دولت بریتانیا برای کمک به نیروهای کار معلول چه می کند؟
تازه ترین اظهارات لرد دیوید فروید درباره میزان دستمزد معلولان نارضایتی های عمده ای را در سطح بریتانیا به همراه داشت. یکی از نماینده های حزب کارگر صدای ضبط شده لرد فروید، نماینده محافظه کار را روز ۱۵ اکتبر در اختیار بی بی سی قرار داده بود که وی با اشاره به معلولان، گفته بود: «گروهی از افراد هستند که لیاقت حقوق کامل را ندارد و من می خواهم درباره این موضوع به خصوص فکری بکنیم.»
این بخشی از مکالمه ضبط شده لرد فروید بود. دیوید اسکات، نماینده محافظه کار تانبریج ولز در مجلس، در حاشیه کنفرانس انتخاباتی محافظه کاران از فروید پرسیده بود: «موضوع معلولان مرا بسیار نگران می کند. من به شخصه معلولان ذهنی را می شناسم که به اندازه حداقل دریافتی هم کار نمی کنند، اما می خواهند کار کنند. ما تلاش می کنیم از این قشر از مردم حمایت کنیم اما نمی توانیم کسانی را پیدا کنیم که حاضر باشند به این قشر حتی حداقل حقوق را بدهند.»
اسکات در ادامه گفت: «ما مرد جوانی را داشتیم که می خواست باغبانی کند؛ تنها کاری که می توانستیم بکنیم این بود که یک شرکت ثبت کنیم و او را به عنوان مدیر شرکت معرفی کنیم تا درآمد حاصل از آن را به وی بدهیم. این تنها راهی بود که بتوانیم حقوقی بالاتر از حداقل دریافتی به او بدهیم. اما تلاش ما این بود که پشتیبانی [دولتی] و حقوق وی را همزمان تامین کنیم. و من فکر می کنم که این موارد حاشیه ای در عین حال حیاتی هستند که دولت از کار کردن آن ها پشتیبانی کند. شما با این موارد چطور برخورد می کنید؟
فروید در پاسخ گفت: «هیچ سیستمی برای پرداخت حقوق زیر حداقل دریافتی وجود ندارد. الان من به این موضوع فکر نکرده بودم و ما سیستمی برای، خودتان که می دانید، به نوعی پایین تر حداقل دریافتی نداریم. شما درباره معلولان به نکته خوبی اشاره کردید، گروهی هستند که ارزش حداقل دریافتی را ندارند.»
وی افزود: «ما سیستمی داریم تحت عنوان “اعتبار جهانی” داریم که برای افرادی با شرایط بی ثبات هستند خیلی مفید است. این ها میزان کارشان بالا و پایین دارد و به همین نسبت درآمدشان، اما “اعتبار جهانی” از آن ها پشتیبانی می کند.»
لرد فروید تاکید کرد: «حالا این گروه،من دقیقا منظورتان را می فهمم،برخی افراد به اندازه حداقل دریافتی کار نمی کنند و ما باید روی این موضوع فکر کنیم که آیا می توان بدون آن که به وجهه این افراد آسیبی بزنیم، به آن در سطح ملی پرداخت که ببینیم کسی می خواهد برای دو پوند در ساعت کار کند.»
حداقل دریافتی در حال حاضر در انگلستان برای شاغلان ۲۱ ساله به بالا، ۶ پوند و ۵۰ پنس در ساعت است. با وجود آن که فروید از پیشنهاد ۲ پوند در ساعت برای معلولان حرف زد و از اجباری کردن آن سخنی به میان نیاورد، اما حزب کارگر می خواهد فروید از سمتش کناره گیری کند.
پس از پاسخ فروید که در بالا آمده، اسکات تاکید کرد: «اما این افراد به ویژه می خواهند کار کنند تا به زندگی خود ارزشی بیافزایند.»
فروید این خواسته معلولان را به جا دانست.
اسکات در ادامه افزود: «این که امکان استخدام در شغلی فراهم شود، اتکا به نفس افراد را بالا می برد. اما کسی راغب نیست به این قشر حداقل حقوق را بدهد. اما به شکل های مالی از آن ها حمایت می کنیم اما از آن ها می خواهیم که کار کنند تا اتکا به نفسشان بالا برود.»
