Categories: گفتگو

مدیر یک شبکه تلویزیونی در افغانستان: درام های وطنی بیشتری می خواهیم

شفیق جوهری رییس تلویزیون افغانستان-عکس از لیگ افغانستان

کابل، الشرق الاوسط – وقتی صحبت از افغانستان به میان می آید، احتمالا آخرین چیزی که ممکن است به ذهن خطور کند، “تلویزیون ماهواره ای” است. از سال ۲۰۰۱، یعنی سقوط دولت طالبان به دست آمریکا، شبکه های تلویزیونی نوپا در کشور جنگ زده افغانستان آغاز به کار کرده اند.

در حال حاضر معروف ترین کانال های تلویزیونی این کشور متعلق به گروه موبی است. این گروه رسانه ای که به خاندان محسنی تعلق دارد، از سال ۲۰۰۳ راه اندازی شده و دفتر مرکزی آن در دبی مستقر است. گروه موبی چهار کانال تلویزیونی و دو ایستگاه رادیویی در اختیار دارد. یکی از برنامه های آن، ستاره افغان است که در پی موج برنامه های استعدادیابی که دنیا را فرا گرفته، در افعانستان نیز اجرا می شود. این برنامه سوژه مستندی بود که موفق به دریافت جایزه هم شده است.

الشرق الاوسط با شفیق گوهری، مدیرعامل گروه موبی افغانستان در کابل، به گفت و گو نشسته است. گوهری پیش از این فوتبالیست حرفه ای و عضو تیم ملی افغانستان بوده و همچنین به عنوان مشاور وزارت تجارت و صنعت این کشور فعالیت داشته است. او طی دوره فعالیت در این وزارتخانه در راه اندازی اداره های حمایت از سرمایه گذاری و توسعه صادرات افغانستان نقش داشته است.

الشرق الاوسط: سه کانال اصلی شما کدام هستند؟

شفیق گوهری: لمر، به معنای خورشید؛ این کانال پشتو زبان ما است. طلوع، که ترکیبی از دری و پشتو است، اما لمر فقط به زبان پشتو است. ما همچنین کانال طلوع نیوز را داریم که به صورت جداگانه فعالیت دارد؛ تمام بحث های سیاسی و خبری در این کانال است.

چند نفر در اینجا مشغول به کار هستند؟

هشتصد نفر.

آیا تاکنون تهدیدی از سوی طالبان یا گروه های مشابه داشته اید؟

خیر، اما به هر حال باید مواظب باشیم.

شفیق جوهری رییس تلویزیون افغانستان-الشرق الاوسط


اما برنامه های شما برخلاف استراتژی و ایدئولوژی طالبان است…

بله، به همین دلیل است که می گویم باید مواظب باشیم.

کمی در مورد برنامه های سرگرم کننده تان توضیح دهید.

در حال حاضر تمرکز ما روی برنامه های سرگرمی است، البته سریال های ترکیه ای را هم نمایش می دهیم. هدف ما این است که تولیدات خودمان را هم افزایش دهیم و در این زمینه سرمایه گذاری کنیم تا بتوانیم مجموعه های تلویزیونی درام خودمان را داشته باشیم.

استودیوهای ما در اینجا مستقر است، اما استودیوهای بزرگ دیگری هم در یک شهر دیگر داریم که در برنامه هایی مانند صدا و ستاره افغان مورد استفاده قرار می گیرند. در اینجا استودیوهایی داریم که برای اخبار، برنامه های صبحگاهی و برنامه های کوچک تر استفاده می شوند.

در حال حاضر مجموعه درامی را پخش می کنیم که عنوان آن رازهای خانه است و در مورد یک خانواده معمولی افغان است. همچنین یک مجموعه ۶ قسمتی داریم تحت عنوان مدافعان که بیشتر در مورد نیروهای پلیس و نیروهای ویژه است. این مجموعه یک درام جنایی است که به افتخار نیروهای پلیس و نحوه مقابله آن ها با اشرار ساخته شده است.

کدام یک از برنامه های شما بیشترین بیننده را دارد و مورد توجه خارجی ها قرار گرفته است؟

ستاره افغان و پخش فوتبال بهترین ها هستند. (مسابقه های) فوتبال شامل هشت تیم از هشت منطقه است، اما بازیکنان لزوما اهل آن مناطق نیستند. یک تیم از غرب افغانستان داریم به نام طوفان اریدوت؛ اریدوت نام رودخانه ای در غرب افغانستان است. دو تیم از شمال، دو تیم از جنوب و یک تیم هم از شرق داریم. همچنین یک تیم از مرکز افعانستان و یک تیم هم از کابل حضور دارند.

کمی راجع به خودتان بگویید؛ چه شد که تصمیم گرفتید مدیریت یک شبکه تلویزیونی در افغانستان را به عهده بگیرید؟

من در کابل بزرگ شده ام؛ طی دهه ۱۹۸۰ در دوره حکومت کمونیست ها، زمانی که روس ها آمدند، افغانستان را ترک کردم و به آلمان رفتم. فوق لیسانسم را در رشته مهندسی شیمی گرفتم و در آژانش همکاری های فنی آلمان، GTZ، مشغول به کار شدم. آن ها یکی از فعال ترین سازمان ها در مصر هستند و یکی از بزرگترین شرکت های فعال در زمینه توسعه در آلمان نیز به شمار می روند. مدتی را در پاکستان بودم و پس از آن در سال ۲۰۰۳ به افغانستان بازگشتم. در دوره ای که طالبان بر سر قدرت بود، من در پاکستان بودم و به نمایندگی از آژانس همکاری های فنی روی پروژه های مربوط به افغانستان کار می کردم، اما در نهایت در سال ۲۰۰۳ به همراه خانواده ام به افغانستان بازگشتیم و من همچنان اینجا هستم.

مدت ده سال در افغانستان برای GTZ کار کردم و مسئولیت های مختلفی داشتم. زمانی که پروژه فوتبال را شروع کردیم، از من خواسته شد این پروژه را مدیریت کنم؛ چرا که پیش از آن عضو تیم ملی فوتبال افغانستان بودم. خوب، این سابقه من است، و من اکنون مدیرعامل موبی در افغانستان هستم.

محمد الشافعی:
Related Post