در پی گسترش سریع ویروس ابولا برخی کشورهای همجوار لیبریا که بیشترین تلفات و شیوع ویروس ابولا را شاهد بوده است ،مرزهای خود را بستند و ساحل عاج هم همه پروازهای خود را به کشورهای گینه، سیرالئون و لیبریا لغو کرد.

انتقال جنازه ای که مشکوک به مرگ بر اثر ویروس ابولا است-آسوشیتدپرس

لیبریا توسط آمریکایی های آفریقایی تبار که پس از آزادی به قاره بازگشتند تأسیس شد. اولین کاری که کردند برخورد با هموطنان خود مانند بردگان بود. نظام آمریکایی ها اوائل دهه هشتاد به دست گروهبان ساموئل دو به پایان رسید. رئیس  جمهور و دولت را به ساحل برد و آن ها را گلوله باران کرد، سپس به مردان خود دستور داد شکم های آن ها را بدرند.

الن جانسون سیرلیف وزیر دارایی، در آن روز به علت این که برای دیدن یکی از دوستان خود رفته بود نجات یافت.  چارلز تیلور در یک جنگ داخلی که دست کم ۲۵۰ هزار نفر در آن کشته شدند به حکومت ساموئل دو پایان داد، و او در حال حاضر به دلیل محکوم شدن به ارتکاب جنایت علیه بشریت محکومیت حبس ابد خود را در لاهه می گذراند.

لیبریایی ها از ۱۱ سال پیش الن جانسون سیرلیف را به عنوان رئیس جمهور انتخاب کردند، و پس از آن کشور تا حدودی «رفاه» و ثبات به خود دید. کشوری که بخش اعظم لاستیک را به جهان صادر می کند در حالی که حتی یک کارخانه تولید چرخ ندارد.

سیرلیف در یک خانواده فقیر به دنیا آمد. اما به ایالات متحده سفر کرد و در آن جا در یک رستوران مشغول به کار شد تا ادامه تحصیل دهد. وی میان کار در رستوران و تربیت چهار فرزند، توانست از دانشگاه هاروارد در رشته مدیریت عمومی فارغ التحصیل شود. سپس به عنوان یک کارمند در سازمان ملل کار کرد. پس از آن به کشور خود بازگشت تا وارد رقابت سیاسی شود. دو بار به زندان افتاد، اما در نهایت در سال ۲۰۰۵، پس از آن که جورج ویا، قهرمان فوتبال لیبریا را شکست داد، اولین زن رئیس جمهور در آفریقا شد.

در آن زمان کشور نه برق داشت و نه جاده، و او باید بازسازی را از «زیر صفر» شروع می کرد، پس از آن که طلبکاران را متقاعد کرد وام بدهی های دولت را پرداخت کنند. اما این دولت بد شانس، به زودی پنج هزار نفر را به دلیل ابتلا به بیماری کشنده ایبولا از دست داد. علاوه بر این اقتصاد آن به آب و هوا، و قیمت کالا در بازار بین المللی بستگی دارد. وضعیت صادر کردن دو منبع کلیدی درآمد ملی، یعنی لاستیک و مس، نیز رو به وخامت گذاشت.

علاوه بر تمام این ها، بدترین اپیدمی آفریقایی، یعنی فساد، به لیبریا ضربه می زند. گویی این بیماری بر نظام های جهانی تسلط دارد. سه نفر از چهار فرزند او موقعیت های کلیدی در کشور را اشغال کرده اند که عبارتند از : رئیس بانک مرکزی، رئیس امنیتی، و رئیس شرکت نفت.

سال آینده دومین و آخرین دوره از ریاست سیرلیف به پایان می رسد. وی به «فایناشنال تایمز» می گوید تمدید نخواهد کرد: «اولاً به علت سن بالا (متولد ۱۹۳۸)، ثانیاً مردم ما این را نخواهند پذیرفت».

اما کسی چه می داند؟!  از هم اکنون تا آن زمان، ممکن است قانون اساسی تغییر کند، و مردم نیز تغییر کنند.