این اظهارات فروید باعث شد حزب محافظه کار که حزب حاکم در بریتانیا است، با انتقادات جدی از سوی حزب کارگر مواجه شود. پس از رسانه ای شدن این سخنان، فروید همان روز یک عذرخواهی عمومی منتشر کرد: «من حماقت کردم که فرضیه پرسش مطرح شده را پذیرفتم. صریحا می گویم که همه معلولان، بدون استثنا، باید حداقل دستمزد را بگیرند و من می پذیرم که این حرف توهین آمیز بود.»
با توجه به سابقه فروید در حزب کارگر باید به طرح این حزب برای حمایت از معلولان اشاره کرد. حزب کارگر تلاش دارد طرحی را به تصویب مجلس برساند که طی آن کارفرمایان ترغیب شوند معلولان را در پست های مختلف استخدام کنند. در این طرح پیشنهاد شده که کارفرما تنها بخشی از حقوق حداقلی افراد کم توان و معلول را پرداخت کنند و دولت ما به التفاوت پرداختی کارفرما و حقوق حداقلی را پرداخت کند. به این ترتیب، کارفرمایان ترغیب می شوند که معلولان را هم استخدام کنند و در عین حال تبعیضی علیه معلولان صورت نگیرد.
صحبت های اخیر فروید بهانه ای شد تا موضوع معلولان در میانه خروج از بحران اقتصادی جهانی دوباره مطرح شود. بحران جهانی تاثیر منفی خود را بر همه کشورها و بازار کار نشان داده است. بریتانیا نیز از این قاعده مستثنا نبوده است. نرخ بیکاری در این کشور از ۲ ممیز ۷ درصد در سال ۲۰۰۷ به ۷ ممیز ۹ درصد در سال ۲۰۱۰ رسیده بود.
طبق گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه منتشر شده در ژوییه سال ۲۰۱۰، کارگران با مهارت پایین، معلولان، مهاجران و اقلیت های قومی بیشترین آسیب را در این بازار آشفته بیکاری دیدند.
هفت سال پس از مبارزه با بیکاری، مقامات بریتانیایی روز ۱۵ اکتبر اعلام کردند که این کشور توانستند نرخ بیکاری را به پایین ترین سطح ممکن از سال ۲۰۰۸ برساند. درمیان این آمار مثبت، بریتانیا برای معلولان چه کرد؟
بر اساس گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، اقدامات مثبت دولت بریتانیا شامل تدابیر زیادی است. برای نمونه، دولت این کشور استخدام نیروهای کافی برای بنگاه های کاریابی دولتی را در صدر برنامه های خود قرار داد تا استخدام دوباره افرادی که کارشان را از دست دادند، حتی برای مشاغلی کوتاه مدت را فراهم کنند.
تقویت نظام خوداشتغالی از دیگر تدابیری بود که دولت بریتانیا اندیشید. این اقدام امکان آموزش و نظارت بر پیشرفت جویندگان کار، موقعیت های شغلی با کیفیت بهتر را برای آنان فراهم می کرد. جوانان و معلولان عمده جمعیت هدف این برنامه را تشکیل می دادند زیرا که به خاطر داشتن مهارت های کمتر در معرض تبعیض برای یافتن شغل مناسب هستند. این برنامه به آنان کمک می کند ضمن آن که فرصتی بیابند تا روی پای خود بایستند، تجربه کافی برای شغل های دیگر در آینده کسب کنند.
جوانانی که با امتیازات کمتری بزرگ شدند و مشکلات عدیده اقتصادی و اجتماعی یا حتی کم توانی فیزیولوژیکی تجربه کردند از دیگر گروه هایی بودند که این برنامه هدف قرار داد. برای این گروه کارآموزی، آموزش، نظارت، و حمایت های دولتی در نظر گرفته شد.
ارائه خدمات بهداشتی به نیروهای کار از دیگر تدابیر این دستور کار است. دولت بریتانیا معتقد است نیروهای کار مرتب از لحاظ سلامت زیر نظر باشند و خطر ابتلا به بیماری های ناشی از سختی شرایط کار برای آن ها به حداقل برسد. اگر نیروهای کار پیش از ابتلا به بیماری، خستگی مفرط ناشی از کار زیاد و استرس مورد حمایت بهداشتی و سلامتی قرار بگیرند، در طول سال مرخصی استعلاجی طولانی نخواهند گرفت و به بدنه کار صدمه جدی وارد نخواهد شد.
وضع قوانینی که کارفرمایان را به دادن فرصت به نیروهای کار معلول ملزم کند، فراهم شدن فرصت های شغلی را برای قشر آسیب پذیر محتمل تر می کند.
