ولی عهد عربستان به همراه جمعی از رهبران کشورها در کنفرانس اقتصادی شرم الشیخ (عکس از الشرق الأوسط)

چندین دهه بود که روحیه خوش بینی مانند روز گذشته پرتو افکن نشده بود. تا با پرده برداری از پروژه های توسعه و ساخت و سازهای غول پیکر از مصر جدیدی خبر دهد. در این فضای مثبت، نام «اخوان المسلمین» بر هیچ زبانی نیامد، و هیچ کس درباره لو رفتن مکالمات بی اهمیتی که مخالفان برای چالش اندازی در برابر حکومت به آنها متوسل شده اند سخنی نگفت . کنفرانس اقتصادی شرم الشیخ یک «شاهکار» بود. زیرادر زمانی که رسانه های اخوانی اخبار انفجارها را جشن می گرفتند، این کنفرانس تنها بر توسعه مصر تمرکز داشت. ملت مصر در مقابل دو گزینه قرار گرفته بودند؛ کسی که می خواهد آینده را بسازد، و کسی که می خواهد حال را نابود کند. کنفرانس یک پیام نبود بلکه پایبندی بود. برخی کشورها مانند امارات و عربستان و کویت و انگلیس و سنگاپور، مشارکت خود را در ساخت شهرک ها و نیروگاههای انرژی، احیای اراضی، شهر محصولات و افزایش نفت و گاز اعلام کردند.

اما آنچه از همه شگفت انگیزتر بود، اعلام ساخت یک پایتخت جدید بود، قاهره ای دیگر در مجاورت پایتخت کنونی. این تصمیم را عبدالفتاح السیسی به عنوان پروژه آینده خود اعلام کرد. «قاهره السیسی» پس از گذشت یازده قرن از ساخت «قاهره معز» به دست فاطمیان.

همه رهبران مصر سعی کردند که نشانی از خود در پایتخت به جا بگذارند. از فراعنه و سلاطین، فاطمیان گرفته تا ممالیک و عثمانی و شاهان و پاشاها. انگلیسی ها در آن پل ها و محله های زیبایی ساختند که تا همین زمان وجود دارند و معماری زیبای اروپایی این محله ها را متمایز کرده است. عبدالناصر رئیس جمهور فقید مصر، پروژه شهرک ناصر را در سال ۱۹۵۶ آغاز کرد و با ساخت ۱۵ هزار واحد مسکونی آن را طی نه سال، به پایان رساند. اما مهاجرت روستائیان و افزایش زاد و ولد ، آن را به یکی از شهرهای شلوغ و آلوده تبدیل کرد و به یک چالش دشوار برای برنامه ریزان و مهندسان شهری تبدیل شد به طوری که تقریباً به توسعه آن هیچ امیدی نیست. حکومت مصر در سال ۱۹۹۲ برای توسعه آن تلاش کرد ولی با شکست روبه رو شد. به خصوص تلاش برای بازسازی مناطق زاغه نشین که شهر را فرا گرفته است و اخیراً ثابت شد که منبع خطر سیاسی و امنیتی بر کشور است.

باید به کسانی که این کنفرانس موفق را تنظیم کردند تبریک بگوییم که توانستند این همه کشور و شرکت های بین المللی را جمع کرده و باعث مطرح شدن پروژه ها و ایده هایی شدند که هرگز مانند آنها را در خاورمیانه مشاهده نکرده ایم. شکی نیست که اگر این وعده های بزرگ تحقق یابد ما شاهد مصر دیگری خواهیم بود. کشور عظیمی که سزاوار جایگاه و تاریخ خود است ، و به کشوری تبدیل شود که به کشورهای منطقه کمک کند به جای اینکه باری بر آنها باشد. موفقیت این پروژه ها، تأیید مردمی را برای نظام به دنبال خواهد داشت و برای مدتهای طولانی باعث ثبات آن خواهد شد. به خصوص بعد از شکست دولت های سابق در توسعه و عمران به علت به تعویق انداختن آن، و تلاش آنها برای بزرگ کردن دستگاههای امنیتی به جای تفکر برای بهتر شدن مصر ، باعث نا آرامی ها شد.

با بودن اراده، شور و شوق و خوش بینی نزد همه، چه مصریان و چه دوستان آنها، از حکومت مصر انتظار داریم که پروژه های پیش رو را از دیوان سالاری اداری و فسادی که در گذشته باعث ترساندن سرمایه گذاران مصری و خارجی شده بود، حفاظت کند. این مهم ، مسؤلیت رئیس جمهور السیسی است که به هر نحو ممکن تضمین کننده پروژه های توسعه باشد چرا که آنها به دعوت و وعده های او آمدند.