دعوت از مسلمانان برای کنار گذاشتن مواضع تحریم و زیارت از قدس که مسجد الأقصی،  یکی از مقدسات مسلمانان، در آن قرار دارد، امر جدیدی نیست؛ چرا که پیش از این نیز توسط مقامات سیاسی و مذهبی فلسطینی، مطرح شده بود، بدون اینکه پاسخی دریافت کند. زیارت ها همچنان به شدت محدود است، نه تنها برای مسلمانان بلکه حتی برای عرب های مسیحی که در آن جا مکان های مقدس دارند، آنها به این دلیل که مجبور به اخذ روادید از اسرائیل برای ورود هستند از رفتن به آن جا خود داری می کنند.

این بار دعوت از سوی یک نهاد با جایگاهی سنگین مطرح می شود و آن، سازمان همکاری اسلامی است که ۵۷ کشور در آن عضو هستند. ایاد مدنی، دبیر کل این سازمان، از مسلمانان خواست هزاران نفری به زیارت قدس بروند، امری که با استقبال محمود عباس، رئیس فلسطین مواجه شد. این دعوت در زمانی مطرح می شود که از نظر سیاسی مهم است و نشانه هایی مبنی بر نزدیک شدن قضیه فلسطین به یک راه حل سیاسی دیده می شود.

این شواهد از دیده ها مخفی نیست، جهان از گردابی از خشونت و ضد خشونت پر شده است که اوضاع پرتنشی را به طور مستمر در منطقه خاور میانه ایجاد می کند، و درد و رنجی بر فلسطینیان که هیچ کس نمی تواند آن را نادیده بگیرد، همان گونه که جهان از انعطاف ناپذیری اسرائیل و به تأخیر انداختن قضیه دولت فلسطین و تلاش برای اشغال بیشتر زمین ها خسته شده است.

اعتراف های اخیر پارلمان های اروپایی به تشکیل دولت فلسطین، با وجود نمادین بودن آن، از ناحیه معنوی اشاره مهمی به اعتقاد متبلور شده بین المللی مبنی بر طولانی شدن مدت زمانی که باید دولت فلسطین در آن تشکیل می شده است دارد. می توان رفت و آمد های سال گذشته وزیر خارجه آمریکا را برای پیدا کردن یک راه حل در چارچوب این اعتقاد دانست. هر چند این رفت و آمدها با شکست مواجه شد و به تنش بین اسرائیل و امریکا پایان یافت.

شاید فلسطینی ها تا کنون در حرکت خود در شورای امنیت شکست خورده اند، اما این مورد عدم توانایی اسرائیل در تأخیر اندازی تا ابدیت و مانع تراشی او را، نفی نمی کند، برای این که به راه حلی نهایی مجبور نشود.

این حرکت سیاسی نیاز به پشتیبانی بین المللی از راه های دیگری دارد. مانند دعوت از مسلمانان به زیارت قدس، زیرا این امر واقعیت های جدیدی را بر روی زمین ایجاد می کند.

اما این دعوت مانند دعوت های سابق، به باد خواهد رفت. مگر اینکه از راههای واقعی سیاسی و همراه با تواقفنامه هایی درباره چگونگی انجام این بازدیدها، پیگیری شود و مشخص شود چه کسی صدور روادید را برای زیارت مسجد الاقصی و قدس به عهده می گیرد. این مسئله اگر از نظر سیاسی درست اداره شود، ممکن است راه حل های عملی پیدا کند. سازمان همکاری اسلامی ، با توجه به اینکه از نظر سیاسی در برگیرنده کشورهایی است که حدود یک میلیارد مسلمان مرتبط با مسجد الاقصی در آن ها است، می تواند نقش اساسی را در آن بازی کند.

نمی گوییم که این یک مسئله آسان است، چرا که دعوت های پیشین مبنی بر گشودن درهای زیارت از مسجد الاقصی با رد شدید سیاسی روبه رو شد، به این دلیل که باعث عادی سازی رایگان روابط با اسرائیل خواهد شد، بدون اینکه قیمتی سیاسی در ازای قضیه فلسطین و سرزمین های اشغالی عربی پرداخت کند. این منطق را نمی توان نادیده گرفت، و شایستگی خود را دارد. و با توجه به حقایق موجود بر روی زمین و اشغالگری اسرائیل و اینکه هنوز یک دولت مستقل فلسطینی تشکیل نشده است، هر توافقی در این زمینه باید اسرائیل در آن طرف باشد.

این مسئله از نظر سیاسی و اجرایی آسان نیست، و اگر رخ دهد تغیری ریشه ای خواهد بود. اما فراوانی دعوت ها، بویژه از سوی طرف فلسطینی، که بهره مند اصلی است، نشان می دهد که شاید بر خلاف آنچه صاحبان نقطه نظر ترس از عادی سازی روابط می بینند، پیامدهای مثبت آن بیش از پیامد های منفی باشد.

شاید از جمله مهمترین پیامدهای مثبت آن، در نتیجه گردشگری دینی، باز شدن فرصت بزرگی از اشتغالزایی برای اهالی قدس شرقی باشد، که روز به روز فرسوده تر می شود. و این امر به باز شدن فرصت پیش روی آن ها برای زنده ماندن و رونق یافتن کمک می کند. از طرف دیگر، که تأثیر بین المللی مهمی خواهد داشت، ایجاد تصویری از قدس به عنوان شهری برای ادیان سه گانه اصلی است که در آن مسجد الاقصی قرار دارد که مختص یک میلیارد مسلمان است، و در نتیجه هر گونه توافقنامه یا اقدام سیاسی، باید حقوق این یک میلیارد مسلمان را در نظر بگیرد. بازدید ها به ایجاد پویایی، که فلسطینیان از آن بهرمند می شوند و برای به وجود آمدن این اقدامات سیاسی لازم است خواهد انجامید. و مهم تر از آن قرار دادن وزنه ای به سنگینی یک میلیارد مسلمان پشت این راه حل است.