نام و آوازه محمد رضا عارف به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری چنان بر سر زبانها افتاد که کمتر کسی او را پیش از این نمونه «اخلاق مدار سیاسی» توصیف کرده بود.
او که در کارزار انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ وقتی که نامه سید محمد خاتمی، رییس جمهور پیشین ایران، را مبنی بر این که به حسن روحانی رای می دهد و از همه اصلاح طلبان و تحول خواهان خواست که از آقای دکتر روحانی حمایت کند؛ رسما از رقابت انتخابات کنار کشید و همراه با اصلاح طلبان در عرصه سیاسی کشور به سمت روحانی حرکت کرد.
پس از پیروزی روحانی گمانه زنی ها درمورد عارف بالا گرفت. برخی بر این باور بودند که یکی از پستهای کلیدی دولت و یا حتی معاون اولی به روحانی می رسد. هیچ کدام از اینها تحقق نیافت و در آخرین گمانه زنی صحبت از ریاست مرکز مطالعات استراتژیک شد که پیش از این روحانی ریاست آن را بر عهده داشت. اما این گمانه هم باطل شد و ریاست این مرکز به علی اکبر ولایتی یکی از کاندیداهای ۹۲ و مایل به هاشمی رفسنجانی رسید.
چند وقتی است که بار دیگر گمانه زنی ها درمورد عارف بالا گرفته است و در پی حضور عارف در سفارت جمهوری آفریقای جنوبی جهت امضای دفتر یادبود نلسون ماندلا به خبرنگاران خبر از تشکیل کارگروهی برای مطالعه و بررسی ایجاد حزب متبوعش داد.
عارف که رییس هیئت مدیره بنیاد باران و یکی از اعضای اصلی بنیانگذار حزب مشارکت که توسط دادستانی منحل شد، است صحبت از حزبی می کند که بر اساس دیدگاه ها و تحرکاتی که پس از انتخابات ۸۸ ایجاد شده باید حرکت کند.
عارف همچنین به خبرنگاران گفت: «با توجه به جایگاه احزاب احساس کردیم باید فعالیت‌های سیاسی را در قالب تشکیلاتی ساماندهی کرد تا به طور شفاف مواضع خود را اعلام کنیم.»
وی با بیان اینکه در حال ارزیابی شرایط کشور و گروه‌های سیاسی و تشکل‌ها هستیم متذکر شد: «مبنایم این است که اگر قرار شد فعالیت سیاسی در قالب حزب داشته باشیم، بیشتر به سمت همگرایی و تقویت تحزب و جایگاه تشکل‌های سیاسی باشد.»
رییس بنیاد امید ایرانیان گفت: «فعالیت برای حضور در انتخابات مجلس دهم را در حد راهبردها آغاز کردیم و در حال کار هستیم.»
شاید همین گفته عارف موجب شده است که گمانه زنی ها را برای حضور وی در عرصه انتخابات مجلس آینده و احتمالا کسب کرسی ریاست مجلس را تقویت کرده باشد.
بسیاری از همراهان عارف او را در زمره کسانی می دانند که جزو سیاستمداران اصلاح طلب معروف است، اگر چه خود نیز بر این باور است که نگاه اصلاح طلبی میانه روی و اعتدال است.
عارف که در انتخابات ۹۲ با شعار «معیشت و منزلت و عقلانیت» کاندید و تأیید صلاحیت شد، اینک معتقد است که باید «همه گروه‌های سیاسی از الان کار انتخاباتی را آغاز کنند تا انتخاباتی پرشور در حد انتخابات ریاست جمهوری و یا با مشارکتی بالاتر داشته باشیم.»
با چنین توصیفی طی چند روز اخیر در محافل سیاسی گمانه ها برای حضور عارف در انتخابات آتی مجلس بالاتر رفته است.
حمید رضا جلایی پور، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران و تحلیل گر سیاسی متمایل به اصلاح طلبان، درباره حضور عارف در عرصه سیاسی کشور به شرق پارسی گفت : «از هم اکنون نمی توان اظهار نظر کرد اما به نظرم ایشان یک نیروی بورکرات است که در پستهایی که قبلا داشته خیلی خوب و کارآمد بوده است.»
وی که مدیر مسئول روزنامه توقیف شده «جامعه» در دوره اصلاحات بود معتقد است اینکه «آیا عارف بتواند پست ریاست مجلس آتی را به دست آورد ایده بسیار سختی است.»
همچنین علی رضا خامسیان، مشاور رسانه ای عارف، در این باره معتقد است: «اگر بخواهم از الان بگویم که آقای عارف برای انتخابات آتی مجلس شرکت می کند یا نه حرف سنجیده ای نزدم. چرا که تحولات سیاسی در ایران بسیار پرشتاب است و نمی توان با نظر قطعی نسبت به سیاست در آینده سخن گفت. اما پیشنهادات زیادی برای حضور در انتخابات به ایشان شده است.»
با تمامی این اوصاف باید منتظر فضای سیاسی پر التهاب آتی ایران شد و شاید کرسی ریاست مجلس را عارف به دست آورد. اما حضور عارف در تنگناهای سیاسی کشور فقط یکبار و آن هم در فضای انتخاباتی آزموده شده است و باید منتظر ماند و تحرکات عارف را رصد کرد.
