با مجموعه‌ای که میان عشقش به موسیقی و احترامش به تامی هایلفیگر در آمیخته، برای اولین بار وارد مسابقه طراحی لباس می‌شود
لوئیز همیلتون در گفت‌وگو با الشرق الاوسط:… جهان مد از همه محیط‌های دیگر سالم‌تر است چون به ما اجازه می‌دهد آزادانه از خودمان بگوییم
-خیلی زود و با تشویق پدرم وارد دنیای «فورمول» شدم اما نمی‌شد آن را فریب داد… ولی مد انتخاب شخصی خودم بود وقتی پخته‌تر بودم
– مشکل همکاری به رابطه «فرمول یک» با شرکت «مرسدس» برمی‌گشت که حدودا ۳۰ سال طول کشید. رنگ‌های مربوط به سبک تامی هایلفیگر بیشتر جوانانه بود ودرخشان تا نقره‌ای مربوط به شرکت.
-لباس فرمم در مسابقات «فرمول یک» به عنوان لباس کلاسیک و رسمی بود که هریک از افراد گروه شامل حدود ۱۶۰۰ نفر به تن می‌کردند که ۱۴ نمونه با همان طراحی و دو رنگ قرمز و سفید از آن دارم. این چیز به من اجازه نمی‌داد از خودم حرف بزنم.
سالن «تامی هایلفیگر» کمتر از یک هفته پیش، نمایش هیجان انگیزی در شانگهای به راه انداخت. نه به این دلیل که سالن نیویورک را ترک کرد و نه برای اینکه رنگ‌های مجموعه باز و روشن بودند یا درآن سبک خیابانی و اسپورت جوانانه و شیک آمیخته شده بود بلکه خیلی ساده اولین ثمره همکاری یک سالن امریکایی با قهرمان “فورمول یک” لوئیز همیلتون بود. به نظر می‌رسد تامی هایلفیگر همکاری با مشاهیر و ستاره‌ها را کاملا قبضه کرده چون فهمیده در کنار یک موج تبلیغاتی بزرگ، می‌تواند مشتریان جدیدی جذب کند.
درفصل گذشته همکاری بین مانکن جیجی حدید از راه مجموعه‌ای بود که در بازارها به طور مستقیم عرضه کرد با قیمت‌های معقول که همه درآمدها را مخاطب قرار می‌داد. همین اتفاق برای مجموعه لوئیز همیلتون افتاد.
براساس اعلام سالن، مجموعه را از تتویی که بخش بزرگی از بدن همیلتون را پوشانده الهام گرفته. همچنین از نبض خیابان. با اینکه در اصل مخاطبش جنس خشن است اما نمایش خیالی مانکن‌ها بر روی صحنه تاکید می‌کرد مناسب هر دو جنس است.
هیچ کسی انکار نمی‌کند که مجموعه قدرتش را مدیون نام لوئیز همیلتون است. تنها نامش کافی است تا نظرها را به خود جلب کند و میل جوانان را به سمتش بکشاند. خیلی ساده باید گفت او «قهرمان دوران ماست».
در آستانه هفته‌های نمایش، در گفت‌وگویی ویژه با الشرق الاوسط لوئیز همیلتون، نشسته روی مبل بزرگی در لابی هتل «کافه رویال» در منطقه «سوهو» در لندن، خندان به سئوالم جواب می‌دهد که چطور شخصیت مردانه فورمول یک با تصویر مد تا حد زیادی فرق می‌کند. می‌گوید:« برای من، ماجرا را از زاویه‌ای آسان می‌بینم و آن اینکه کارمان هرچه باشد به مد نیازداریم، تا از شخصیت خودمان بگوییم. مثلا لباس ورزشی‌ام در مسابقات فرمول یک را درنظر بگیر، لباسی کلاسیک و رسمی بود که هریک از افراد گروه شامل حدود ۱۶۰۰ نفر به تن می‌کردند. من ۱۴ نمونه با همان طراحی و دو رنگ قرمز و سفید از آن دارم. این چیز به من اجازه نمی‌داد از خودم بگویم. برای همین همکاری‌ام با تامی هایلفیگر به من اجازه نفس کشیدن داد».
اما به گفته خودش، جالب اینجاست بعد از اینکه وارد خطرکردن پرهیجان فشارهای مد شدم فهمیدم فشارهای مد از مسابقات جهانی بیشتراست:«وقتی از دور دنبال می‌کردم، به نظرم یک فضای زیبا و لذت بخش می‌آمد بعدها کشف کردم این کار هم به نیرو و استعداد نیاز دارد. برای من شخصا، صرف فکرکردن به اینکه جایگاهم را در آن ثبت کنم، مرا زیرفشارهای زیادی می‌گیرد به خصوص که مسابقه در فضایی اتفاق می‌افتد که ورزشکاران پیش از این تجربه نکرده‌اند». وقتی می‌بیند با گفتن اینکه از مسابقات ماشین سخت‌تر است، تعجب برچهره‌ام می‌نشیند توضیح می‌دهد: «درست است که کارم سخت است، از من تمرکز می‌خواهد همان طور که چشمان شرکت کنندگان در مسابقه بر هر ثانیه تمرکز دارند تا هرخطایی را بقاپند، مسئله‌ای که دقت و چابکی همیشگی را می‌طلبد. اما من این کار را از کوچکی تجربه کردم و به جزئی از من بدل شد تا جایی که دیگر خیلی به آن فکرنمی‌کردم. مد اما برعکس، دنیای جدیدی است، فکر و تلاش بسیاری را می‌طلبد. از خودگذشتگی می‌خواهد. با اینهمه جهان مد از همه محیط‌های دیگر سالم‌تر است چون به ما اجازه می‌دهد آزادانه از خودمان بگوییم بی هیچ قیدی… و این مسئله جالبی است».
علیرغم علاقه‌اش به جهان مد، لوئیز همیلتون به خواب نمی‌دید روزی طراح لباس شود. از هشت سالگی شروع کرد به شرکت در مسابقات فرمول و در سن نوجوانی وارد گود شد تا حدی که چیزی غیراز آن را نمی‌شناخت. اما او عاشق موسیقی است و گیتار می‌نوازد. شاید این دروازه او بود برای ورود به جهان مد. چرا که او ویدیوی همه آلبوم‌ها را تهیه می‌کرد. با شوق ستاره‌های موسیقی را دنبال می‌کرد و لباس‌هایشان را. رنگ‌شان چقدرجیغ بود و طراحی جسورانه‌ای داشتند و برجسته.
مدتی به عنوان مهمان به سالن‌های مد دعوت می‌شد تا اینکه با تامی هایلفیگر دیدار کرد: «من ادعا نمی‌کنم طراح لباسم بلکه خودم را تنها دانش آموخته او می‌بینم. او مجسمه مد امریکا است…».
لویس هاملتون لـ”الشرق الأوسط”: عالم الموضه یتیح لنا التعبیر عن أنفسنا بحریه
کان عرضاً مثیراً ذلک الذی أقامته دار “تومی هلفیغر” فی شانغهای منذ أقل من أسبوعین. لیس لأن الدار هجرت نیویورک، ولا لأن ألوان التشکیله کانت متفتحه، أو یمتزج فیها أسلوب الشارع مع “السبور” فی دیباجه شبابیه أنیقه، بل لأنه، وبکل بساطه، أول ثمره تعاون بین ا
