تظاهرات کنندگان کویتی

به نظر می رسد که سفارت عربستان سعودی در کویت، از تحریک های عبد الحمید دشتی نماینده تندرو پارلمان کویت به تنگ آمد که تصمیم گرفت بر ضد او داد خواستی قضایی تنظیم کند. امری که باعث شد صدای اعتراض آمیز طرفداران او در آید و این اقدام را دخالت در امور داخلی و تلاش بر سلطه بر کشور خود عنوان کنند. ما معمولاً در منطقه خود، با دیدی نسبی به امور می نگریم، و با همین دیدگاه هم بر امور قضاوت می کنیم. تفاوت بین کشوری مانند ایران و عربستان سعودی در اختلافات، بسیار بزرگ است. ایران با ربودن منتقدان خود در بیروت از منازلشان به منتقدان خود پاسخ داد و شبه نظامیان حزب الله وفادار به آن، کار ساکت کردن معترضان بر ضد ایران را به عهده داشتند، به طوری که یکی از تظاهر کنندگان لبنانی را در روز روشن در برابر سفارت ایران به قتل رساندند. بنابراین، پناه بردن سفارت عربستان سعودی به دادگستری، عملی قانونی است چرا که این اقدام خود را برای مقابله با دشتی و تهدیدات مستمر او دانست که عربستان را به حمایت از گروههای تروریستی و غیره متهم می کند و ادعا می کند که عربستان برای امنیت کویت خطر آفرین است. این جدای از مواضع فرقه گرایانه او است.

مجلس ملی کویت چه مصونیت را از دشتی نماینده پارلمانی خود بر دارد، و چه او را گناهکار شمرده و او را به قوه قضائیه تحویل دهد، این مسئله دیگری است. اما پایبندی به قوانین دولتی، به جای قتل و یا ربودن، روش محترمانه ای است، آن هم در منطقه ای که برخی از مردم و دولتها تنها به اسلحه خود استناد می کنند. دشتی نماینده پارلمانی، به تحریک سیاسی و فرقه ای متهم می شود، که گمان می رود این کار او برای پیروز شدن در انتخابات باشد. متأسفانه در کشوری مانند کویت، در دهه اخیر، جنبش های قبیله ای و فرقه ای توانستند به موفقیت دست بیابند، پس از آنکه در گذشته رقابت میان نامزدها، تنها بر اساس مواضع ملی آنها و یا برنامه های اصلاحاتی، قانونمندی و خدماتی آنها صورت می گرفت.

صبر و تحملی که کویت را متمایز می کرد و دولت این کشور به آن شهرت داشت، به علت ترس از هرج و مرج دیگر باقی نمانده است، دیگر انتقادات جریحه دار و توهین آمیز قابل پذیرش نیست، حتی اعتراضاتی که به اساس و بنیاد ، از جمله خانواده سلطنتی، ضربه می زنند.

خلاصه اینکه، اوضاع در کویت منعکس کننده اوضاع منطقه ای است؛ پرتنش و کاملاً احتقان آمیز است. کویت در تیر رس سنگهایی قرار دارد که ممکن است از عراق به آن برسند، ، کشوری که از آشفتگی فرقه ای رنج می برد و هر روز با آن در نبرد است.

گروههای تروریستی تلاش کردند که از کویت، به علت آزادی مطبوعات در آن، استفاده کنند و به تبلیغات برای جمع آوری پول و استخدام جوانان برای سازمان هایی مانند «داعش» بپردازند، و دولت آمریکا نیز مجبور شد نیروهای فعال کویتی را تهدید کند و آن ها را مورد پیگرد قرار دهد. به علت استفاده از این لهجه و بکار گیری آن، که هیچ ارتباطی با دموکراسی ندارد، در همه کشورها تنش هایی وجود دارد. به ویژه در کویت که از فضای خوبی برای آزادی بیان برخوردار است. به علت این فضای سمی، همگی ما باید بر ضد کسانی که سعی در تقسیم جامعه و سوق دادن آن به جنگ و کشمکش دارند ایستادگی کنیم. به اندازه کافی در منطقه ما جنگ و زخم وجود دارد که با فرقه گرایی و کشمکش های جناحی هدایت می شوند.

آنچه برخی از نمایندگان پارلمانی و چهره های رسانه ای فرصت طلب، برای ایجاد شکافهای فرقه ای و قبیله ای انجام می دهند، نه تنها جامعه کویت را تهدید می کند، بلکه به کشورهای همسایه مانند بحرین و عربستان سعودی و عمان نیز آسیب می رساند. اگر این کشمکش های فرقه ای ادامه یابد، در آینده کویت به جایی می رسد که مجبور می شود بر آزادی های پارلمانی محدودیت هایی اعمال کند یا آن را لغو کند. در دوران جنگ و فتنه، سیاستمداران و فرهیختگان مسؤلیت بزرگتری بر عهده دارند، لااقل اینکه برای پیروزی تبلیغاتی و یا انتخاباتی باید از دمیدن در آتش خود داری کنند.