حبیبه سرابی

کابل:الشرق الاوسط–حبیبه سرابی به خوبی می داند کاری که به عنوان اولین نامزد زن برای پست معاونت ریاست جمهوری در فهرست انتخاباتی نامزد ریاست جمهوری، زلمی رسول، در انتظارش است، مسئولیت های بسیاری را در بر می گیرد.

حبیبه سرابی نخستین نمونه ای است که مشارکت زنان در حکومت را مجسم می کند که می تواند تاثیر مثبتی در وضعیت زنان در اجتماع داشته باشد. وی اولین وزیر زن در امور زنان است و نیز نخستین بانویی است که به سمت والی ولایت بامیان منصوب شد. در این ولایت هزاره های شیعه سکونت دارند و سرابی نیز یک شیعه است. در سال ۲۰۰۱ طالبان دو تندیس بودا با پیشینیه ۱۶۰۰ ساله را در بامیان تخریب کردند. این سازمان وجود این دو مجسمه را مغایر با تعالیم اسلامی می دانست. سرابی بیش از پنج سال والی بامیان بود.

حبیبه سرابی در دوران مسئولیت خود در ولایت بامیان فرماندهی عملیات اصلاح حکومت محلی و بازسازی زیر ساخت های اساسی این منطقه را که بر اثر جنگ تخریب شده بود به عهده گرفت. ولایت بامیان در این دوره به یک نقطه گردشگری تبدیل شد.

اعلام نامزدی سرابی برای پست معاونت ریاست جمهوری فرصتی طلایی برای ارج نهادن به جایگاه زنان و تشویق به احترام به حقوق زنان است که در قانون اساسی هم به آن اشاره شده است، اما هنوز راهی بس طولانی در پیش است تا حقوق زنان اجرایی شود. سرابی به “الشرق الاوسط” می گوید که وی خواستار مشارکت و همکاری در جهت تحقق زندگی بهتر برای مردم افغانستان است، و پست ریاست جمهوری کمک شایانی به وی برای رسیدن به این هدف می کند. وی در ادامه می گوید سمت جدید وی “راه را برای دیگر زنان نیز باز می کند.”

سرابی از به چالش کشیدن طالبان هراسی نداشت، و در این راستا وی طی حکمرانی اصولگرایان و تندروها کمپین های حمایت از حقوق زنان در اردوگاه پناهندگان در پیشاور و داخل پاکستان راه انداخت. سرابی مدیریت مدارس دخترانه به شکل غیر علنی در دوران طالبان را به عهده گرفت. متن گفتگوی حبیبه سرابی با الشرق الاوسط به شرح زیر است:

الشرق الاوسط: به عنوان اولین کاندیدای پست معاونت ریاست جمهوری افغانستان چه احساسی دارید؟

سرابی: می دانم که طی دورانی که والی بامیان بودم بسیاری از زنان تحت تاثیر فعالیت های من قرار گرفتند. می خواهم تا ضمن اعلام نامزدی خود برای معاونت ریاست جمهوری نقاط قوت خود را به زنان افغانستان نشان دهم. من طی نشست های انتخاباتی شاهد خرسندی و افتخار بانوان افغانی به مناسبت اعلام کاندیداتوری خود بودم. من معتقدم که در صورت پیروزی می توانم الگوی یک زن پیشرو را به زنان افغان ارائه دهم و تاثیر مثبتی بر آن ها داشته باشم.

فعالیت های سیاسی خود را چگونه آغاز کردید؟

همزمان با ورود طالبان به ولایت بامیان در سال ۱۹۹۶ فعالیت خود را آغاز کردم و در یک موسسه پزشکی به آموزش پرستاران زن و پرتوشناسان زن پرداختم. هنگامی که طالبان وارد کابل شدند من معلم بودم و پس از آن همه چیز تغییر کرد. من سه فرزند دارم که دخترم بعد از آن نتوانست به مدرسه برود. ماندن در افغانستان خیلی برای من دشوار شد، چرا که فرزندانم قادر نبودند به مدرسه بروند. پس از آن از افغانستان به مدت پنج سال در پاکستان ماندم. در این دوره من به فعالیت های بیشتری پرداختم تا صدای زن افغانی را برسانم. من در ۱۰ تور اروپایی به ایتالیا و اسپانیا سفر کردم. سفر کوتاهی هم به آلمان داشتم.

