پرچم سوریه بر فراز شهر دمشق

زمانی که نویسنده و روزنامه نگار تحقیقی، سیمور هرش، در گزارشی مدعی می شود در حمله شیمیایی که تابستان گذشته در حومه غوطا اتفاق افتاد نیروهای اطلاعاتی ترکیه دست داشته اند، باید قدری تامل کرد و اتهاماتی که پیش از این علیه رژیم سوریه مبنی بر انجام این حمله مطرح شده بود را بار دیگر مورد بررسی قرار داد.

سیمور هرش سابقه ای درخشان در روزنامه نگاری دارد: در پایان دهه ۱۹۶۰، دست داشتن نیروهای آمریکایی در کشتارهای ویتنامی ها را فاش کرد؛ در مورد یکی از معروف ترین رسوایی های تاریخ آمریکا، واترگیت، گزارش هایی نوشت و ۱۰ سال قبل از شکنجه زندانیان عراقی بازداشت شده در ابوغریب توسط سربازان آمریکایی پرده برداشت.

آیا همه آن هایی که گزارش اخیر هرش را می خوانند با توجه به سابقه او نسبت به این گزارش قضاوت نمی کنند؟ اکنون رسانه های حامی رییس جمهور سوریه، بشار اسد، انتشار این گزارش را جشن گرفته اند.

کافی است نام هرش را در اینترنت جستجو کنید و توییت هایی را ببینید که اشاره می کنند هرش همان است که رسوایی ابوغریب و قتل عام “مای لای” در ویتنام را فاش کرده است. همین توییت ها کافی است تا بسیاری را قانع کند که شهروندان سوری در غوطا را نیروهای اطلاعاتی ترکیه کشته اند، نه رژیم سوریه. خوب در چنین شرایطی، چرا باید از صحت گزارش هرش مطمئن شد؟

به هر حال، حتی در مورد هرش هم لازم است از اعتبار گزارش مطمئن شد، چرا که در پذیرش ادعای جدید او بدون بررسی دقیق، این خطر وجود دارد که بخشی از واقعیت که عده ای قصد دارند مخفی بماند، نادیده گرفته شود. بله! هرش بارها گزارش های دقیقی داده که باعث شده است اعتبار زیادی برای او به ارمغان بیاورد، اما نکته دیگری هم وجود دارد. در اطمینان به گفته های او لازم است به سابقه منفی او نیز توجه شود؛ سابقه ای که اهمیت آن با همه موفقیت هایش برابری می کند.

هرش در سال ۱۹۷۴ گزارش داد، به سفیر آمریکا در شیلی پیش از آن که کودتایی علیه آلنده اتفاق بیافتد، اخطار داده شده بود. چند سال بعد او عذرخواهی کرد و گفت ادعای او درست نبوده است. همچنین کتابی که او در مورد “جان اف کندی” نوشته بود، اشتباهات متعددی داشت. در سال ۲۰۰۴ نیز هرش مدعی شد اطلاعاتی در دست دارد مبنی بر این که دولت جورج دبلیو بوش قصد دارد به ایران حمله کند. بعدها مشخص شد این ادعا هم اشتباه بوده است. در دوره اشغال عراق توسط ایالات متحده، هرش مدعی شد یک میلیارد دلار گم شده است و سرانجام این که یکی از شبکه های تلویزیونی به خاطر سوال هایی که در مورد همسر بوش، لارا بوش، پرسیده بود تهدید شده که دیگر در جلسه های مطبوعاتی اجازه حضور نخواهد داشت. هیچ یک از این ادعاها درست از آب در نیامد.

واقعیت این است که در نگاه به سابقه هرش اگر به دنبال موفقیت ها و نقاط مثبت باشید نمونه های بسیاری پیدا می کنید؛ اگر به دنبال نقاط منفی هم بگردید، باز هم دست خالی نخواهید ماند. زمانی که گزارش اخیر هرش در مورد سلاح های شیمیایی سوریه را می خوانیم، این نکته را باید در ذهن داشته باشیم که او گزارش خود را از قول یک منبع “کاملا آگاه” بیان می کند؛ بدون این که سند، عکس یا حتی گزارش رسمی ارائه کرده باشد.

روزنامه های معتبری چون گاردین، نیویورک تایمز و واشنگتن پست از انتشار گزارش اخیر هرش امتناع کرده اند، چرا که آن را فاقد استانداردهای لازم روزنامه نگاری می دانند. بسیاری از دیگر رسانه های غربی نیز آن را نادیده گرفته اند. البته این گزارش از سوی گروه های چپ مورد توجه قرار گرفته با این توجیه که گزارش نکاتی دارد که می توان از آن علیه دولت ایالات متحده استفاده کرد.

اما سوری ها؛ آن ها منتظر گزارش هرش نبودند تا بفهمند چه کسی آن ها را با استفاده از سلاح های شیمیایی کشته است. آن ها قاتل را به خوبی می شناسند؛ مردم سوریه همین الان هم به جاخالی دادن در برابر بمب های بشکه ای او فکر می کنند.