاهد آن هستیم، تروریسم دولتی است. اسراییل از موج تروری که منطقه را در خود پیچیده بهره می گیرد و هم‌زمان وانمود می کند که قربانی ترور است. اسراییل فراموش کرده که خود مروج این نوع تروریسم است.
همه اتفاقات غزه در مقابل چشمان ایالات متحده در حال رخ دادن است اما واشنگتن خود را به زحمت نمی اندازد که رخدادهای غزه را جنایت جنگی یا قتل عام بخواند، بلکه ترجیح می دهد ژست های ساده دیپلماتیک بگیرد و تنها به ابراز «نگرانی» بسنده کند.
ملک عبدالله از رهبران و اندیشمندان جهان اسلام خواسته است حقیقت را بگویند و در مقابل تندروهایی که قصد مصادره اسلام را دارند، ایستادگی کنند. برخی از این رهبران و اندیشمندان تلاش کرده اند به وظیفه شان عمل کنند و تاریخ در نهایت در مورد اقدام آن ها شهادت خواهد داد. برخی در برابر این مسئله سکوت اختیار کرده اند و مدعی هستند که به آن ها ربطی ندارد. متاسفانه برخی دیگر هم هستند که حتی پا را فراتر از این گذاشته و با تروریست ها متحد شده اند. آن ها اقدامات تروریست ها را مورد حمایت قرار داده و جرم های آن ها را توجیه می کنند.
سوالی که در اینجا باید پرسید این است که، آیا آن ها واقعا فکر می کنند از گزند تروریسم در امان خواهند بود؟