تجربه خود به عنوان اولین والی زن در یک ولایت افغانستان را چگونه ارزیابی می کنید؟

تجربه بسیاری خوبی بود. اولین چیزی که این تجربه را متمایز کرد این بود که من یک زن بودم و به دیگر خواهرانم نیز نشان دادم که باید از اعتماد به نفس برخوردار باشند. برای ادای این مسئولیت قبل از هر چیز نیاز به معرفت و دانش است. من در پاکستان و نیز در پست وزارت امور زنان دانش و تجربه اندوختم. من مطمئن بودم که می توانم مدیریت ولایت را بر عهده بگیرم و بر این اساس به حامد به کرزای، رییس جمهور پیشنهاد دادم که مایلم در پست والی خدمت کنم. وی تعجب کرد ولی من به او گفتم که من موفق خواهم شد. ما زنان باید برای اثبات وجودمان از دانش و اعتماد به نفس برخوردار باشیم. بسیاری از افراد خواستند من را به حاشیه برانند و به من بقبولانند که زنان قادر نیستند این مسئولیت را به عهده بگیرند. من باید کار خود را حرفه ای انجام می دادم و موفق شدم.

در صورت رسیدن به کرسی معاونت ریاست جمهوری اولویت های شما چیست؟

اولویت های ما حکمرانی به شکل مناسب است که به ویژه در برقراری امنیت نمود پیدا می کند. سوء مدیریت شکافی بین مردم و دولت ایجاد می کند. اگر بتوانیم این شکاف را کم کنیم این حکمرانی خوبی خواهد بود.

پس از برقراری امنیت فاکتور دوم برای افغانستان چیست؟

پس از امنیت و حکمرانی خوب نوبت به بیکاری و فقر می رسد. وقتی زنان از فقر رنج می برند و پول کافی برای خوراک کودکان و خانواده خود نداشته باشند، طبیعی است که به جاهای دیگری برای تامین مبلغ مورد نیاز پناه می رسند.

برنامه شما در رابطه با امور زنان و خشونت خانگی چیست؟

اجرا کردن قانون بسیار مهم است. ما قانون اساسی خوبی داریم که بر اساس آن یک خانم می تواند نامزد پست معاونت ریاست جمهوری شود. معتقد هستم که اگر قانون اساسی به من چنین فرصتی داده پس این قانون اساسی هم می تواند تغییری در زندگی بانوان افغان ایجاد کند. اولویت من تاسیس گروه کاری برای بررسی مواد مختلف قانون اساسی است که می تواند تاثیر مثبتی در زندگی بانوان داشته باشد؛ مثل قانون مبارزه با خشونت علیه زنان.

اکنون ۶۸ نماینده زن در پارلمان افغانستان مشارکت دارند. مشارکت زنان افغانستان در امور سیاسی را چگونه ارزیابی می کنید؟

۶۸ نماینده کافی نیست. ما فقط سه وزیر زن داریم. زنان در دولت جدید در صورت پیروزی ۲۰ درصد از پست های وزارتی را دراختیار خواهند داشت.

آیا از بازگشت طالبان به حکومت هراس دارید؟

نه فکر نمی کنم. ملت افغانستان طی ۱۲ سال گذشته به مرحله بالاتری از آگاهی و آموزش سیاسی رسیده است، و اجازه نخواهند داد که طالبان دوباره به قدرت برسند و همه دستاوردهای ۱۲ سال گذشته را از بین ببرند.